Ang Sulat ni Papa kay Mama
:jpen
"Back when I was a child
Before life removed all the innocence
My father would lift me high
And dance with my mother and me and then
Spin me around till I fell asleep
Then up the stairs he would carry me
And I knew for sure I was loved
If I could get another chance
Another walk another dance with him
I play a song that would never never end
How I love love love to dance with my father again"
At hindi ko namamalayan tumutulo na pala yung mga luha ko.:(
. . . .
" andito na ko .." balewala ko lang na sabi sa nanay ko..
Naglalakad na ko paakyat sa kwarto ko, when I heard her sobbed. Tumigil ako sandali para lingunin siya.
"umiiyak ka ba Ma?" nakita ko syang nagpupunas ng luha....
"h..hindi anak...n..naghihiwa lang ako.. sadyang nakakaiyak lang tong sibuyas.. haha" tss.. tumawa pa halata naming peke..
"are you sure?"naghihiwa naman kasi talaga siya ng sibuyas nun.. napansin ko yung isang sobreng bukas sa tabi ni Mama.... Tss.. Papa..
"yeah.." eh.. di oo na..paakyat na ko nh hagdan ng..
"Angeline, anak." Nagulat na lang ako ng biglang siyang nagsobbed
"kinikumusta ka ng Papa mo."
Kumunot yung kilay ko..
"sabihin mo Ma, okay lang ako kahit wala siya.."
"anak?":(
"ma enough, pagod na ko." Double meaning?? Yeah??
Dumiretso na ko sa kwarto after nun..
Papa siya yung number one promise-breaker, kaya nagagalit ako sa kanya..
18 na ko, isang taon na lang gagraduate na ko, 3 kaming magkakapatid, ako si Jena, 16. at si Andrew, 14. ilang taon ba ko nung umalis siya at piniling magtrabaho sa ibang bansa at iwan kami ditto sa pilipinas 8 or 9, sa loob ng 10 taon na wala siya , 5 beses lang siyang umuwi sa loob ng mahabang panahon nay un.. lagi na lang niyang sinasabi na promise nexy year, dito na lang ang papa, at hindi na babalik doon. Ilang beses ba niya yung sinasabi sa mga tawag at sulat niya., at kelan naman kaya ang next year na sinasabi niya.
Sobrang saya ko nung nalaman kong darating siya sa debut ko.. sabi sakin ni mama oaky na daw ang lahat, umasa daw ako na darating si papa
At ako naman si anak,
Umasa nga
Asang -asa nga eh
Sa wala eh. Sa pangakong napako na naman..
Sobrang sama ng loob ko talaga sa kanya nun..
Naiinis ako sa kanya..
I asked Ma, why Pa did not came..
At ang sagot niya...
"sorry anak, masyado lang talaga busy ang Papa mo, kaya hindi siya makakauwei, pagpasensiyahan mo na ang Papa." Akala ko ba okay na ang lahat.. akala ko ba.. tss.. maraming namamatay sa maling akala..
Nakita kong tumulo ang luha ni Mama, tumango na lang ako nun.. ayaw kong magsalita, dahil alamk ko masasaktan lang si Mama...
Pero sa loob ko, ayokong patawarin si Papa..
Masamang masama talaga ang loob ko. Alam ko naming importante yung trabaho niya eh, pero kasi dib a.. umasa kami, tapos ipinagpalit na lang niya kami ulit sa trabaho..
Ilang beses niya nab a ung ginawa.. dib a niya kami nami-miss man lang.. o kahit si mama man lang para hindi siya umuwi ditto sa Pilipinas..
Sapat naman na siguro yung naipon niya sa pagtatrabaho niya,pwedeng pwede naman na siguro siyang umuwi. Hindi naman kami mukhang pera eh..
.
.
.
Ewan .
Mas imporatante nga siguro ung trabaho iya dun kesa sa amin..
Bahala siya...
.
.
.
.
.
.
Binuksan ko yung bintana sa kwarto ko.. umuulan pala.. sa kanila kaya umuulan?
Dahil nakaramdam na rin ako ng gutom, bumaba na ko mukhang nakaluto naman na si mama eh..
" asan si Mma?" tanong ko sa sarili ko, wala kasi siya sa paligid eh, ang tahimik, ang maingay lang eh yung tunog na galling sa bukas na electricfan.. napatingin ako sa wall clock namin 6:40 pm na pala.
May napansin naman akong papel sa ilalim ng mesa. Pinulot ko .. nilipad siguro ng hangin..
Dear Mama,
Yan ung nabasa ko .
Sulat ni papa kay mama..
Matagal tagal na rin pala akong di nakakabsa ng sul;at galling kay papa eh, si mama kasi eh.. ayaw pabas.
Babasahin ko na yung sulat ng bigla akong kinabahan.. nakatingin lang ako sa papel..
Hindi ba dapat? Pero..
Gusto ko siyang basahin. Mali ba yung gagawin ko??
.
.
.
.
.
Unti- unti ko nang biubukalat ang sulat ni Papa kay Mama..
.
.
