Karanlıkta Bir Aydınlık

Karanliktaki Işık

Saat 12'yi geçmişti ve ben evden kaçmıştım. O karanlık hayatımdan ışığa giden yola bir adım atmıştım. Ne yapacagim nereye gideceğim hakkında hiç bir bilgim ve düşüncem yoktu. sadece o karanlık ve sessiz sokakta ilerliyorum. Hava soğuktu bense soğuktan tir tir titriyordum. Hemen kendime kalacak bir yer bulmam lazımdı. Etrafıma bakındım ama kimse yoktu . Yanımda ise hiç para yoktu. Bir iki sokak daha ilerledim ve karşımda 2 tane genç gördüm. Biraz korktum çünkü ustume doğru geliyorlardı . Bana soğuk bir sesle "Bu saatte disarda ne işin var senin? "dedi ve elini omuzuma attı. Bense hemen o elini ettim caresiz bir ses tonuyla "çek o elini " dedim. o ise gülümseyerek "kızmaya gerek yok sana zarar vermeyecegiz sadece caresiz bi durumda olduğunun farkındayız ıstersen sana yardımcı olabiliriz." diye konuştu ben se ne yapacagimi bilmiyorum ve onları hiç tanımıyordum ama o iki gence güvenmeyen başka yapacağım birşey yoktu o yüzden onlari takip ettim .

Birlikte 2 katlı güzel bir bahçeli eve getirdiler beni. İkiside çok yakisikli cocuklardir Allah için. Neyse şimdi dış görünüşlerine bakmaya vaktim yoktu. Sessiz bir sesle  "Burasi neresi ? " diye sordum onlarda " Bir süreliğine senin kalacagini ev " dediler. Bilmiyordum ya bana zarar verirlerse bu evde yada gerçekten yardım etmek amaçla beni bu eve getirdiler. Herneyse Eve doğru ilerliyorduk Kapi acildi  evin dekorasyonu hakkaten çok güzel ve hoş tu insana huzur veriyordu .