~58~ | Be you! |

410 38 91
                                    

Ε β ε λ ί ν α

Τα παιδιά είχαν την ιδέα να περάσουμε τις λίγες μέρες που μας απομένουν μαζί. Έτσι, η τρελή πεντάδα (τις περισσότερες φορές τετράδα), η Παναγιώτα και εγώ είμαστε σε ένα καφέ της γειτονιάς και συζητάμε.

Ο πατέρας της Βενετίας πήγε φυλακή, όπως και ο ανώμαλος που παρενοχλούσε την Ρενέ και πολλούς άλλους. Η Ρενέ φαίνεται χαρούμενη πιο ελεύθερη, ωστόσο η Βενετία φαίνεται κάπως απομακρυσμένη.

Δεν είναι και λίγο να μπαίνει φυλακή ο πατέρας σου για ενδοοικογενειακή βία.

Προσπαθώ να μπω στην θέση της. Να καταλάβω πρώτα πως νιώθει και ύστερα να την παρηγορήσω, όμως δεν μπορώ. Ο πατέρας μου μου φέρεται άψογα (wait for it) τώρα που δεν ξέρει ότι είμαι αμφυλόφιλη. Το ίδιο και η μητέρα μου, άρα δεν μπορώ να πω ότι μού είναι εύκολο.

Υποθέτω, αυτό είναι καλό...

"Τι νέα;" Ρωτάει ο Λουκάς και μας κοιτάζει όλους έναν έναν. "Όλη την μέρα είμαστε μαζί, τι περιμένεις να έχουμε να πούμε;" Ρωτάει ειρωνικά η Βενετία και τον κοιτάει με νεύρο. "Απλά ρώτησα, μην ταράζεσαι!" Της απαντάει εκείνος με τα χέρια ψηλά. "Δεν ταράχτηκα!" Του λέει εκείνη και οι υπόλοιποι τους κοιτάμε.

Κοιτάζω το απέναντι τραπέζι. Είναι ένα ερωτευμένο ζευγάρι• αν όχι στην ηλικία μας θα είναι λίγα χρόνια μεγαλύτεροι. Κάνουν "ζουζουνιές" {δεν έβρισκα άλλη λέξη!} και απολαμβάνουν την παρέα ο ένας του άλλου. Κάθομαι και τους παρατηρώ ακόμα πιο πολύ. Αυτοί οι άνθρωποι απλώς κάνουν ό,τι θα έπρεπε να κάνει ο κάθε άνθρωπος με τον σύντροφο του.

Φιλιούνται, αγκαλιάζονται... Και εγώ με την κοπέλα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε χωρίς να μας κοιτάνε παράξενα είναι να ψωνίζουμαι και εν τέλει, όπως αποδεδειγμένο να είναι κοινωνικά αποδεχτό, να τρώμε "βρώμικο" φαγητό.

Είναι άδικο. Ακόμα και σε αυτό, το straight ζευγαράκι, μερικοί μεσήλικες που βρίσκονται εδώ τους κοιτάνε με μισό μάτι. Ωστόσο, δεν τους νοιάζει. Συνεχίζουν να απολαμβάνουν την συντροφιά του εραστή τους. Γελάνε• θα το βρήκαν αστείο που όλοι ασχολούνται μαζί τους αντί να πίνουν ήσυχα τον καφέ.

Γυρίζω ξανά στην παρέα μου, η οποία αμέσως μου επιστρέφει μια άβολη ατμόσφαιρα. Δεν έχω ιδέα γιατί όλοι νιώθουν έτσι, αυτοί υποτίθεται είναι κολλητοί, τώρα τι πάθανε; "Σας έφαγε η γάτα την μιλιά;" Προσπαθώ να ανοίξω συζήτηση. Πολλοί ευχαριστιούνται με αυτή την σιωπή • δεν θέλουν να μιλήσει κανείς και τίποτα να την αποσπάσει αλλά εγώ, φυσικά, είμαι η εξαίρεση στον κανόνα και θέλω όσο τίποτα άλλο την φασαρία.

Luna ParkTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang