yüzelli saniyede bir adını anıyorum
kuyulara düşen gözyaşlarımla
kuyularımda hep seni arıyorum
karanlıkta ayakuçlarıma dikiliyorum
kuyularımla boğulmanı umarak
dediklerimi bir bir tekrarlıyorum
eskiye dönmekten korkarak
eskileri özlüyorum
eskilerini giyiyorum, eskilerini taşıyorum
kuyularımın dibinde dolaşıyorum
bu mide bulandırıcı
fakat alışıyorum
biliyorum ki, eskilerinle yaşıyorum
dedim, yüzelli saniyede bir adını anıyorum
hislerimi ellerime koyup
sözünü kesmek istemesem de
birkaç dakikanı alıyorum
birkaç dakikalığına kuyularım oluyorum
ne kadar taşarsam taşayım
hep en baştan doluyorum
ne kadar unutmak istesem de
her bir tepkini tanıyorum
yüzelli saniyede bir adını anıyorum
