1.BÖLÜM
Mary ve Sui Londra’dan Amerika’ya doğru gidiyorlardı.Arbayı kullanan Sui uyuklamaya başladı.Mary “ Hey Sui önüne bak.”diye bağırmaya başladı.Yola biraz devam ettiklerinde bir karartı gördüler.Mary”Hey bu da ne “die söylenmeye başladı.Mary”Kapa çeneni “diyerek Sui’yi uyardı.Bİ anda Sui kontrolünü kaybederek uçurumdan aşağı düştü.Kısa sürede hastaneye kaldırıldılar Mary kendine gelmişti.Ancak Sui ölmek üzereydi.Mary Sui’in yanına gitti.Sui Mary’e “ Her şey senin yüzünden . Eğer ölürsem bil ki ölüm sebebim sensin “ dedi .” Mary şaşırmıştı.O anda Sui gözlerini kapattı . Ölmüştü. Polis Kary Mary’nin ifadesini almak için yanına gitti . Mary “ Londra’dan Amerika’ya doğru ola çıktık .. Ancak yolda giderken bir karartı bize doğru gelmeye başladı . Korkmuştum. Sui’ye bunu ne olduğunu sorunca bana ‘kapa çeneni ‘ dedi. Susdum.Biraz daha yol aldık . Ve sonrasını hatrlamıyorum gözlerimi açtğımda buradayım. “ diyerek sözünü bitirdi. Polis teşekkür ederek oradan ayrıldı.Mary arabayı almış en yakın oteli arıyordu.Bir anda omuzna sıcak bir nefes geldi .Mary çok korkmuştu . Arkasını döndüğünde kimseyi göremedi.Biraz daha yol aldı ve sonunda oteli gördü.
2.BÖLÜM
Mary Sui’yi hala aklından çıkaramıyordu.Onu çok özlemişti . Keşke şimdi o olsaydı. Mary onsuz napardı.Kafasında binlerce sorular …. Otele girdinde içeride kimse yoktu ve o yetmezmiş gibi pis bir koku etrafını sardı.Yerde bir kağıtta RİB NÜG ZECEŞÜRÖG YRAM yazıyordu . Mary hiçbirşey anlamamıştı . Ama korkuyordu . Dışarı çıkmak istedi. Ama kapı üzerine kapandı.Mary gözlerini faltaşı gibi açtı . Korkudan terlemişti . Gözünden iki damla yaş aktı.Daha sonra korkunç bir adam içeri girdi ve “ Merhaba Mary.Ben Charles “ dedi.Mary bu adamdan çok korkmuştu.Daha korkuncu adını biliyor olmasıydı.Mary “ Bay Charles adımı nerden biliyorsunuz?” Charles biraz düşündü ve “Bu seni hiç ilgilendirmez “dedi. Mary odasına çıktı..Yerde bulduğu kağıdı aldı ve aynaya tuttu. BİR GÜN GÖRÜŞECEĞİZ MARY yazıyordu . Mary çığlık atmamak için kendini zor tutuyordu . Aklına takılan diğer soru adamın onun adını bilmesiydi. Sanki odada biri ölmüş gibiydi . Mary’nin kalbi yerinden fırlayacakmış gibiydi.Sanki otelde sadec kendisi vardı . Artık her şeyden ümidi kesmişti ..
3.BÖLÜM
Mary’nin aklına bir anda Sui geldi. Sanki heryerde o vardı.Aşağı indi Charles ortada yoktu . Biraz bekledikten sonra Charles odaya geldi.mary”Bay Charles burada bnden başka kim var?”.Charles” Sen ben ve ölüler.” Mary neye uğradığını şaşırmıştı.Mutfaktan garip sesler gelioyordu.İçeriye birkaç kişi girdi Sui’de bunların arasındaydı.Mary Sui’nin üzerine atıldı.Atıldı ama Sui’yana geçti. Sui”Sana demiştim” dedi ve ortalıktan kayboldu.Charles korkunç bir kahkaha attı ve mutfağa gitti . Mary’nin yapabileceği tek şey odasına gidip düşünmekti, ne yapacağını düşünmekti. Ama burada kalmak çok deliceydi . Pencere olsa pencereden kaçardı.Ama o bile yoktu.En azından telefonu yanındaydı Mary içinden bir an sadece “lanet olsun” dedi . Telefon çekmiyordu . Dur bi Dakka ortada gezse belki çekerdi. Yüzünü aynaya çevirdi ve öylece durdu telefon çekiyordu en yakın arkadaşı Perry’e mesaj attı.Mary”Nolur yardım et.Burası lanetli nolur yardm et “mesajı attı.Perry”Bu beni hiç ilgilendirmez “dedi .Nolmuştu şimdi.
4.BÖLÜM
Mary’nin içinden hiçbirşey yapmak gelmiyordu.Sadece oturup ölümü beklemekten başka hiçbirşey. Zaten ne diye bu otele gelmişti ki.Sanki her şey planlanmıştı.Ama Sui’nin ölümüde Mary’nin suçu yoktu ki . Ama Sui öyle biliyordu.Zaten Amerika’ya gelmek Sui’nin içine sinmemişti.Şimdi ne yapacaktı.Yapabileceği tek bir şey vardı Polisi aramak . Polisin numarasını yazdı ve kulağına tuttu . O anda kapı açıldı içeri Charles girdi .Telefon Mary’nin elinden yere kaydı.Kalbi pat pat diye atıyordu.Charles Mary’nin yanına oturdu ve “Biliyorum korkuyorsun ve senle böyle yumuşak konuşmamdan korkuyorsun bu otel lanetli neden buraya geldin . Başka otele gidemezmydn.Bende bana ne olduğunu bilmiyorum bi anda heşey oluyor kötü oluyorum . Saat tam 12 : 00 ‘da her şey başlıyor , lanetleniyorum. Ve saat şuan 11: 50
Az kaldı lanetlenmeme.Evet lanetlnince kötü oluyor ama benim amacım sana zarar vermek deil .Dediğim gibi saat 12 :00 da içime bişey giriyo.RUH gibi .tam 5 saat devam ediyor.Neyse gitmem lazım saat geliyor.” Dedi ve gitti . Mary her şeyi anlamıştı ve saat tam 12 :00 oldu.aşağıdan takırtılar geliyordu . Ama az da olsun rahatlamıştı Kapının önüne dolap sandalye ne varsa koydu çünkü kimse girmemeliydi o sırada polisi aradı.Polis her şeyin düzeleciğini söyleyerek Mary’i teselli etti.Kısa sürede polis olay yerine geldi.ve sonunda Mary kurtuldu.Polis Mary’nin ifadesini almak için karakola getirdi . Mary olan biteni A dan Z ye kadar her şeyi anlattı . Az da olsa poliste korkmuştu.Ama sonuçta Mary kurtulmuştu. J
