At dahil nga parehas kaming nag-aaya ni Carl kanina na magditch ng class, tinuloy na talaga namin kanina.
Actually, pumasok kami ng ibang subjects. Nung break time lang talaga namin napagtripan yun. Eh wala namang paki mga tao dun sa school kanina kung pakalat-kalat lang kami sa school.
Hindi kami makalabas ng school kasi sobrang dami ng bantay. As in SOBRANG DAMI.
Maybe 6 silang nagbabantay dun ahah XD Grabe noh?
Well, feeling special tong school namin eh. ASAR
Tapos nung malapit na yung uwian namin, nagready na kami ni Carl since wala naman daw yung last teacher namin. Kaya pwede nang umuwi.
* Flashback *
**break time**
"oy" -carl
"Problema mo?"-ako yan. Sungit no. haha! "eh ikaw anong problema mo?""yeah yeah. Whatever."
Wow. Grabe. MAY SENSE YUNG USAPAN NAMIN NGAYON! MERON TALAGA.
"Ditch na tayo ng class." Abat?! ang aga naman nitong mag-aya. . . . "Sige sige wait lang. Tulog muna ako."
Seriously, sobrang inaantok ako ngayon.
. . . . . . .
after 30 mins. , may yumuyugyog na sa balikat ko.
"Ano ba naman yaners! Kitang natutulog yung tao eh. psh. "
"Bilisan mo nang bumangon jan at pupunta na tayo sa Mokong mo. Alam ko naman na miss na miss mo na yon." -may pagkamabait din pala tong si Carl kahit papaano.
Si Mokong? My beloved Mokong? T.T Uwaaaaah! I wanna see him already! T.T I miss him so bad.
nalalapit na din akong mawala.
Sana magkamalay sya bago ako mawala.
I just want to thank him. I wanted to thank him because he gave me a short time happiness.
Hindi ko na namalayan na tumutulo na yung luha ko. Siguro masyado lang akong nadala sa mga naiisip ko. Nakakalungkot lang kasi talagang isipin.
"Wag ka nang umiyak jan. Baka sabihin nila, pinapaiyak kita kasi iiwasan ulit kita. Hindi na mangyayari yun promise. "-Carl
"Hindi ko kasi maiwasan na mawawala na ako. Parang sobrang kelangan ko pa ng oras. Hindi ko pa kayang iwanan si Heil. Ayaw ko pa syang iwanan. "-wala na. naiyak na ako ng tuluyan.
Nakita ko namang umalis si Carl. May pinuntahan ata. Nandito pa naman kasi kami sa room eh.
pinagpatuloy ko na yung pagiyak ko. Alam kong makakatulong ito kahit papano.
"Uy Spicy. Wag ka nang umiyak jan. Alam mo namang bawal diba? Please. Wag ka nang umiyak. Nanjan pa si Heil. Pano na lang kung biglang mapaaga yung iyo kasi nasstress ka? Edi hindi ka na nya nakita ? Wag ganun. Baka sundan ka pa ni Heil eh. " Nandito pala si Hot.
"eh? Anong magagawa ko? Wala naman diba? Ilang araw na sya dun nakaconfine. Ni wala akong magawa. " wah. hindi ko pa din alam yung gagawin ko T___T
" Spicyyy. Its not your fault. You cant blame yourself. Tsaka walang sense kung iiyak ka lang jan. " - Hot
" P-pero ... eto na lang ang magagawa ko. Nano-no choice ako pagdating ko sa kanya. Kasi alam mo na malapit na akong mawala. " - ako
" Stop saying those things. Hindi naman siguro matutuloy yan eh . Antagal nyo na kaya yang pinag-uusapan ni mama mo diba. "
" No. Mom said that Im gonna take the operation. But the heck!? That operation is not sure if its gonna be successful or not! " - ako
Biglang dumating si Carl. May dalang pagkain at tubig. Para sa kanya lang ata yun kasi iisa lang :3
Uwah!! Namimiss ko talaga si Mokong!! =============3============= Kung nandito yun, hindi ako nun hahayaan na magutom! Napakacaring nun eh! Etong Carl na to Psh!
Isang malaking PSH! >___________<
" Huy Spicy naman kase eh!! Think positive lang! Malay natin diba! Stop thinking like that. I gives me shivers!! "
=======
AN
Maikli? Sobra po! Nag-UD lang po ako ngayon para maging active ulit tong story ko. Umoonti na po readers ko eh.
Ano nga bang nangyayari kay Criz??
Bakit ba sabi nya na " Mawawala " na sya?
Ano kayang mangyayari sa mga upcoming chapters nito?
Sorry po readers kung SOBRANG ikli nitong UD ko! Bawi na lang po ako next time ..
~ Jojobels <3
ESTÁS LEYENDO
Kailan Kaya?
Novela JuvenilNagsimula ang lahat sa isang "hello" Sa bawat istorya ng isang tao ay may dahilan kung bakit mo nakikilala ang isang tao.. Lahat sila may mission sa buhay natin or let me say na may purpose sila sa buhay natin kaya sila dumating sa buhay natin. May...