Angel

31. Ik kom je halen

Angel's P.O.V.

Stilletjes open ik het raam. Mijn haren wapperen zachtjes door de koele bries die naar binnen komt. Ik glimlach. Tijd om weer verder te gaan. Voorzichtig klim ik op de vensterbank en sluit mijn ogen. Ik snuif de frisse lucht op en open mijn ogen weer. Dan laat ik mezelf soepel vallen en zak door mijn knieen om de val te dempen. Ik kijk in het rond. Geen alarm? Misschien werd ik toch niet zo erg in de gaten gehouden als ik dacht... Maar nu moet ik geen tijd verspillen. Ik begin te rennen. Tijd om hier weg te gaan...

------------------------------------

Jody's P.O.V.

"WAT?!?"

Vliegensvlug sta ik op en sla mijn handen op de tafel. De jongen voor mij aarzelt, maar herhaald dan stotterend wat hij net zei.

"A-angel is weg... Z-ze is g-gewoon verdwenen!"

De jongen kijkt ongemakkelijk om zich heen. Ik zucht en gebaar dat hij weg mag gaan. Ik let even niet op en ik ben haar al kwijt. Waar zou ze heengegaan zijn? Ik loop de feiten na. Toen ik om 21:36 keek op de camerabeelden, was ze tv aan het kijken. Toen ben ik gaan slapen en toen ik wakker werd.... Ik kijk op de klok. Het is nu 22:17. Hoe ver kan ze weg zijn? Ik loop naar de kapstok en grijp mijn jas. Ik wil mijn handpistool pakken, maar bedenk me. Ik ga haar halen. Maar het is Angel, dus laat ik tenminste fatsoenlijk bewapend zijn. Ik laad mijn dubbelloopsgeweer en open de deur.

Ze is mijn vriendin.

Of ze het nou meende of niet, ze heeft het gezegd.

Dus nu kom ik haar halen.

------------------------------------

Angel's P.O.V.

Hijgend kom ik tot stilstand. Snel kijk ik om me heen. Ik ben weer in het bos.

"Is daar iemand?"

Het blijft stil. Geen stem, geen voetstappen. Ze hebben me nog niet. Ik kijk op mijn horloge. 22:37. Een grijns verschijnt op mijn gezicht. Ze zijn me kwijt. Lachend loop ik verder en begin vrolijk te zingen.

"Ik ga naar grootmoeder koekjes brengen, in het bos, in het bos,"

Een takje kraakt. Meteen houd ik mijn mond en kijk aandachtig naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Ik zak door mijn knieen en kijk stilletjes toe. Een zachte vrouwenstem doorbreekt de stilte. Mijn ogen worden groot.

Is dat...
"Ik ga naar grootmoeder koekjes brengen, in het bos, in het bos..."

Uit de bosjes stapt een duistere vrouw met een lange jas. Zachtjes wiegt ze heen en weer op de melodie van het liedje. In haar handen heeft ze een dubbelloops geweer.
"Ik ga naar grootmoeder koekjes brengen, in het bos."

Als ik naar haar kijk herken ik mezelf in haar grote grijns.

Het is Jody.