Elmesari

≬4≬ Op zoek naar de Heks.

≬4≬ Op zoek naar de Heks.

'Wanneer gaan jullie?' vroeg ik Maeron terwijl ik wat in mijn onbijt prikte. Hij had er niks over gezegd een aantal dagen terug toen hij naar de vergaderzaal moest. En ik wist dat ze weg gingen want ik zag binnen en buiten het één en ander gebeuren. Paarden die geïnspecteerd werden, spullen die gepakt werden.

'Binnenkort' zei hij alleen maar. 'Kom op Maeron, ik wil meer dan dat weten' zei ik een beetje geërgerd. Hij zei niks en bladerde door wat papieren heen. Het was net alsof ik weer terug in de tent was. Ik die op een bed lag en hij die achter zijn bureau zat en naar zijn papieren keek. Allebei zeiden we niet veel, ik kreeg dan ook niet veel uit hem. Nu zaten we alleen dan gezamenlijk aan een gigantische tafel, met ontbijt en jammer genoeg weer papieren.

'Waarom denk je dat we vertrekken eigenlijk?' vroeg hij en hij keek op vanuit zijn papieren. Ik keek hem droog aan. 'Serieus?' zei ik. 'Ik mag dan blond zijn, dat betekent nog niet dat ik achterlijk ben Maeron. Ik zie dat jullie de paarden inspecteren, oftwel rijklaar maken. Spullen die gepakt worden enzovoorts'.

'Wat heeft blond en achterlijk met elkaar te maken' zei hij verwarrend. 'Dat is een soort van uitdrukking in onze wereld maar daar gaat het niet om. Ik wil een antwoord Maeron. Je moet eens meer praten want ik vond dit hoogst irritant. Ik woon nu hier dus wil ik ook op de hoogte van alles zijn, ik wil niet onwetend overkomen. En als het met jou te maken heeft dan wil ik dat helemaal weten'. Hij leunde naar achteren en bleef mij aankijken.

'Prima' zei hij. 'Wat prima'. 'Als je het wilt weten dan moet ik je eerst iets vertellen. Hoe dit allemaal begonnen is'. Nou was hij me even kwijt. 'Hoe wat begonnen is?' vroeg ik hem. 'De Drie, de tweeling, mijn moeder, alles' gaf hij aan. Ging hij me nou vertellen wat er gebeurd is met zijn moeder? Hoe moest ik hem zeggen dat ik het nu al wist? Een paar dagen al.

'Maeron' begon ik en ik wiebelde wat onzeker heen en weer. 'Als je mij wilt vertellen waarom je moeder er niet meer is dan hoeft het niet' begon ik rustig. 'Ik sprak je vader van de week toen jij in de vergaderzaal zat. Ik stond voor haar schilderij toen je vader wat vroeg en uiteindelijk heeft hij mij het verhaal verteld. Wat de tweeling, en dan met name Unae' Maeron's blik verhardde 'allemaal gedaan heeft. Ik weet dus al wat er gebeurd is'. Ik keek hem afwachtend aan.

'Dan is het in orde. Ik wist niet wanneer ik het je moest zeggen of hoe. Maar als mijn vader het je al verteld heeft dan is het goed. Wat dan nog rest is dat we dus binnenkort vertrekken' zei hij. 'Ja dat zei je net ook al, maar wat is binnenkort?' vroeg ik. Hij keek me even strak aan. 'Als je had gewacht dan was ik door gegaan' zei hij een beetje streng. Ik trok een wenkbrauw op. Sinds wanneer moet het zo uitgerekt worden, zo dramatisch zijn.

'Over één dag gaan we' zei hij na een paar seconden. 'Over één dag? Maar dat is overmorgen al!' en ik schoot naar voren en keek hem verrast aan. Zo snel had ik dat niet verwacht! 'Ja dat is overmorgen al' zei hij rustig. Hij zei het alsof het niks was, zo keek hij er ook bij.

'Waarom doe je zo onverschillig?'. Het was bijna weer de Maeron die ik een aantal maanden terug leerde kennen. 'Je mag ook een beetje rekening houden' gaf ik aan. 'Je bent nu niet alleen meer Maeron. Ik ben er ook'. Zijn gezicht viel even en hij deed zijn mond open maar aarzelde en deed hem weer dicht. Zijn ogen gingen alle kanten op alsof hij zich even geen houding wist te geven.

'Sorry, ik had het eerder moeten zeggen ja' zei hij uiteindelijk. 'Weet je ook waar ze te vinden is?' vroeg ik hem. Als ze dat niet zouden weten dan kon het wel even duren voordat ze terug waren. En ik weet niet of ik dat wel zo leuk vond. 'Ja' zei hij. 'In de Verloren Vallei'. Hij stond vervolgens op en liep van de tafel weg.

'Wat ga je doen?' vroeg ik hem. Hij keek even over zijn schouder heen, mij aan. 'Rustig, ik pak een boek om je wat te laten zien' zei hij. Een paar seconden later kwam hij weer terug met een oud uitziend boek. 'Wat is de Verloren Vallei?' vroeg ik hem toen hij naast mij kwam te zitten.