Her şeye yeniden başlamalıydım. Evet ama neresinden? Kendimden mi başlamalıydım? Belkide hayata 1-0 geride başlamıştım. Ya da bu yarışın galibi ben olacaktım. Acaba hayatım 10 sene sonra nasıl olacaktı keşke şimdiden görebilseydim. Veya akışına bırakmak iyi mi? Peki kendimin bile cevaplayamadığım soruları neden soruyorum. Merak ediyorum ama çoğunu öğrenmeye üşeniyorum.
Küçükken de çocukluğunu yaşayamamış bir çocuktum. Hayat yoldaşı olacak kardeşinden her zaman arı tutulmuş bir çocuk. Daha 5 yaşında bir çocukken dünyayı legolardan yapılmış bir top sanarken anne ve babamız ayrılma kararı aldı. Bize sormadılar bile. Sorsada pek bir şey değiştireceğini sanmıyorum. Tuna'yı annem beni ise babam yanına alıp yollarını ayırdılar. Gerçekten de ayırdılar başka bir şehre gittik. Ankara'ya hani şu denizi olmayan şehir. Evet ama havuzu vardır diye düşünüyordum işte bu kadar çocuktum. Anıtkabir varmış yetmezmi. Uçakta babama neden gittiğimizi sordum. "Daha mutlu olmak için." Dedi daha mutlu olmak için. "Peki ya annem ve Tuna." "Tuna'yı tabiki de göreceksin." "Ama annem?" Sustu. İşte o zaman o legodan yapılmış top benim için gerçeklerle dolu bir hayattı. Pamukşekerden bulutlar yoktu. Sadece Destina vardı o andan sonra içine kapanan, kimseyle konuşmayan, her şeye rağmen güçlü kalmaya çalışan o küçük kız.
UMARIM BEĞENİRSİNİZ PEK BİR UMUDUM YOK AMA :) YAZDIKLARIMI ŞİMDİ OKUYORUMDA PEK Bİ DEPRESİF :D
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DESTİNA
HumorDestina adında kahramanımızın dünyasını anlatan hikayem kahramanımızın lisedeki yavuklusuyla asdfghjklş :D yıllar sonra karşılaşması ve ardından gelişen olayları anlatan başlarda depresif sonlara doğru kahramalara sövdüğüm bir deneme :D (Destinanın...
