Savrulan Yapraklar ?

26.Bölüm - Ayrılanlar İçin

Beren afallayıp kalmıştı...

Beren : ne?! Ne diyorsun sen Serkan?

Serkan : sakın bana palavra atma Beren! Herşeyi biliyorum. Muratla ilişkini biliyorum.

Beren : Serkan ben.. ben...

Serkan : ama haklısın... sana hak veriyorum, seni anlıyorum... ben sana hep ilgisiz oldum, haklıydın... sana hiç aşık da olmadım.. mantık evliliği yaptım seninle, bu da doğru... duygularımı bastırıp seni aldatmak, seni umursamadan yarı yolda bırakmak istedim. Ama yapamadım... çocuk istedin, hamile olduğunu söyledin... ama Muratla da bir ilişkin var.. bebeğin kimden olduğunu biliyor musun?

Beren : senden aşkım... bu bebek senden...

Serkan: aşkım deme.. o sözcüğü bu kadar basitleştirme

Beren: sen beni hiç sevmedin dimi? Hiç... biraz olsun...

Serkan : güzel bir kadınsın.. akıllısın, zekisin... ama yok... hiçbirşey hissetmiyorum... özür dilerim...

Beren : başkasına aşıksın dimi? Hep onun yanındasın...

Serkan : başkasına aşığım evet... ama bitmek zorunda... sen hamilesin...

Beren : bu bebek senden Serkan... gerçekten...

Serkan, karısına inanmaz gözlerle baktı... ne diyebilirdi ki? Doğru olabilirdi bu dediği... yalan da olabilirdi ama doğru da olabilirdi. Bunu anlamanın tek yolu vardı, o da ilk fırsatta DNA testi yaptırmaktı. Böylece anlayacaklardı...

Serkan : peki... madem benden, biz bir aile olucaz Beren, gerçek bir aile... bebeğimiz doğacak... buralardan çok uzakta...

Beren : çok uzakta mı? Nasıl yani?

Serkan : şehir dışına çıkıcaz, oraya taşınıcaz. Gerekirse yurt dışına gideriz. Ama İstanbul'da yaşamıcaz artık. Madem karnındaki benim bebeğim, o zaman sen Murattan uzakta olacaksın, ben de sevdiğim kadından. İkimiz de geçmişe sünger çekip, bambaşka bir şehirde kendimize yeni bir hayat kurucaz...

Beren : şey... tamam... tamam olur... yapalım...

Serkan : sen toparlanmaya başla. Bir haftaya kalmaz, gideriz buralardan

Beren : tamam... ben özür dilerim Serkan...

Serkan : dileme... sevgiye ve ilgiye ihtiyaç duymak, özür dilenecek birşey değil...

Ertesi sabah kahvaltı ederlerken ikisi de sessizdi. Serkan ona gülümseyince Beren de gülümsemişti. Serkanın elini tuttu. Serkan da onun elini birkaç saniye tutup bırakmıştı...
İçinden geçirdi...

Serkan : çok güzel bir kadınsın Beren... güzel, zeki, akıllı... ama bunlara rağmen neden seni sevemiyorum? Neden en olmayacak kişiyi seviyorum?

Serkan kahvaltıdan sonra kapıyı çekip çıkar... şimdi ise yapması en zor şeyi yapacaktı. Eylül'ün kocasına gidip aklını başına almasını söyleyecekti... karnındaki bebeğine babalık yapsını, karısıyla ilgilenmesini, sevmesini... sevdiği kadın için yapacaktı bunu...

Eylül, Serkan'a veda ettiğinden beri kendini çok kötü hissetmişti. O an anlamıştı, Serkan onun bir parçasıydı, çocukluğuydu... ışığıydı... herşeyiydi... Serkansız dağılmıştı.

Karnındaki ağrıyı hissedince gözyaşlarını siler hemen... eliyle karnını sever... onu hissetmeye çalışıyordu...

Eylül: tamam bebeğim... sen de beni bırakma... bak ağlamıcam, bir daha üzülmücem... özür dilerim... özür dilerim... sen de bırakıp gitme beni... sen de gidersen o zaman dayanamam ben işte...

Eylül rahatlamak için radyoyu açar. Biraz müzik dinlemek onu rahatlatabilirdi... kulaklığını takıp, son ses müzik dinlemeye başladı. Sıradaki şarkıyı bir kadın, ayrıldığı ama hala sevdiği adam için armağan etmişti. Eylül de o kadını kendine yakın hissedip gözlerini kapatarak şarkıyı dinlemeye başladı...

Yollarımız burada ayrılıyor
Artık birbirimize iki yabancıyız
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet her şeyi unutmalıyız

Her kederin tesellisi bulunur, üzülme
İnsan ne kadar sevse unutabilir
Mevsimler, gelir geçer, yıllar geçer
Sen de unutursun bir gün gelir

Hiç yaşamamışçasına, hiç sevmemişçesine
Unutursun o günlerimizi, gecelerimizi
O günlerce gecelerce sevişmelerimizi

Her şeyi evet her şeyi unutabilirsin
Hatta bütün yazdıklarımı satır satır
Kalırsa, içinde bir derin sızı kalır

Depoda olmuş 11 bölüm, yorumlar bol, okunma güzel, neden yeni bölüm gelmesin ki? 🙊😍 yorumlarınız gülümsetiyor, insanın yazdıkça yazası geliyor, bilin istedim 🙊❤️