İki Pilotun Anıları

Bölüm 1:İlk Savaşımız

Hakan=Ben

Alper=Kuzenim=En iyi dosdum(wattpad ismi ->The_Black)

---------------------------

Güneşli ve güzel bir gündü.Eğitim uçuşu yapıyorduk.Uçağımız bir F16'ydı.F16 bir eğitim uçağı olduğu için onunla uçuyorduk.Profosyeneldik ama kendimizi her gün sınavdan geçiriyorduk.Ve saat 18.23 olmuştu 2 saattir uçuyorduk.Bu günlük bu kadar yeter dedik.Sonra askeri üssümüze geri dönerken iki tarafımızıda Japon uçakları belirdi ve etrafımızı sarmışlardı.Bu şaşırtıcıydı.Onlarla telsiz iltibatına geçmeyi düşündük ama onlar japonca konuşuyorlardı.Biz ise i gilizce.Sonra Alper uçağın burnunu havaya kaldırdı.Yükselmiştik ve uçağın burnunu sonra yine düzelmişti.Bende silahları ateşlemeye hazırdım.Ve uçağı hızlandırmıştık.Japonlar tam arkamızdaydı.Ben

-Noluyor böle?Amaçları ne ki bu ların!

dedim.

TheBlack

-Bilmiyorum ama sanırım kötü bir şeyler olucak.

derken askeri üssümüze varmıştık.

Dehşete uğramıştık.Askeri üssümüz imha edilmişti.Ve Japon bombardıman uçakları hala üssümüze bombalar yağdırıyorlardı.O an çok sinirlenmiştik.Ve japonlar telsiz ile iltibata geçtiler.

-Hemen testim olun ve silahlarınızı ellemeyin,bizi izleyin.

demişlerdi.

Ama onlar ikimizin birleştiğinde yenilmez olucağımızı bilmiyorlardı.

Ben

-Lanet olsun!Hemen yüksel bir planım var Alper dedim

-Tamam dostum.Plan nedir?

-Bombardıman için bombalarımız varmı onlardan lazım.Yükseliceğiz ve onlarda peşimize takılcaklar.Bizde bombaları bırakıcağız.Küçükken beraber oynadığımız video oyunlarında hep işe yarıyordu bu taktik.

-Aynen o günleri unutmak mümkün değil ama şuan işimize odaklanmalıyız.

-Aynen.

Ve taktiği aynen uyguladık,işe yaradıda.

On tane olan japon uçaklarından geriye sadece 6 tane kalmıştı.Bu bile bizi eski günleri hatırlatıp azimlendirdiyse B planı daha da çok sevindirecekti.O olayın ardından japon uçakları bize ateş eeye başladılar."pat pat pat..." sesler  gayet netti.Ve biraz endişelensekte devam etmeliydik.Aniden onların altına geçip ordanda arkalarına geçtik.Şimdi sıra bendeydi.Füzeleri ateşlemeye başladım.Teker teker hepsini aşağı indiriyordum.Hepsi ateşlediğim füzelerin çarpmasıyla param parça oluyor ve ateşler ile yanıp kara dumanlar çıkararak yeryüzüne çakılıyorlardı.Ve geriye biri kalmıştı.Sinirlenmiştim.Çünkü flar atmayı akıl etmişti.En güçlü roketi gönderecektimki Alper"hayır,sakın yapma! başka zaman gerek olur" diyerek beni durdurmuştu.Uçağın ağır makineli silahları ile o son kalan japon uçağını delik deşik etmiştim.Onun mezarıda arkadaşlarının yanı olmuştu.Bizim takımımızdan olan bazı pilotlarla iltibata geçmeye çalıştık ama başaramamıştık.Hiç ses yoktu.Yolumuzu kuzeye çevirmiştik.En yakın ticari hava alanı orasıydı.Askeri havalanları hep bombalanmıştı.O an ikimizde

-Umarım ticari hava alanlarına saldırmamışlardır.

diye düşünmüştük.Çünkü yakıtımız azalıyordu...

    (Yeni bölüm en kısa zamanda gelicek)