//дууссан//☠️Гонжиам сэтгэцийн эмнэлэг☠️

10 жинийг хайгаад олсонгүй

Бид тэндээс гарахад тэр хавь шуурганд хөөгдчихсөн юм шиг болчихсон байв. Бид гарсандаа баярлан юун тэрийг харахтай гүйтэй байв. Гэхдээ хэсэг хугацааны дараан анзаарсан бололтой

Хусог: хүүш ээ энэ хавь чинь ямар аймар болчихсон байх юм

Би: та нар одоо л харж байгаа юм уу

Жүүн: харин тийн одоо л харж байгаа юм уу

Юнги: ммхан одоо л харж байна

Би: та хоёр ч хэтэрхий их баярласан бололтой шүү

Хусог: харин тийм ээ угаасаа тэнд үүрд үлдчихвэл аймар шд хэмээн хэлэн бид ч түүнийг шоолон инээж байтал

Юнги: гэхдээ энэ жин одоо муухай юм бид нарыг түгжээд өөрөө яваал өгсөн байх юм ямар найз гэхээрээ ийм байдаг байна аа гээд хошуугаа унжуулгав.

Хусог: харин тийн ёстой муухай гээд хошуугаа унжуулахад жүүн над руу нэг харж инээснээ мөрөө хавчаад наад хоёрыгоо аргад гэсэн янзтай толгойгоороо тэр хоёр луу дохив. Би ч ойлгон тэр хоёр дээр очиод

Би: за хоёроо та 2 ямар жоохон хүүхдүүд үү одоо наад хошуунууд аа энэ шалан дээрээс татаж ав гэж хэлэхэд тэр хоёр толгой дохив. Харин цаанаас

Жүүн: одоо хэдүлээ эндээс гарж майхан дээрээ очъё тэнд очиж жинийг байгаа үгүйг шалгачихаад жоохон унтаж байгаад маргааш орой буцаад ирье гэхэд бид санал нэгдэн маргааш буцаж энд ирэхээр толгой дохицгоов.

Бид хэд дуу шуу болсоор майхан дээрээ иртэл хүн ирсэн гэх ямар ч шинж тэмдэг байхгүй байв. Бид жинийг одоо хүртэл тэр эмнэлэгт байгаа гэдэгт итгэлтэй байсны хэрээр санаа минь ч зовж байв.

Гэхдээ хэн ч жиний тухай яриа дэлгэсэнгүй аргагүй шүү дээ өөрсдийг нь түгжээд явсан хүнд хэн ч сайхан хандах билээ бид хэд гадаа унтах гэсэн боловч хүйтэн байсан болохоор шахцалдаад ч хамаагүй машин дотор унтахаар болов. Жүүний ахын машин гэр бүлийн машин болохоор том ч байв. Урд талын хоёр сандал дээр би ор засаж унтахаар болов өөрсдийн авчирсан цүнхтэй хувцас багаж хэрэгсэл гээд хийж болох юу л байна бүгдээрийг нь хийн нэг биш хоёр хүн ч багтахаар болов. Гэхдээ тэр гурав эвээ олчихсон унтаж байх шиг байна. Яг чихэн дээр хурхираад л хурхираад л.

Би ч унтаж чадсангүй жинийг яаж байгаа бол гэсэн бодол толгойноос салсангүй хэдий цоожлоод явсан ч гэсэн бүх л бүтэн бага сургуулиасаа ахлах сургууль хүртэл хамт найзалж нэг ангид суусан юм болохоор санаа минь зовж байв.

Жаал юм бодож хажууд энэ гурван юм хурхираад л хөрвөөж хөрвөөж бараг үүр хаяарахын наана унтав.

  *жиний талаас*

Тэр хэдийг тэнд цоожилчихоод 402 руу явтал хаалга нь онгорхой байв. Би ч тэр түлхүүр лүү харж байгаад ямар ч хэрэггүй эд байж гэж бодон түлхүүрийг тэнд тавьчихаад 402 луу орон зураг даран явж байтал хаалга аажмаар хаагдаж байв. Нээх муухай чийхаран дуугарч байгаад яг гарахын наана хаалга цаанаасаа өөрөө маш хүчтэй хаагдчихав. Би ч айн энд хэн байна  гэтэл ард цонх тогших чимээ гарч байв. Хойш иргээд хартал...