HAYAL (Düzenlemede)

-Bölüm 6-

İyi okumalar :)

***Multimedya:Arjey***

 ‘’Hayal?’’

 Görevli kadın bir şeyler derken onun dedikleri bana uğultu gibi geliyordu. Odaklandığım tek şey Hayaldi aynı filmlerdeki gibi. O sahneler gelince saçma olduğunu düşüp kahkahalara boğulan ben bunu yaşıyordum ve hayat sanki bana ‘’istersen buna da gül ’’ dermişçesine bu anı başıma vuruyordu.

 Genişlemiş göz bebeklerim onu takip ederken ısrarla arkamdan dürten bayana kafamı hızla çevirip baktım. Kadın irkilse de beni takmayarak ciddiyetini korumaya çalıştı.

-‘’Beyefendi öyle bir çalışanımız yok maalesef başak bir isteğiniz varsa memnuniyetle yardımcı olabiliriz.’’ Beynimi tırmalayan cırtlak sesine karşın kaşlarımın kalktığının fakına varınca kaşlarımı usulca indirdim ve ‘’Teşekkürler’’ kelimesini ağzımdan fırlatırcasına hızlı söyleyip gözlerimi yeniden Hayale kenetledim.

Muhteşem bir ağırbaşlılığı vardı asil biriydi ve fazlasıyla kibardı. Aklımdan yanına nasıl gidebilirim diye düşünüyorken biryandan da onunla daha bu gün tanıştığımızı düşünüyordum. Bir anda onu gizlice izleme fikrinin iyi olacağını düşünerek yavaş adımlarla sanki kitaplara bakıyormuş gibi peşinde dolanırken buldum kendimi. Bedenlerimiz birbirini çekiyormuşçasına ona yaklaşmak istiyordum belki komik bir adam olarak belki de ne diyeceğini bilemeyen karşısında dili donmuş bir adam olarak. Ama ikisi de olmamalıydı bu gün.

 Bu gün onda olduğu gibi bende de bir sakarlık vardı ve az önce geçmiş olduğum koltuğa ayağımı çarpmıştım. İçimden tanrıya dua ediyordum ki sakın bir sakarlık daha olmasın yoksa onu takip ettiğimi ve farklı birçok şey düşüneceği fikri beni korkutuyordu.

  Yaklaşık iki saattir buradaydım ve onu sıkılmadan hala izliyorum. İki kere beni görecek tehlikesinden bir adama ve bir teyzeye çarpmıştım ama ucuz kurtardığımı da göz ardı edemem. Hayal insanlara sıcak gülümsemesini gönderdikçe sanki bana gülümsüyormuş gibi yüzümde aptal bir gülümseme yayılıyordu.

Bana ne olmuştu şu üç günde?

 Buraya gelmişken bir kitap almam gerektiğini düşünüm ve böylelikle aradığım kitabı bulamayıp beni kendimden geçiren melekten yardım alabilme kararına varmıştım. Önce aşk kitaplarına göz gezdirdim ama çoğunu okumuştum babam ve annem her kavga edişinde evden kaçar buraya gelir minik bir koltuk bulur saatlerce kitap okurdum. Belki de öyle yapmalıydım şuan, içimden gelenleri yapmayalı uzun süre olmuştu.

 Raflardan hiç okumadığım bir kitap bana sanki göz kırpıyordu. Elimi ona uzatınca o kitabın parladığını görmek imkansızdı sanırım. Nazik davranarak onu elime aldım ve arka kapağını araladım kitaplara sondan başlamak bir çeşit huyum olmuştu. Romanların anlattıklarından çok sonları benim dikkatimi çekerdi kitapların.

  Gülümseyerek kitaba bakıyordum ki bir anda bakışlarımı kendine -mıknatısın demiri çektiği gibi- çekti. Tam önümdeydi ve arkasındaki bayana kitapları gösteriyordu. Oldukça sessiz hareket etmesi beni gülümsetmeyi başardı. Henüz beni fark etmemişti. Hiç bir şey olmamış gibi kitabıma bakmaya devam ettim ama ona bakmaktan da kendimi alıkoyamıyordum. O kadar güzeldi ki gece karanlığının içinde parlayan yıldızlar gibi aydınlatıyordu beni.

 Aniden sesli olarak çalan telefon sesi irkilmeme sebep olurken içimden hangi ahmağın kütüphaneye gelirken telefonunun sesini açık bırakacağı geçiyordu. Hayal bana doğru döndüğünde göz bebekleri büyümüş ve yüzünde şaşırmış bir ifade vardı. Bu ona gülümsememi sağlamıştı fakat onun gülümsemesi fazlasıyla güzeldi ve bana gülümsüyordu. Kadına kitabı verdikten sonra sırtını sıvazladı ve görevli kadını işaret etti. Hangi ahmak zil sesini bu kadar açıp çalacağını düşünmeden kütüphaneye gelirdi bilmiyorum ama gerçekten beyninde hasarları olduğunu düşünmeye başladım. Hayal bana döndüğünde bana gülümseyerek yaklaştı ve elimdeki kitabı aldı evet kalbimin sesi zil sesinden dolayı duyulmuyordu ve bunun için o ahmağa teşekkür ediyorum. Gözlerime bakmamaya çalışarak fısıldadı.