Suicide Game |✔ {Υπό Διόρθωση}

Κεφάλαιο 16ο

Δεν μιλούσα. Δεν ένιωθα πως έπρεπε να πω κάτι. Τι άλλο μου έμενε να πω άλλωστε; Κουράστηκα. Ό,τι και να έλεγα δεν θα είχε την παραμικρή σημασία. Ήταν μάταιο.

«Κάποιες φορές όταν περνούσα έξω από το δωμάτιο αυτό τον άκουγα να φωνάζει το όνομά σου. Τον άκουγα που σε ζητούσε. Τότε βέβαια δεν ήξερα πως ήσουν εσύ η περιβόητη Anthonette, έτσι το έψαξα. Και καθώς βρισκόμουν στο σπίτι, μια μέρα πήγα στο δωμάτιό του και βρήκα διάφορα χαρτιά μέσα στο μαξιλάρι του που έγραφαν για εσένα. Αηδίασα πραγματικά με τον τρόπο που σε αποκαλούσε και είχα όντως την περιέργεια να δω από κοντά το ξακουστό πιγκουινάκι» είπε και στο τέλος χαμογέλασα. Δεν το περίμενα όλο αυτό. Πόσο μετανιώνω που του φέρθηκα τόσο άσχημα. Έπρεπε να ψάξω. Έπρεπε να ενδιαφερθώ. Να τον σώσω. Τίποτε από όλα αυτά που πέρασε δεν θα συνέβαινε αν ενδιαφερόμουν. Αν νοιαζόμουν πραγματικά για εκείνον. Εγώ φταίω για όλα. Και τώρα πρέπει να πληρώσω.

Στο μυαλό μου ήρθε εκείνη η μέρα που μου έπεσε το πιγκουινάκι από την τσάντα. Ο Manuel το είδε και μου το επέστρεψε. Έτσι με γνώρισε. Ρωτώντας με αν ήταν σημαντικό για εμένα. Έτσι με ψάρωσε. Πόσο χαζή ήμουν και δεν το κατάλαβα.

«Όμως μη νομίζεις ότι θα τον βλέπεις και συχνά. Ειδικά από ένα σημείο και μετά, θα τον ξεχάσεις εντελώς» είπε και σήκωσα το φρύδι μου. Προφανώς και δεν κατάλαβα τι εννοούσε. Ούτε μπορούσα να φανταστώ, να σκεφτώ αυτή τη στιγμή. Τι εννοεί; Θα με έχει κλεισμένη εδώ μέσα;

«Εξήγησέ το καλύτερα αυτό» είπα, ενώ θλίψη δημιουργούνταν στο πρόσωπό μου. Δεν γίνεται να μη με αφήσει να τον ξαναδώ. Δεν μπορεί να το κάνει αυτό.

«Εννοώ ότι είσαι δική μου Anthonette. Ξέχασε τον Stephan. Από εδώ και πέρα θα ανήκεις σε εμένα και μόνο και αν προσπαθήσει να σε πάρει θα το πληρώσει και το ξέρετε και οι δύο ότι το εννοώ και ότι δε θα λυπηθώ καθόλου που είναι αδερφός μου. Μέσα από όλα όσα διάβασα για εσένα κατάλαβα πόσο σημαντική είσαι. Εκτίμησα τα προτερήματά σου και θα εκτιμήσω πολλά περισσότερα αν με αφήσεις να προσπαθήσω μωρό μου. Θέλω να γίνω δικός σου και εσύ δική μου. Θέλω να ξεχάσεις τον Stephan και να αφήσεις εμένα να συνεχίσω στη θέση του» έλεγε καθώς άλλαζε το βίντεο βάζοντας ένα άλλο το οποίο προφανώς και θα με έβαζε να δω. Όχι, δεν μπορώ να τον ακούω να μιλάει άλλο. Πώς στο διάολο τα πιστεύει όλα αυτά που λέει; Πώς περιμένει να συμβούν όλα αυτά; Είναι τρελός.

«Δε θέλω να δω άλλο σε παρακαλώ» είπα κλείνοντας τα μάτια μου, όμως το ήρεμο βλέμμα του άλλαξε και εκνευρισμένος με χτύπησε δυνατά στο πρόσωπο, αναγκάζοντάς με να έχω τα μάτια μου κολλημένα στην οθόνη που βρισκόταν μπροστά μου.