"Manonood ako ng practice nila sa friday. Since the gig is on saturday" kwento saakin ni Lyn. But she said she still isn't sure cause she has to run some errands for her mom.
Ako? Kulang nalang liparin na ko ng agos ng buhay. These days wala akong ibang iniisip na magpapabago ng araw ko.
"If ever, puntahan mo ko sa bahay para payagan ako ni mommy" pakiusap niya habang papalabas na kami ng school. Kibit balikat lang ako, i don't even know what I want to do.
Sabi niya hindi siya makakasabay sakin pauwi so I decided to walk kahit medyo malayo yung bahay namin. My sister isn't answering my calls to lead me here walking alone, not minding what may happen to me.
Tatawid na sana ako sa kabila ng biglang may humatak saakin. Agad na napatingin ako sa nagdadaanang mga kotse. Wala! Nakastop silang lahat kaya its a sign to go for us.
Bumaling ako sa lalaking hawak parin siko ko. Tanga ba siya?
"It's a go sign for us. What's with the pulling?" Irita kong sabi sabay tingala sa lalaki.
"Why are you walking alone?" Irita niya ring sabi at hinatak ang siko ko papatawid.
"Business mo na pala ang business ko?" Sagot ko agad pero agad din nagulat dahil si Wilmer ang may hawak sakin.
"Do you even know where my house is?" Bulyaw ko rito dahil siya pa nasusunod sa lakad namin. He's so tall to the point hanggang balikat niya lang ako. That made me angry more.
Marahas kong tinanggal ang siko ko sakanya. He won't talk, then I won't join his weird trip. I can go home alone.
Naglakad ako ng mabilis leaving him behind. Di nalang muna ko uuwi. I can go somewhere else. Mall? Park? Anywhere! I'm stressing myself to that guy.
"Eh ikaw? Alam mo ba daan ng bahay mo?" Irita parin niyang sabi na nakasunod pala sa likod ko. Tumigil ako sa paglalakad at humarap sakanya.
"I can go there with my eyes close. Kaya di ko kailangan ng talino mo para makauwi ako."
Tumahimik na siya at di na sumagot pa pero I can still feel him at my back, following me. I didn't mind. Maybe daan niya rin to so I won't care.
Minutes passed, I decided to go to the park at pagod na umupo sa bench. Sasakay na ko mamaya. Feel ko binugbog ko sarili ko sa paglalakad. Wilmer is nowhere to be found. Mabuti at iniwan ako so I can have my peace of mind.
"Hi Minsa! Mag-isa ka?" Biglang tabi saakin ng isang lalaki. Tumingin ako sa suot niya, ibang school. Why is he talking me? I dont even know him.
Magsasalita sana ako ngunit biglang may nag-ayos sa pawisan kong buhok. Agad akong napatingin sino ito.
"She's with me." Matigas na ingles ni Wilmer. Nakalagay ang mga kamay nito sa magkabilang balikat ko.
"Wilmer? Kailan ka pa nagkainteres sa tulad ni Minsa?" Natatawang tanong nung lalaki. Hindi naman pogi pero masyadong papogi yung tawa niya kaya nairita ako.
"It's my interest. I can't see what kind of interest do you know that I want to have?" Sagot nito.
Hindi ko alam ang sunod na mga nangyari basta nakita ko nalang naglalakad na papaalis ang lalaki.
Tumabi saakin si Wilmer at galit ang makikita mo sa mga mata nito habang nakatingin saakin.
"Umuwi na tayo." Utos nito. Tumango nalang ako. Pagod makipagtalo.
Naglakad na kami papaalis sa park. feel ko gutom ako bigla. Sumakay nalang kaya kami?
"Wilmer" tawag ko na agad na pabulong siyang napamura. He looked at me with an angry eyes. Sanay na ko, Wil.
"Bakit ka ba galit?"
Instead na sabihin kong gutom na ko ay iba pa ata natanong ko. Agad kong pinagsisihan ang natanong ko ng biglang kumuyom ang kamao niya.
Huminga siya ng malalim at sinubukang kumalma. Hindi ko alam bakit ang pogi niya parin tignan kahit nakapikit ito. Mahirap ba yung tanong ko?
"I'm not." Bulong nito, sapat na para marinig ko. Kinuha niya ang kamay ko at hinawakan ito para ipatuloy ang paglalakad.
Hanggang pauwi ay magkahawak kaming kamay. I don't know why i let him. Tunganga akong nakatingin sa kamay namin habang nagpapatianod sakanya.
In my young age, i don't expect for true love. Crush may be possible pero I can't see myself having one. Parang love and like is the same when you feel it towards an opposite sex.
As I slept at night, all I think about was me figuring out what I am feeling. Sumasakit tiyan ko and namumula pisngi ko. Gosh.
Ewan ko kung nananadya ba yung tadhana dahil kinabukasan ay nakita ko agad si Wilmer sa locker room. Maaga palang ngayon. Mas gusto ko sobrang aga para konti palang students, magawa ko na lahat ng kailangan ko for the whole day.
He was there standing in his locker, reading a book. Pwede naman siguro isara yung pinto ng locker habang nagbabasa diba? Oh shut up, Mins. Napopogian ka lang.
Tahimik na pumunta ako sa locker ko para mag-ayos. Pagbukas ko ay agad sumalubong ang mga bulaklak at tsokolate sa loob. Don't tell me kahapon pa to? Nagulat ako ng pabagsak na sinara ni Wilmer ang locker niya at galit na lumapit sakin.
Hinatak niya ang mga kamay ko para makulong sa magkabilang gilid ng ulo ko. Yumuko siya konti para makapantay ako.
"You wanna know why i'm mad? Simply because you are you" galit na sabi nito. I don't know if i'll get affected or just snob him but my ego just got hurt.
"Then stop talking and going near me! Hindi ko naman gustong gustuhin mo ko diba?" Asik ko rito at sinubukan makawala sakanya pero mas hinigpitan niya lamang ang hawak sakin.
"Oh you can't boss me around like you always do to your boys, Mins. Ako ang masusunod saating dalawa." Ngisi ngunit galit parin nitong sabi. What is his point exactly? Is he nuts?
Napakagat nalang ako sa labi ko sa sobrang inis. Ilang araw na siyang ganito. And i shouldn't care pero itong ginagawa nya?
Sa pagpupumiglas ko ay naramdaman ko ang labi niya na nakadikit na pala ngayon sa labi ko. The fuck?
"Hmm!" Thats not a moan but a plead to let me go. He's kissing me torridly and i don't even know why?
I can feel blood coming out my lips.
Kumawala siya na kapwa kaming hinihingal. Nakatingin siya sa mata ko na mayroong pagod rito.
"You're mine. The day you called my name is the day when you mark yourself mine." Ngiti nito sa tenga ko at hinalikan ito.
Lutang ako nung pumasok ako sa classroom. Nakita ko si Lyn na nagtetext ulit. Si Wilmer ay nasa likod ko lamang hinihintay akong umupo. Hindi ko siya kinausap after nun. My mind is fighting either ask him what the hell he is saying or just hit him in the face.
"Mins! I saw the news! Gerald came to talk to you sa park? What happend?" Kinikilig niyang tanong. Who's Gerald? Kumunot noo ko sa pinagsasabi niya.
"The punk guy? Hindi ako kumausap dun. Si Wilmer. Kasama ko lang siya pero di ako yung kumausap." I lazily answered and went to my seat.
"Ah ha! Got you! Magkasama kayo kahapon sa park!" She said it like she just found out a unsolved case. Tumango lang ako
I was still in the state of dizziness because of the kiss. Ang mokong nakangisi lang. You're lovin' this huh?
"Baby, stop looking at everyone with that sleepy eyes." He whispered at my ear and chuckled.
Sleepy eyes? You made me into this so you better make a way to remove it!
Pumikit ako at inihiga ang ulo sa lamesa. Ang dami kong gustong iklaro at itanong sakanya. Ginugulo niya masyado isip ko.
