Yokuş

- Bölüm 1 -

Kapüşonlumu geçirip ellerimi çok da kalın olmayan montumun ceplerine soktum. Tanrım soğuktan gerçekten nefret ediyordum. Seçme şansım olsa soğuk havaların yaşanmadığı sahil kenarlarını tercih ederim. Yüzümü adeta ısıran rüzgar beni düşüncelerimden uzaklaştırmayı başarmıştı. Adımlarımı daha da hızlandırdım kafamı kaldırdığımda iki blok ötedeki büfeye varmıştım bile. Birkaç gazeteyi hızla desteleyip kolumun altına aldım, cebime sıkıştırdığım buruş buruş paraları çıkarıp kırklı yaşlarının sonunda gibi görünen büfe sahibine uzattım, gazeteleri sıkıca tutup ellerimi tekrar ceplerime soktum. Donmak üzereydim beklide kendime bir şapka ve daha kalın bir mont alabilirdim. Tabii bir gün önceliğim kendim olursam. Adımlarımı daha da hızlandırdım ve sonunda barın tabelasını gördüm. Anlaşılan gerçektende çok hızlı gelmiştim. Anahtarımı yoklamadan önce kapıyı ittirdim. Sanırım Ethan benden önce gelmişti. Hemen kendimi içeri attım sıcak hava yüzüme vurunca yüzüm sızladı. Ethan'ın pas pas yaptığını görünce yerlere çok basmamaya dikkat ederek sıçraya sıçraya arkaya geçtim. Beni öyle görünce kocaman sırıttı.

''Erkencisin'' ben montumdan kurtulmaya çalışırken yanıma geldi.

''Eh biraz'' gazetelerimi tezgaha bırakıp montumu arka tarafa götürdüm. Eşyalarımızı buraya koyuyorduk Bay Eston buraya bizim için bir koltuk bile koymuştu. Ellerimin kızarmış olduğunu görünce biraz ovalamadım, hemen işe koyulmak için malzemeleri alacaktım ki Ethan çoktan götürmüştü.

''Hey bana hiç iş bırakmadın mı ? '' aslında halimden memnundum biran önce gazetelerimi kontrol etmek istiyordum. Belki bu defa işe yarayacak birşeyler bulabilirdim.

''Ah öyle bir şey yapar mıyım'' gözlerinin içi gülen bir şekilde sırıtarak bezi yıkayıp önüme koydu. Ufak bir gülümsemeyle karşılık verdim. Ethan hoş ve sevimli bir çocuktu ve benimle çıkmak istediğini bilmeme rağmen ona o gözle bakmıyor ve bildiğimi belli etmemeye çalışıyordum. Ama asla inkar edemeyeceğim şey sarı saçlarının ve bal rengi gözlerinin çok hoş olduğuydu. Ve kaslı vücudu uzun boy- Ah neler de düşünüyordum. Tek tek masaları silmeye başladım aslında kirli bile değildi ama bu rutin işimizdi Bay Eston gerçekten disiplinli bir patrondu bu barın sahibi o değildi ama en kıdemlimiz oydu sadece patronluk yapmaz çoğu zaman bizimle birlikte çalışırdı. Sırayla bütün masaları sildim Bar büyüktü fakat o kadar çok masamız yoktu bazıları da çok küçüktü barın şekli ve dekorasyonu gerçekten iyi bir elden çıkmıştı. Orta kısım tamamen tavana kadar boştu ikinci kat vardı ama onunda ortası boştu demir korkuluklar olmasaydı eminim o sarhoş züppeleri her gün yerden kazımak zorunda kalırdık. Ethan benim iyilik meleğimdi genelde o, Jose ve Laura sayesinde ben bar kısmından hiç çıkmıyordum Ethan benim yerime garsonluk için gönüllü olmuştu bu yüzden ona minnettardım.

Biz temizliği bitirip yemeğimizi yerken Jose ve Laura gelmişti. Her gün iki kişi erken gelir ve temizliği yapardı gerçi bugün Ethan da bende çok erken gelmiştik bu sayede işimiz erken bitmişti rahat rahat gazeteleri kontrol edebilirdim.

''Bende yardım etmeyi umuyordum'' dedi Laura bana göz kırpıp yanıma oturdu takılmak için söylediğini biliyordum temizlikten nefret ederdi.

Onlar sohbet ederken bende bir yandan gazeteleri yokluyordum. Ama tek bir iz bile yoktu bütün ev ilanlarına iş ilanlarına belki bir iz bir adres bir isim görürüm umuduyla bakıyordum.

''Bir şey bulabildin mi'' Jose uzanıp gazetelerden birini alırken bana bakıyordu.

''Hayır'' diye sızlandım. ''Cumartesi yine Chicago'ya gideceğim'' dedim. Hayal kırıklığı içinde gazeteleri topladım ve arka tarafa götürdüm. Umudumu giderek yitiriyordum. Gözlerim dolmuştu yaşları geri göndermek için onlarla savaştım ve evet yine kazandım asla kimsenin önünde ağlamak istemiyordum bu benim sert sınırımdı. Keşke o seyahate hiç çıkmasaydım ya da üvey babamın soyadını taşısaydım belki o zaman Kate'i bir koruyucu aileye vermeden önce beni beklerlerdi. O gün yine kafamda canlanmaya başlamıştı her an düşünmekten nefret ediyordum ama kendime engel olamıyordum.