-Sen kimsin ?
-Yusuf uzatma benim kim olduğumu biliyosun . Az önceki bakışların ... o gözlerin . Ahhh.... ne çok özlemişm .
-Bahar !
-Yusuf !
-Bitti Bahar . Bittii .
-Yu-
-O gün benim gözlerimin içine bakarak söylediğin o cümleden sonra anladım ben dünayadaki kalleşlikleri .
-Yusuf bi d-
-Bahar kes sesini senden bi kelime dahi duymak istemiyorum . Şimdi çöz ellerimi gidiyorum ben.
-Y-
-Kes dedimm !!!
Gözümün dolduğunu hissetmiştim ve gözümü kapatıp açsam gözlerimden yaşların firar edeceğini bildiğimden öylece bakıyordum .
Sonra Bahar ellerime doğru uzandı . Ben ipleri açacak falan sanaren ellerimden tuttu . Veee dudaklarımızı birleştirdi . Karşılık vermedim . Vermezdim . Veremezdim . Çünkü Buse'ye kendi yaşadığım acıları yaşatmak istemiyordum .
En sonunda zorla da olsa Bahar'ı kendimden ayırdım.
-Ellerimi aç dedim Bahar !
Ellerime doğru yöneldi ve ipleri açtı . Ben ayaklarımdaki ipleri çözdüğümde ayağa kalktım . Bahar'ın yüzüne baktığımda masum çocuklar gibi dolu dolu gözler ile bakıyordu bana . Ama...
İçi... Ne kadar kötülük ... Sinsilik... Hepsi ... Hepsi onda ...
Buna kanmamalıyım . Hayır ...
Daha fazla orada durmak istemeyip kapıya yöneldim . Arkadan gelen ses ile ...
BU AKŞAM BİR KAÇ BÖLÜM ÜST ÜSTE ATACAĞIM İÇİN KISA KISA YAZIYORUM
Bİ İLHAM GELDİ SANKİİ 😂
