Το Τριαντάφυλλο

Κεφάλαιο 4ο

•Κεφαλαιο 4ο•

Κράτησα τα έγγραφα στα χέρια μου σφιχτά και κατευθύνθηκα προς τον πατέρα μου.

Δίχως λέξη, του έδωσα τα χαρτιά και έφυγα από κοντά του, χαμογελώντας στους συνεργάτες του.

Το μερος μου σε αυτήν την ιστορία είχε τελειώσει.

Για μια ακόμη φορά ένιωσα ένα βάρος να πλακώνει το στήθος μου, δεν μου επέτρεπε να αναπνεύσω.

Πήρα μια βαθιά ανάσα κλείνοντας τα μάτια μου, σε μια προσπάθεια μου να ηρεμήσω την φουρτουνιασμένη συνείδηση μου.

Πόση εκμετάλλευση..
Πόσος πόνος..

Και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα παρά μόνο πειθήνια να υπακούω..

Θα έπαιρνα εκδίκηση.

Παραμέρισα τα δάκρυα που απειλούσαν να κυλήσουν στα μάγουλα μου και για μια ακόμη φορά αποφάσισα να φάω δύνατη.

Δεν ημουν όμως.
Ανά πάσα στιγμή θα γίνομουν κομμάτια, όπως κάθε φορά μετά από μια αποστολή.

Το χειρότερο είδος ανθρώπου είναι εκείνο που εκμεταλλεύεται για προσωπικό του όφελος.

Τι είχε απογινει η ανθρωπιά μου;

Δεν έχεις επιλογή, υπενθύμισα στον εαυτό μου.

Σε λίγο όλα θα τελειώσουν.

Ισιωσα το φόρεμα μου, και εξοστρακισα τις σκέψεις μου.

"Ελίζα;" άκουσα για μια ακόμη φορά από πίσω μου.

Και για μια ακόμη φορά ήταν εκείνος ο νέος που με είχε σταματήσει και την πρώτη φορά.

Γιατί συνεχίζει να επιμένει;

Απλά χρειάζομαι λίγο χρόνο μόνη μου.

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου δίχως να θέλω να μιλήσω.

"Να πιούμε αυτό το ποτό;" είπε με περισσότερο μένος αυτήν την φορά.

Με μια δεύτερη σκέψη, ένα ποτό θα απαλύνε τον πόνο που προκαλώ η ίδια στον εαυτό μου.

Γιατί όχι;

Και μετά ποιος ξέρει, ίσως η βραδιά να είχε ωραία καταληξη.

"Αυτήν την φορά θα υποκύψω στην πρόταση σας.. " είπα φλερτάροντας τον.

Τον άφησα να με καθοδηγήσει στο μέρος που καθόταν.

Το πουκάμισο του αγκάλιαζε σφιχτά το σώμα του αφήνοντας να φανούν οι καλοσχηματισμένες πλάτες του.