This is a work of fiction. All of names,characters,places and events are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons,living or dead,or actual events is purely coincidental.
An original story by name of the author.
Plagiarism is a crime.
Sorry for all grammatical errors and typos.
* * * * * * *
Bago pa nya masara ang pinto ng sasakyan ay hinawakan ko ang kanyang kamay.I hug her and kiss her forehead.
Goodnight. I whispered to her ears.She wave at me and mouthed goodnight too.Kiel Sandoval is not that typical girl.She's not very romantic.She's shy type,hindi rin sya pala salita ng mga nakakakilig pero dinadaan nya ito sa gawa.
Bago ko paandarin ang aking sasakyan ay nakita ko pa syang ngumiti bago pumasok sa kanila.
Nang makarating na ako sa unit ay nakatanggap agad ako ng tawag mula sa kanya.Ganyan sya palagi sakin,mas mauuna pang tumawag kaysa sakin.
I answered the call.
You miss me that much huh?
Narinig ko pa itong tumawa ng mahina.Her laugh is like a music to me.
Yes.I already miss you,di naman siguro masama?
I chuckled masyado syang straight.
Did you eat?
Yes.how 'bout you?
When I heard your voice.I am already full.
C'mon eat.Hindi ka naman mabubusog sa boses ko eh.
Opo kakain na.Tsk,ikaw rin matulog na masama yan sa kalusugan,ang pagpupuyat ay maraming epekto sa ating katawan tula--
Hindi ko na natapos ang aking sasabihin dahil sya na ang nagtuloy nito.
Tulad ng cancer,insomia,pagkahilo, loseweight,at marami pang iba.Hehe goodnight, I love you and you love me too.
Before I answered her she already ended the call.Iba talaga itong babaeng ito.Kumain at naligo muna ako bago ako natulog.
Naglalakad ako sa isang lugar,lugar kung saan puro itim lang ang iyong makikita.Napaka-tahimik.Ang aking naririnig lamang ay ang aking mga hakbang.Lakad lang ako ng lakad at kahit san man ako dalhin ng mga paa ko ay parang walang katapusan ito.Nakakaramdam narin ako ng pagod.
Umupo muna ako saglit upang magpahinga at pinikit ko ang aking mga mata.
Laking gulat ko na wala nako sa madilim na lugar na iyon.Nandito naman ako sa isang malawak na damuhan.Ng ilibot ko ang aking paningin ay ito ang lugar kung saan ko dinala si Kiel,dito nya rin ako sinagot.Tumingala ako at nakita ko ang napakaraming bituin.Napapitlag ako ng may maramdaman akong may kumapit sa aking braso.Napangiti na lamang ako ng malamang si Kiel pala ito.
Andaming bituin no?salamat at dinala mo ako dito.
Nakikita ko sa kanyang mata kung gaano sya kasaya.Napatango na lamang ako sa kanya.Pareho naming gusto ang mga bituin.
Ng magtama ang aming paningin ay hindi ko maiwasang mapatingin sa kanyang labi. Unti-unti kong nilapit ang mukha ko sa kanya hanggang sa magdampi ang mga ito.
Ng maghiwalay kami ay napansin kong wala na sya.Puro puti na ang aking nakikita nang ilibot ko ang aking paningin ay pamilyar ang lugar na ito sa akin.Nasa hospital ako.
May nakita akong pumasok,nagmamadali sila.Ng lagpasan ako ng kanilang isusugod sa Emergency room ay hindi ko maiwasang mapatingin sa naaksidente.Ang suot nitong puting damit ay nababalutan ng napakaraming dugo.Hindi ko nakita ang muka nito dahil sa pagma-madali nila.
