OLAYIN İÇİNDE [tamamlandı]

Balo faciası

Hoşgeldiniz❤️
İyi okumalar diliyorum ✨
O zaman başlasın 🎬 🙆🏽

👉🏼 -Canın bakış açısı-

Derya ayağa kalkmam için kolumdan çekip duruyordu. Çok yorgundum birazcık daha otursak olmuyor muydu? Kalkmak istemediğim için Derya daha sıkı kolumdan çekmeye başladı, ardından dengesini kaybetmesiyle, kucağıma düşmesiyle bir olmuştu. Yere düşmek istemediği için omzumdan tutunurken, bende aynı şekilde düşmesini engellemek isteyerek, belinden tuttum.
Gözlerimiz bir birine değmişti, bakışları aklımı karıştırmaya yetiyordu. Gözlerinden, gözlerimi çekmeye çalışıyordum, başka yere bakmak isterken bu sefer ister istemez dudaklarına odaklanmıştım. Ne yapıyorum?

Derya bunu fark edip "Şey.. pardon bir an dengemi kaybettim." diyerek hızlıca kucağımdan kalktı. Bakışlarını benden kaçırıyordu, aynı şekilde hızla banktan kalkıp "Önemli değil, hadi gidelim seni eve bırakayım." dedim. Yol boyunca hiç konuşmadık, Derya'nın evin önüne vardığımızda sesizliği bozdum.

"Prenses sizi tam burda, yarin beyaz atımla bekliyor olacağım." dediğimde gülmüştü.

"Pekala o zaman yarin görüşürüz prensim." dediğinde her şey eskiye dönmüştü.
Sarıldıktan sonra evine girdi, bende eve doğru yol aldım. Eve varınca Annem televizyon önünde dizisine bakıyordu, Abimde odamızda bilgisayar karşında oturuyordu. Odaya girdiğimde gülerek "Oooo Can bey evin yolunu buldu demek." diye söyleniyordu. Bana karışmıyordu, sadece benle uğraşmayı sevdiğini biliyordum.
"Evet zor oldu ama sonunda buldum." diyip güldüm.

"Neredeydiniz Can bey?"

"Derya'ya elbise bulmaya yardım ettim."

"Derya'yla elbise bulmaya yardım ettin?"

"Evet ne var bunda?"

"Can bak ... Yavuzun kulakına giderse bu kadar çok görüştüğünüz ... yani demek istediğim şu ki, onların hikayesini etkileyecek bir şey yapma."

"Benim bir şey yaptığım yok! Derya benim yakın arkadaşım ve bunu bozmasına kimseye izin vermem! Derya'ya Yavuzla konuşmamı teklif ettim, istemedi. Derya demek artık Yavuzu istemiyor!"

"Sakin ol, sana bir şey yapıyorsun demedim! Yakın arkadaş ol, sana bir şey diyen yok. Demek istediğim, belkide Derya sadece Yavuza kırgın olduğu için öyle diyordur, belki hala onu seviyordur. Sadece dikkat etmeni söyledim."

"Bilmiyorum ... dikkat ediyorum." dedikten sonra duş almaya gittim.

Duş alırken Abimin dedikleri aklıma fena takılmıştı, düşünmeden duramıyordum.
Acaba cidden Yavuza kırgın olduğu için mi öyle demişti? Ya içinin derinlerinde aslında Yavuzla konuşmamı istiyorsa?
Bir yandan Yavuz hiç gözümü tutmuyor, ama bir yandan Derya'nın üzülmesini de istemiyordum. Yanımdayken hiç üzgün durmuyor, hatta aksine çok mutlu gibi duruyor, adeta gözlerinin içi parlıyor.
Rol yapıyor olabilir mi, güçlü durmak için?
Rol yapıyor olsa, en fazla sözlerini ve mimiklerini kontrol edebilirdi, ama en geç  gözleri onu açığa verirdi, öyle değil mi?
Aklıma Derya'ya söylediğim bir söz gelmişti.

Flashback:
"Gözler ve sözler ikisi de bir şeyleri gizler. Sözler ne kadar inkar etse de gözler her şeyi bir bir söyler."

Kafayı düşünmekten yemek üzereydim, duştan çıktıktan sonra giyinip, sacımı kuruladım. Yatağa hazır olduktan sonra, yumuşacık yatağıma girdim. Abim benden önce yatağa girip çoktan uyuyor, hatta horluyordu. Kulaklığımı takıp, müzik eşliğinde tavana bakıp duruyordum.
Bu saatte gözümden uyku akması gerekiyordu, ama beynim susmuyordu. Temiz hava almam gerekiyordu, ama dışarı çıksam evde kiler uyanırdı. Yatağımdan çıkıp, odanın camına sesizce yaklaşıp, camı açtım. Temiz havayı içime çekerken, gözlerimi kapattım. Geceleri temiz hava bana huzur veriyordu. Yıldızlara bakarken kulakıma gelen mesaj sesiyle, telefonuma baktım.