Yine uyandım gereksiz hayata gereksiz yere. aşağıdan annemim bağırış sesleri geliyordu " hadisene eum mi sonra benim filitre kahvem niye soğudu diyorsun" annemin huyudur ben zengin birisiyim diye böbürlenen her şeyi tam adıyla söyleyen tiplerden bense ben , benim işte sevgilisini kazada kaybeden bir kız ne kadar iyi olabiliyorsa o kadar .
" hayat istemsizdi onunla beraberken yağan yağmur nar tanesi gibiyken şimdi sadece gökten ceset yağarcasına , basık , soğuk , sessiz , yanlız onsuzluk yaşamak istenmeyen hayat ölümüne yazılan sözler aşk için dökülen yaşalar arkadan tutulan yaslar hayat insanı içine gömen dirildip geri gönderen mutluyken de üzgünkende ağlatan her şeyi yaşattığı gibi geri unuttıran hem zülüm çektirip hem de zevk veren hayat boşuna yaşadığım artık dayanamadığım kuramadığım cümlelerim ...
Aşağıya inerken anmemin sesini duydum telefonşa konuşuyoru
(Evet bayım kesinlikle o zaman yarın 2 de özel arabasıyla yollayacağım kesinlikle peli niz gelebilir miyiz ? Ha tamam tamam anlıyorum sizi iyi günler. )
Annemin yanına gidip sen kiminle konuşuyordun dedim oda umursamaz bir bakışla senin için seul un en iyi psikoloğunu arayıp bir randevu aldım dedi bende eee ne olmuş aldıysan
Ne olmuşumu var seninşe kpnuşup bu ruh halinden çıkmanı sağlayacak dedi bende emin ol öyle birşey olmayak sen kendine bir randevu olsaydın ruhsal bunalımdan dedim küçük çaplı bir gülme ile hem doktor çok yakışıklıymış diyorla hem senden sadece 3 yaş büyük ha ne dersin deyince omzuna bir tane geçirdim ve arabamın anahtatını alırken arkadan aklından bile geçirme dedim
İnsanlar herkesi kendileri sanarlarya hani bende seni ben sanmıştım belliki
Sonra tekrar bağırdı arkamdan PARK JİMİN
ney park jimin ADAMIN ADI dedi bende hızla kapıyı çarpıp çıktım
İşte hikaye burda başladı benin hikayem belliki olacağı vardı
Her zaman olduğum gibi olmak istiyorum yani olmamak hiçlik gibi kaybolmak...
