Sta. Anora's NSTP (Horror One-shot)

A/N : I dedicate this to all horror-lovers/spooky-kid like me :D Hope you'll like this first horror-genre one-shot ever of mine. Can I hear your voices? Please say anything in the comments for my improvement and for your reviews. :) -Dim x

Note : ALL RIGHTS RESEVED. No plagiarism. Any scenes/events, circumstances, and characters are either the product of author’s imagination, desires, or used fictitiously. If someones offended, its truly coincidential.

----------------------------

DAY 1

"I'm Isabelle Sta. Isidro, a transferee from *****high and I'm an eighteen year-old girl," I stop and think an other sentence.. "I like to eat, to play games, and to cook some awful dishes."  I tried to laugh but I stopped when I see their faces. "Uhm, nice to meet you all!" I say and I try to be jolly as long as I can, but nothing happens. Nothing actually is happening.

Nag-bow ako at ngumiti, pero kahit ata magtumbling o mag-patayo pa ko ng circus dito sa harapan nila mukhang wala talagang ngingiti kahit isa sa kanila. Kahit yung teacher, nganga. Expressionless. Emotionless. Ganyan mga mukha nila ngayon, at ang nakakapagtaka, nakatitig silang lahat sakin at halos bawat isang galaw ko sinusundan nila ng tingin.

Pinag-eksperimentuhan ko pa nga e. Sinubukan kong mag-ayos ng buhok at sinundan nila ng tingin yung pag-ayos ko sa buhok ko. Sinubukan ko ring tumingin sa iba't ibang direksyon at sinusundan parin nila ko ng tingin.

Ngayon ngang wal na kong sinasabi sa harapan; just standing here, smiling at them, ganun parin sila. Nakatitig, kaso wala halos silang pinapakitang kahit ano sa mukha nila. Kahit man lang amusement, gulat, o kaya naman kahit inis lang, wala parin.

Dahil sa nakakasawang pagtingin nila sakin, tinigil ko na ang pagngiti at bumalik sa pagiging poker face ko tska umupo sa assigned-seat ko.

"Okay, let's start the class." Walang buhay na sabi ng prof namin at nagstart ang class ng walang kabuhay-buhay at sobrang boring.

I'm a third-year college student, at sa ilang taong pag-aaral ko, ngayon lang ako nadissapoint. I'm an honor student, clearing my every card as a straight 9's, with such a good and nice review by my teachers, advicers, and classmates. Pero dahil sa pagbagsak ng aming company, mula sa pagiging second-year college student sa isang prestigious school, nalipat ako sa isang public at dito nga iyon.

Sa Sta. Anora University.

Sabi ni mama at papa sa akin, lively at masaya daw ang atmosphere rito nung kanila nila kong inenroll. Habang nagpaparegister pa nga sila, lagi daw nagpapatawa yung janitor at nakikisibay rin yung registrar. Binabati rin sila ng kada teachers o estudyanteng dumadaan sa lugar nila.

Kung ganoon nga, bakit ngayon...?

No life. No excitement. Just a plain room. With QUIET students and a lame teacher.

Wala na nga kong matututunan, maboboring pa ata ako. Ganito ba talaga maghirap? Grabe naman 'to, I can't take this..