Yan Komşum

Ufaklık

Annemde bende Meteye cevap vermemiştik. Gözleri cevap beklercesine bir anneme bir bana gidiyordu. En sonunda sessizliği bozan babam oldu.

"evet Deniz teyzen Asel'in annesi bende babasıyım."

Metenin ağzından,

Yavaş yavaş parçalar birleşiyordu. küçükken sürekli oyun oynadığım peşinden biran olsun ayrılmadığım ufaklık şimdi karşımda büyümüş güzelleşmiş bir şekilde duruyordu. ilk karşılaştığımızda onu hatırlamam gerekirdi o sarı saçlar tapılası mavi gözler... ne diyorum ben ya silkinip kendime geldim. Peki niye hala bana bir yabancıymışım gibi bakıyordu. Hatırlamıyor muydu yoksa beni ?

Soru sorarcasına ona baktım o da aynı şekilde karşılık verdi. Yok artık canım nasıl hatırlamaz! Beni hatırlamaması bütün çocukluğunu hatırlamaması gibi bir şeydi çünkü çocukken hep birlikteydik her şeyimizi beraber yapardık. Arada beraber kaldığımız bile olurdu küçüktük sonuçta...

taitllerde ailelerimiz ortak bir yer belirler oraya giderdik benim çocukluğumu geçirdiğim kız şimdi karşımda hiçbir şey olmamış gibi etrafına bakınıyordu... 6 sene önce ne olduysa ortadan kayboldu zaten bende ondan 2 sene önce yurt dışına kuzenimin yanına gitmiştim. Döndüğümde hiçbir şeyin bıraktığım gibi olmadığını farkettim o artık yoktu aileside bir şey demiyordu... ama bir sorun var benim tanıdığım sevimli ufaklığın adı Asel değildi ki...