BİR TEK SEN

2♧Tekrar

♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢

Ellerim belinde şaşkınca bayılan kıza bakıyordum. Bir elim belindeyken diğer elimide dizine koyup kucağıma aldım. Asansör 0. Kata geldiğinde aceleyle kendimi dışarıya attım.

Pencere kenarında boş bir yatak görünce aceleci adımlarla yatağa yöneldim. Kucağımdan dikkatlice yatağa bıraktığımda koridordan geçen hemşire görünce "Hemşire Hanım !" Diye seslenmemle hemşire yanımıza geldi.

"Buyrun beyfendi bir sorun mu var ?"

Kafamla Hazanı gösterip
"Bayıldı." Dedim.

Hemşire Hazanın nabzını falan dinledikten sonra
"Sanırım uzun süre açken ayakta durmuş. Nabzı düşük 1 saat kadar yatarak dinlensin. Yanından ayrılmayın. Başka bir sorun var mı?"

"Yok." Dedim ve başımı teşekkür edercesine eğip kaldırdım.

Hemşire uzaklaştığında yatağın yanımda bulunan tekli sandalyeye oturdum. Uzun uzun seyrettim yüzünü. Saçları dağılmış bir tutamı dudaklarının kenarında durmuş , uzun kirpiklerinin gölgesi yanaklarına yansımış , beyaz teni ise solmuştu. Ellerim benden habersiz ulaştı dudaklarına , duyduğum sert ses engel oldu saçını dudaklarının arasından çıkarmama. Ses bugün Hazan'ın evinde duyduğum sesti.

"Kimsin sen ? Ne geziyorsun kızımın yanında!"

Ellerimi geri çektim ve oturduğum sandalyeyi dizimin arkasıyla iterek ayaklandım.

"Kızınız asansörde bayıldı. Ben de yardımcı oldum."

Sert sesini koruyarak "İyi gidebilirsin"
Diyerek kafasıyla sağ tarafı gösterdi.

"Hanımefendi kızınız açlıktan bayılmış. İşinize karışmak gibi olmasın ama uyanınca yemek yedirseniz iyi olur."

"Sanane be benim kızımdan ister aç olur ister tok . Üstüne vazife olmayan şeylere karışma!"

Kafamı öyle olsun der gibi oynattım. Dışarı çıktığımda banka oturup cebimden bir sigara çıkarttım. Çakmakla ucunu yakıp derin bir nefes çektim ciğerlerime. Çok sigara içen biri değildim. Yalnızca fazla sinirli olduğum zamanlar içerdim.

Sigaradan son nefesi çekip yandaki çöp kovasına bastırdım. Telefonumu elime aldım. Annemi merak etmemesi için aradım. Arkadaşımın ufak bir kaza geçirip yaralandığını ama şimdi iyi olduğunu yanında refakatçı olarak kalacağımı söyledim.

Merakıma yenilip tekrar hastaneye girdim. Hazan'ın hala uyuyor ve üvey annesinin asık suratıyla kapıdan çıktığını gördüm.

Tekrar odasına girdim. Necdeti arayıp yemek getirmesini söyledim. Hazan'ın beni tanıması için uygun bir zaman değildi. Uyandığında beni görmese daha iyi olurdu. 10 dakika sonra Necdet çorba ve tavuklu nohutlu pilavla odaya geldi. Elinden alıp onun babamı yalnız bırakmamasını söyledim.

Elimdeki tepsiyi yatağın yanındaki komidine bırakıp son defa Hazan'a bakıp odadan çıktım. İlk gördüğüm hemşireye

"Son odadaki kızı uyandırıp zorlada olsa yemeğini yedirin. "
Dediğimde başıyla onaylayıp "Tamam" dedi soğukça.

Arkasını dönüp odaya girerken "Kaba herif 'insan ' rica eder" diye mırıldandığını duydum.

Onu umursamadan bankın birine kendimi atıp zihnimdeki derin düşünceleri bir kuyunun en kuytu köşesine doğru yönlendirdim. Zihnim allak bullaktı. Ne düşünmem gerektiğini bile bilmiyordum. Kafam bankın sert metaline dayalı daldım derinlere.