My Disaster.

10ο Κεφάλαιο

                  ~Την πλήγωσα.~

Σε κλάσματα δευτερολέπτου βρεθήκαμε έξω απο το μαγαζί απο την πίσω πόρτα.

-Τι στο καλό έγινε μόλις τώρα;

-Δανάη μην ρωτάς πολλά. Απλά πάμε να φύγουμε απο εδώ.

-Οχι θέλω να μου πεις. Ποιοί ήταν αυτοί και γιατί δεν ήθελες να μας δουν μαζί;

-Δεν έχει σημασία τώρα. Απλά πάμε να φύγουμε.

-Ντρέπεσαι να μας δουν μαζί έτσι; Φοβάσαι ότι θα σε κράξουν επειδή βγήκες με ενα φυτό σαν και εμένα;

-Δανάη τι-... Ανέβα πανω στην μηχανη σε παρακαλώ.

-Όχι αν δεν μου πεις γιατί φύγαμε.

Τον κοιτάω με ένα βλέμμα που δείχνει πόσο πολύ δεν θέλω να μου απαντήσει αυτο που φαντάζομαι.

-Ε ναι λοιπόν. Ντρέπομαι. Ντρέπομαι να με δουν να είμαι μαζί σου. Εντάξει τώρα; Μπορείς να ανέβεις στην μηχανή;

Οκ. Αυτό με πείραξε πολύ. Αυτός μου είπε να βγούμε σαν φίλοι. Αλλά το περίμενα οτι θα με πληγώσει. Τόσο κάφρος είναι. Ανέβηκα πάνω στην μηχανή χωρίς να πω τίποτα.

-Πιάσε με απο κάπου Δανάη αλλιώς θα πέσεις.

Τον αγνοώ. Όχι δεν θα κάνω αυτό που θέλει.

-Όπως θες.

Ξεκίνησε την μηχανή και πήγα να φυγω πισω. Τον επιασα σφιχτά και αυτος γέλαγε. Μόνο όταν τον κοπάνησα στον ώμο σταμάτησε. Δεν το πιστεύω οτι μου είπε αυτό πιο πριν και τωρα γελάει. Η ώρα είναι 10:30.Δεν έχει καθόλου κίνηση στους δρόμους της Αθγνας. Αυτό με παραξένεψε αρκετά μιας και δεν είνναι πολύ αργά.

Μόλις φτάσαμε έξω απο το σπίτι μου σταμάτησε την μηχανή και κατέβηκα. Βασικά έπεσα κάτω γιατί δεν ήξερα πως στο καλό να κατέβω και δεν ήθελα την βοήθεια του.

-Είσαι καλά; Προσπαθεί να κρύψει τα γέλια του.

-Ναι καλά είμαι. Καληνύχτα.
Του είπα και πήγα να προχωρήσω αλλα με σταμάτησε.

-Περίμενε Δανάη δεν-

-Οχι Αγγελέ. Άστο. Δεν πειράζει καταλαβαινω. Καλύτερα να μην συνεχίσει όλο αυτο.

-Μα εγώ θέλω να κάνω παρέα μαζί σου. Απλά- κομπιάζει

Δεν ξέρει καν τι να πει.Ανοίγω την εξώπορτα με τα κλειδιά. Τον κοίταξα άλλη μια φορά. Είχε μείνει εκεί να με κοιτάει. Οκευ αυτό δεν το περίμενα.