Walang pasok ngayon since holiday. Hohoho. Mag-isa lang ako sa bahay dahil maagang namalengke si manang. Pinapunta ko dito si Jiro dahil wala akong kasama sa bahay.
“Walaaa. Tampo pa ako dapat sayo ngayon eh.” -,-
“Haaa?? Bakit? Ano bang ginawa ko?” O.o
“Nung kahapon, hindi ako yung sinama mo sa clinic.” Wth. Ang babaw niya talaga. Pero di ako sanay na nagagalit siya sakin. -_____-
“Busy ka kayang nagpapractice.” Naaalala ko na naman si Nica. Crush daw eh. Sorry girl, he’s already taken. >:D
“Walaaa. Tampo pa din ako.” Y^Y
"Oh sorry na pala. Sorry na oh." Parang baligtad? Ako yung nanunuyo?
“Oo na. Bati na tayo.. Di na ako galit. Di kita matiis eh.” Sabi ni Jiro.
“Talaga?” sa sobrang tuwa, napayakap ako sakanya at humalik sa kanang pisngi, na siya namang ikinagulat nito.
Halatang nagulat din siya, pero biglang ngumisi. Nakakaloko, akala mo naulol. =______=
“A-anong nginingisi mo dyan?”
“Kapag pala nagagalit ako sayo may libreng kiss at hug.” Nakangisi pa rin si Jiro.
“Sorry..nadala lang.” ( -__- )v
“Isa pa nga, galit pa ako eh.. Dali na.. kiss mo na ako dito oh para pantay..” tinuturo niya yung kaliwang pisngi niya.
“Ikaw na lang!” paalis na sana ako ng bigla niya akong hinigit sa kamay.
“Ako na lang magkikiss sayo?”
“Engot. Ibig kong sabihin gawin mo mag-isa.”
“Eeeehh. Sige na nga, hug mo na lang ako.” Inistretch niya yung kamay niya, nag-aalok ng hug.
Bilang reward, binatukan ko siya.
“Aray naman! Ikaw talaga bear, ang liit liit mo ang lakas mong mambatok! Grabe, akala ko matatanggal na ulo ko!”
Brutal ba? Hanggang ngayon di pa rin siya naiimmune sa mga batok ko.
“Chumachansing ka lang eh!” pabirong nakasimangot na sabi ko.
“Oo na oo na..Hug na nga lang di pa pagbigyan..Hirap pa makajackpot ng kiss..Tss.” halos pabulong na sabi ni Jiro na hindi na marinig. (Kaya nga bulong eh. Tanga ng author. -___-)
Nagsasalita siya yung sariling tenga niya lang yung nakakarinig. Ano kaya yun. Psh.
“Anong binubulong-bulong mo dyan?” sabi ko sakanya.
“Wala!” wala wala daw. Sapatusin ko to eh.
“Sabihin mo yun!” pinaghahampas ko na yung kanang braso niya.
“Wala nga! Sabi ko ang galing ko talagang umacting! Aray aray! Hahaha!”
“Huh?” nagtatakang tanong ko.
“Pfftt.. Slowpoke.” sabi ni Jiro na halatang nagpipigil ng tawa.
Ilang minuto ang nakalipas, napangiwe na dahil umaacting lang pala si Jiro na nagtatampo siya. Ahhh!! Baliw siya baliw!
BINABASA MO ANG
The Lost Relationship --- Ch.24
RomanceSimpleng love story. Girl meets boy, they fall for each other. Pero magiging masaya kaya sila sa huli? Judge them as they face the challenges of a perfectly imperfect relationship.
