Arkadaşlar kusura bakmayın 3. bölümü ilk yazdığımızda bir yanlışlık olmuş bu yüzden yeniden yazdık umarım beğenirsiniz ...
Mutfakta 3. masanın siparişini beklerken aniden '' Piştt '' sesi ile irkildim . Arkamı döndüğümde tahmin edin dibimde kim vardı ?? Evet , doğru tahmin ettiniz . BEYFENDİ dibimdeydi . Bir süre gözlerimin içine bakıp " Küçük hanım ben gidiyorum . Haber veriyim dedim sonra gözleriniz beni aramasın " deyip gülümsedi. Çok şaşırmıştım çünkü böyle bir şey söyleyeceğini tahmin etmemiştim . Bende ona "Merak etmeyin benim gözlerim öyle herkesi aramaz" dedim. Sanki benim böyle diyeceğimi önceden biliyormuş gibi hiç düşünmeden cevap verdi. " Kalbimi kırıyorsunuz küçük hanım " dedi ve yüzünü küçük bir çocukmuş gibi buruşturdu. Ne yalan söyleyeyim o her haliyle tatlıydı ama beni mimikleri ile kandıramazdı. Tam cevap verecekken kapıdan içeriye bir müşteri girdi. " Üzgünüm şu anda sizinle tartışmayı çok isterdim ama müşterilerle ilgilenmem gerekiyor" dememle kahkahaları cafenin içinde yankılandı ve " Demek beni müşterilerinden daha ayrı görüyorsun. Buna sevindim " dedi ve kartını uzattı . Kahkaları durduktan sonra konuşmaya başladı. " Müşterilerinle ilgilenmen bittikten sonra beni araya bilirsin" dedi 'müşterilerin' kısmını vurgulayarak ... Sonra da ne diyeceğimi bile umursamadan dışarı çıktı. Gerçekten onu arayacağımı mı zannediyordu ? Tabikide aramayacaktım.
Erdinç Bey'in seslenmesiyle cafe ile ilgilenmeye devam ettim. İçerisi o kadar da kalabalık değildi . O yüzden işim çabuk bitti .İşim bittiği için Erdinç Bey erken çıkmama izin vermişti . Tam cafeden çıkarken telefonum çaldı . Arayan Efsa idi. Telefonu açar açmaz dala merhaba bile demeden "Bu akşam bendesiniz itiraz istemiyorum " dedi ve ben daha ağzımı bile açmadan telefonu yüzüme kapattı.
Eve gittim. Çok yorgun olduğum için bir duş aldım. Banyom odamın içinde olduğu için hazırlanmam fazla zor olmamıştı. Üzerime en sevdiğim elbisem olan çiçekli mini elbisemi giydim ve her zaman ki gibi aynamın karşısına geçtim. Saçımın kendiliğinden dalgalı olması benim için bir avantajdı. Bu yüzden saçlarımla uğraşmak için fazla zaman kaybetmedim. Makyaj yapmaya gerek duymuyordum,mavi gözlerim bana yetiyordu. Bu nedenle sadece göz kalemi ve rimel çekmem bana yetmişti. Gözlerim ortaya çıkmıştı. Çantamıda aldıktan sonra evden çıktım. Diğer kızlar gibi evde hazırlanmak için oyalanmayı sevmiyordum.
Efsa'nın evinin kapısında durdum. Daha kapıya dokunmadan kapı açılmıştı bile. Efsa'ya bakıp "Ne o,yolumu mu gözlüyordunuz şekerler?" deyip ikisine aynı anda sarıldım. Az daha yere yapışacaktık. Kapı önünde biraz konuştuktan sonra "Beni içeri almaya niyetiniz yok galiba" diyerek gülümsedim. Onlarda klişe filimlerdeki gibi unuttuklarını söylediler. Gerçekten çok unutkan dostlarım var...
İçeriye girdiğimde onların hazır olduklarını gördüm. Etrafa göz gezdirdikten sonra "Oooo!! Kızlar bakıyorumda bana iş bırakmamışsınız " dedim. İkiside kıkırdaşıp "Aşk olsun! Sana iş bırakmaz olurmuyuz.Sana olan hediyemiz gece ikram edeceğiz. Erkenden başlarsın ki sabaha zaten anca biter " deyince ikiside kahkaha attılar.Bende esprisine vurup kapıya doğru yöneldikten sonra "Kızlar bende zaten bir size bakıyım , bu tırsaklar gece korkar dedim. Zaten bende şimdi gidiyordum " dedim ve cümlemi bitirir bitirmez ikiside kolumdan yapıştılar. Eminim ki kahkahalarımız dışarıdan duyuluyordu.
Gece boyu film izleyip fıkralar anlattık ve şunu söyleyeyim arkadaşlarımın hiç bilmediğim yanlarını öğrenmiş bulunmaktayım. Uyku zamanı artık gelmişti. Yarın iş başı vardı , dinlenmem gerekiyordu. Herkes yatağına uzandı. Ben yatağıma yattığımda her nedense aklıma bugün yaşadıklarım geldi. Ne kadar tatlı olursa olsun şu an ki tavrımı devam ettirmeliyim.Hemen yakınlaşmak olmaz,daha adını bile bilmeden üstelik. Bakalım beni neler bekliyor...
