//дууссан//☠️Гонжиам сэтгэцийн эмнэлэг☠️

11 зугаалсан нь

Өглөө сэрээд цаг хартал 14:37 пээх ямар их унтаа вэ аргагүй биз бараг 5 юм уу 6 цагт унтсан юм чинь. Босоод тэр хэд дээр очтол

Жүүн: за сайхан амарсан уу унтаахай минь

Юнги: нойрмог би хүртэл тэгж унтахгүй байхад чи бас арай арай яасан их унтдаг юм

Би: хусог хайцын

Юнги: энэ муу одоо хүний үг үгч гэж тоохгүй байх шив (онийсон нүдээ бүр онийлгож харах)

Би: онигор юм байж бас онийлгочихжээ за тэр яахав ээ хусог хааччихсын

Юнги: найз охинтойгоо чатлаж байгаа

Би: хоо энд сүлжээ барьж байгааму

Юнги: үгүй

Би: тэгээд яаж чатлаад байгаа юм сүлжээгүй юм чинь

Юнги: яахаараа ийм тэнэг байдаг байнаа

Би: би яасын өөрөө тэнэг юм байжийж (хялалзах) тэгээд яаж чатлаад байгаа юм надад ч бас нэг хүнтэй ярих хэрэг байна

Юнги: яана даа ямар ч гүйлгийн ухаан байхгүй нэгт хусог найз охингүй сим симитэй хэрэлдэж байгаа бас хоёрт чи хэнтэй ярих гээд байгаа юм (нэг хөмсгөө өргөж ярих)

Би: хнн тэгээд л хэлчихгүй ээжтэй ярих гэж байсын

Юнги: оон тэгснүү. Цаанаас жүүн хоёроо хэрэлдээд байлгүй ирж хоол ид гэхэд бид 2ч жүүн дээр очиход аягүү гоё хоол хийчихсэн байв. Би ч очоод суутал толгойн дээр нэг юм буух шиг болов. Хамаг арьсаа нүүрэн дээрээ овоолоод "тэнэг юмуу хайшайн яагаад хүний толгой рүү цохиод байгаа юм" гэхэд

Жүүн: одоо бүр ахынхаа өмнөөс том дуугардаг болжээ. Нүүр гараа угаагаач заваарсан юм чинь

Би: хнн тэгээд хэлчих юман дээр хүний толгой руу цохиж эдр таны хүүхэд л лав их зовох байх даа ийм ядаргаатай аавтай юм чинь (амандаа үглэх) угаалаа за угаалаа гэж хэлчихээд машинаас ус аван нүүр гараа шүдээ бас угаачихаад очиж хоолоо идлээ.

Гэхдээ энэ хоолыг яаж хийсэн юм бол. Жин хён л хоол хүнс хариуцсан. Нээрээ жин хён яасан бол хэмээн бодолд дарагдав.

Намайг хамгийн бага нь аяга тавгаа угаа гээд байсан болохоор аяга тавгаа угаасан болгож хаячихаад очтол тэр хэд хувцас хунараа өмсчихсөн зогсож байв.

Би: хаачих гэж байгаа юм

Хусог: өнөөдөр хэдүүлээ зугаална аа

Би: О.о хаашаа

Юнги: энэ хавиар зураг дарж бас жоохон хөгжилдөнө өө

Би: яаж хөгжилдөхийн

Хусог: тэр үедээ л болъё чи гялс хувцсаа өмсчих тэгээд явцгаая эсвэл бид 3 явлаа чи үлд

Би: ээ та нар яасан муухай юм (элгээ эвхрэх)

Жүүн: ингэж байхаар хувцсаа өмсөөч

Юнги: тийшд

Би: заза хүлээж бай

Хусог: за хурдлаарай

  **хэсэг хугацааны дараа**
Би: энэ хавиар чинь үзэх олигтой юм байхгүй байна шд

Жүүн: гэхдээ тэнд өмхийрснөөс ядаж ингээд явж байсан нь дээр биз дээ

Би: тийм л дээ.

Юнги: хөөе та нар нааш ир дээ (цаанаас орилох) бид хэл очтол лабораторид байсан цаг байв. Бид хэд байдал бишдсэнийг ойлгон машин руугаа уралдах шахам гүйн явцгаалаа. Машин дээрээ очтол бид ямар нэгэн ид шид гэмээр зүйлээр эмнэлэгт хүрээд ирэв. Бас харанхуй.

Гэхдээ би нөгөө хэдээсээ тусдаа шал өөр өрөөнд байх шиг байна. Айж сандрах зэрэгцэн дээрээс нь камер гар чийдэн гэх мэт зүйлгүй болохоор тэндээс гарах хэцүү байв. Гэрэл тусахгүй байгаа учир эргэн тойрноо харахад бэрх байв. Гэхдээ удалгүй нүд минь харанхуйд дасан эргэн тойрны зүйлс бүдэг бадаг харагдаж байна.  Ялзарсан тархины үнэрээр би хаана байгаагаа төвөггүйхэн мэдлээ. Тийм ээ энэ бол лаборатори...

  ** хэн нэгний талаас**

Нэг нь байхгүй болсон одоо харин та нарыг нэг нэгээр чинь алга болгонодоо...