Ik zit in de aula, samen met Yara, Yvy & Lynn... Mijn beste vriendinnen. Zelf heet ik Stevye, aangenaam. Ik zit hier nu al jaren. In het begin was het een hel, maar je went eraan. Geen familie om je heen, niks, nada, noppes. In het begin voelde ik me heel erg alleen... En bang. Maar eigenlijk.. Ben ik niet anders gewend. Ik zit hier namelijk al vanaf kleins af aan. Ik was 2, om precies te zijn. En nu ben ik 17. Ik wil er nu niet meer aan denken om hier weg te gaan. En je zou denken.. in 15 jaar, moet je toch wel geadopteerd zijn? Nee, niet dus. Ik was altijd een vervelend kind, en niemand wou me. Opeens schiet ik weg uit mijn gedachtes "Jongens! Het is 4 uur!!" roept Lynn... 4 uur.. Dat betekent. Nieuwe vlog! "Ik kom eraan!" roep ik tegen de meiden, die al naar de tv-ruimte aan het gaan zijn. Ik ren achter ze aan. "Niet zo snel!" hoor ik meneer Johnson roepen. Oh nee... Niet hij weer. "Waar dacht jij heen te gaan? Zo snel?" "Naar de TV-ruimte meneer.." "En dan moet dat zo snel? Hup doorlopen! En nu rustig." "O..Oké.." Wow dat viel nog mee, hij heeft een keer iemand op zijn kamer gezet. Omdat diegene op een plek was waar je rond die tijd niet mocht komen. Rond 4 uur mag je naar de aula, tv-ruimte, je eigen kamer en de bibliotheek. Er zitten wel 10 kinderen voor de tv als ik binnen kom lopen. De vlog is al begonnen.. Shit. Ik zie Yvy zwaaien, ze hebben een plekje bezet gehouden. Snel ga ik naast ze zitten. "Waarom duurde dat zo lang?" fluistert Yara. "Meneer Johnson..." "SSSHHTT!!" hoor ik voor ons. Ugh, Fane weer. Het stomste joch van heel het weeshuis. Opeens wordt ik omgeroepen. "Stevye Erkelens, nu naar de aula alsjeblieft" Geen idee wat er was, of wie er was.. Helemaal niet...
Geen idee wie of wat daar stond.. Helemaal niet. Ik kom de aula binnen, er zitten 2 jongens aan een tafel. Samen met mevrouw Jules. Ik herken de 2.. Waarvan weet ik niet. Ze hebben beide een pet op. Ik ga zitten aan de tafel, tegenover de 2 jongens. Nu herken ik ze pas al de een begint te filmen.. Het zijn... "Enzo en Milan..." fluister ik zonder dat ik het weet. "Dus je herkent ons al?" lacht Milan. OMG! Ik zit hier tegenover de bekendste broers van Nederland.. Enzo is aan het vloggen en vraagt naar mijn naam. "Ik heet Stevye.." zeg ik nerveus. "Wat een aparte naam!" zegt Milan. "Ja..." zeg ik weer te verlegen. Enzo praat nog altijd tegen de camera. "En wij zijn hier niet zomaar, toch Milan?" "Nee, we hebben zelfs twéé redenen!" zegt Milan en hij doet weer zoals altijd, knolhumor. "Want wij zijn vandaag in het weeshuis om de kinderen hier te verassen, en nog iets speciaals. Maar dat zien jullie zo!" en hij doet zijn camera dicht, en in zijn zak. "Dan.. Eehh.. Mogen jullie doorlopen naar de tv-ruimte, en daar kan Stevye jullie mee helpen. Toch Stevye?" zegt mevrouw Jules. Ik knik. "Laten we maar gaan dan!" zegt Milan. "Eeh.. Kom maar.. eeh.. mee" stotter ik. VERDOMME STEVYE! Je staat hier met je idolen en je begint te stotteren! We staan voor de tv-ruimte, waar de deur dicht is. Ik loop naar binnen, Enzo & Milan blijven staan. Ik ga naast Yvy, Yara & Lynn zitten. "Waar was je nou?" vraagt Lynn. "Dat zie je zo..." en op dat moment komen Enzo & Milan binnen. In het begin heeft niemand het door, maar als 1 iemand het doorkrijgt.. Snel staat er een grote groep om Enzo & Milan heen. Enzo begint een stukje te vloggen, en iedereen begint te gillen. Eenmaal als Enzo weer stopt met filmen zegt meneer Johnson: "Iedereen laat ze er is langs!" er iedereen gaat weer zitten. Niemand durft op te staan, te bang voor meneer Johnson. Enzo en Milan gaan achterin zitten. Als de video weer wordt gestart. Nu is het een video van DHD, waar ook Enzo in speelt. Midden in de video roepen Enzo & Milan me. "Stevye, Kan je nog even komen?" vragen ze tegelijk, fluisterend. Ik knik. "Ik ben zo terug" fluister ik naar de meiden. "SSHHTT!" Hij weer... Ik loop naar Enzo en Milan toe. Op de een of andere manier ben ik niet meer zenuwachtig, alsof ik ze al jaren ken. Ik ga naast ze zitten. Enzo begint te vloggen. "Eigenlijk Stevye," begint Milan. "Eigenlijk zijn we hier niet zomaar." "Waarvoor dan?" "Voor..Jou" zeggen ze tegelijk. "Voor.. Mij?!" Is dit echt?! Wordt ik geadopteerd door mijn idolen?!
IK WORDT GEADOPTEERD DOOR MIJN IDOLEN... "Onthoud Stevye, je bent niet ons kind.. Zie ons maar.. Als je broers" zegt Milan. "Dus jullie zijn vanaf nu mijn broers..." "Ja" "Oke, ik denk dat ik het snap.. Soort van" "Mooi!" Lacht Enzo. "Mag ik.. Mag ik afscheid nemen van mijn vriendinnen?" zeg ik met het besef dat ik ze nu echt kwijtraak. "Tuurlijk" zegt Milan. En ik loop naar de tv-ruimte.. Om voor even afscheid te nemen "Yvy! Yara! Lynn! Kom!" roep ik. "SHHTT!!" hoor ik gelijk, maar de meiden komen. We gaan zitten in het hoekje van de tv-ruimte, waar niemand ons hoort. "Meiden.." zeg ik met trillerige stem. "Wat is er?" vraagt Yara. "Ik... Jullie hebben allemaal mijn nummer toch?" "Ja" zeggen ze alledrie. "Gelukkig..Want ik moet iets vertellen, niet flippen!" "Wat is het dan?" Vraagt Lynn. "Ik.. Ik wordt geadopteerd!" "Door wie?!" vraagt Yvy. "Milan en Enzo.." "OMG! Maar dat is geweldig!"roept Lynn. "Nee Lynn, dat is niet geweldig... Dat betekent dat ze weggaat" zegt Yara. "Is dat waar? Stev?" vraagt Yvy. "J..Ja..." zeg ik met triest, maar vanbinnen blijdschap, blij dat ik hier weg mag, maar triest omdat ik mijn vrienden moet verlaten. "W...We kunnen altijd langskomen toch?" vraagt Lynn. "Tuurlijk! En ik kom vaak genoeg.. Hoop ik" "Stev, ik wil niet dat je weggaat.. Maar ik ben ook blij, blij voor jou. Jij mag weg uit deze hel.. Al zitten er nadelen aan" zegt Yara. Yara's woorden worden gevolgd door een groepsknuffel.. Nu besef ik het pas echt.. Ik ga weg. Herinneringen schieten me naar boven (Zet het liedje hierboven NU aan!) Ze....Ik ben ze kwijt. Voorlopig.. Ik ga ze missen, niet gewoon maar echt. Iedere dag ga ik aan ze denken. Iedere dag herinneringen... Iedere dag het verleden. De hel raak ik kwijt, en daarbij mijn beste vriendinnen.. Waar ik alles mee deelde, ik raak ze kwijt.. Once i was seven years old, My momma told me, Go make yourself some friends or you'll be lonely Once i was seven years old.. Ik raak ze kwijt.. It was a big, big world, But we thought we were bigger.. Even later huilen we allemaal, van blijdschap en verdriet.. Blij dat ik hier tenminste weg mag, verdriet omdat we elkaar kwijtraken.. "Guys.. Ik moet nu echt gaan.." "Stuur foto's als je er bent oké?" vraagt Lynn. "Tuurlijk Lynn! Ik stuur foto's, filmpjes.. We gaan videobellen, normaal bellen appen, ALLES!" "Dan is het goed" En er volgt weer een groepsknuffel, daarna loop ik weer naar Milan & Enzo. "Gelukt?" vraagt Enzo. "Ja...." "Why so sad?" zegt Milan. Dan moet ik lachen. "Vertel ik later wel.. Zullen we gaan?" "Oke? I guess?" zegt Enzo. We lopen naar buiten. Ik zie Enzo's Porche staan. Nooit gedacht dat ik daar in zou zitten.. Enzo & Milan POV (Ze dachten dit op hetzelfde moment) Stevye mag het niet weten... Nu nog niet in ieder geval Stevye POV We zitten in Enzo's auto. Ik maak foto's. Van Enzo'zijn auto, Milan met een gekke bek, De omgeving, alles. Alle foto's stuur ik door naar de meiden /Whatsapp/Stevye Telefoon/ Girls, Girls, and Girls./ Lynnie: Al aangekomen bij Enzo & Milan? :D U: *Foto* Yvytjuh: OMG!! U: *Foto* Lynnie: Hahahahahahaahahahahhaahhahahahahahaaagagsgdjshdsjdjsjsjsss!!!!! U: Wtf betekent dat? Yaraa: Lynn's fangirl taal. U: Waar kan ik het woordenboek kopen? Yvytjuh: In Lynn haar hoofd. Heel zeldzaam U: Zou ik een keer naartoe moeten dan :3 Lynnie: Dafuq? U: Oh niks. Yaraa: Maarree.. Ff ander onderwerp, zit je nu is Enzo's Porche? U: Jaaa. Hoezo? Lynnie: ? Yvytjuh: ? Yaraa: Oh zomaar... Door de foto's. U: Ok? Yvytjuh: Maar wat ben je nou eigenlijk van hun? Hun kind? U: Nee, ze zeiden dat ik ze moet beschouwen als broers.. En Dee dus als schoonzus. Lynnie: Gaaf!! whwhuwgdghddijfdivhjckidjfkiekfefndnb Yaraa: Lynn, praat is een keer normaal x Lynnie: SORRY Yvytjuh: Maar girls, we gaan Stevye nu niet anders behandelen omdat ze nu het zusje is van onze idolen. Shit, nog helemaal niet aan gedacht.. U: Hoop ik ook niet nee Yaraa: Nee tuurlijk niet! Lynnie: Nee, ik sla soms op hol door foto's.... U: Moet je maar is gaan afleren dan.. Yvytjuh: Beetje chaggie? U: Nee. Yaraa: Echt niet? U: Nee. Lynnie: Sorry... U: Je hebt niks fout gedaan Lynn. Yvytjuh: Je klinkt nog niet in de beste stemming.. Yaraa: Nee niet echt nee. Lynnie: Ja, ben je echt niet boos? U: Nee, het is gewoon dat.. Dit is allemaal zo ineens. Zo vreemd ook. Waarom zouden Enzo & Milan precies voor mij komen? Yaraa: Geen idee.. Moet je maar is gaan uitzoeken. Yvytjuh: Niet zo overdrijven, tis waarschijnlijk zomaar. Lynnie: Ik vindt dat Yara gelijk heeft.. Sorry Yvy.. Yvytjuh: Dan zoek je het uit als je het zo nodig moet, ik denk dat het niks is maar oké.. U: Oké ik ga het uitzoeken zodra we er zijn. Yaraa: Mooi! En Yvy, niet boos zijn pls Lynnie: Nee.. We zitten naast je, dus boos hoeft niet Yvytjuh: Oké.. Maar Stev, we gaan facetimen zodra je thuis bent oké? U: Ja, doe ik wel 2 dingen tegelijk. Yaraa: Oké! Lynnie: Deal YvytjuhL Yass!! U: Maar moet nu echt gaan. Cya Lynnie: Kusjaass Yaraa: Bye <3 Yvytjuh: Cya! Wat heb ik toch geluk met zulke vriendinnen.. Maar zou er echt een verband zijn? Waarom zouden 2 broers me adopteren? "We zijn er!" roept Enzo. "Mooi! Ik kreeg al spierpijn!" zegt Milan. Ik lach. "Wat valt er te lachen?" vraagt Milan. "Jullie contrast" ze kijken me beide vragend aan. Waardoor ik nog harder moet lachen. Ik stap uit, Milan ook. Enzo staat al buiten. Daarbinnen, daarbinnen woon ik nu.
