İç İçe Ayrılık

Bölüm 7

Söylediklerini saatlerdir düşünüyordum. Kimse gelmiyordu. Bana bir şey de yapmıyorlardı. Korkmaya başlamıştım. Buraya doğru gelen ayak seslerini duyduğum an , yüzüme dokunup kendime gelmeye çalıştım. Güçlü görünmeliydim.

-Eveeet , şimdi asıl konuya girelim. Demir sana bahsetmiştir. Eğitilmek istiyor musun ?

-Demir'e de söylemiştim. Asla ! İstemiyorum.

-Peki diğer seçeneğin ne olduğu hakkında bir fikrin var mı ?

Hayır anlamında başımı salladım.

-İzle ve gör o zaman.

Beni bir üst katta bir odaya götürdüler. Labaratuvar gibiydi. Her yerde tuhaf şişeler ve bir sürü  bilgisayar vardı. Bir masa ve sandalye vardı.

-Otur .

Oturdum ve önümdeki kocaman perdeyi kaldırdı. İnanamıyordum. Duvarın tamamını kaplayan bir televizyon gibi bir şey vardı. İyi de ne alakaydı anlamadım. Bana ne izleteceklerdi.

-Açın.

İkinci emirle birlikte o şey açılmıştı.

Önce bir çocuk çıktı. Çok tatlıydı , sarı ve uzun saçları vardı. Benden küçük duruyordu. En fazla on dört yaşındadır. Böyle düşününce aklıma iki yıl öncesi geldi. O zamanlar Demir'e yeni yeni aşık oluyordum. Şimdi ki ne değil tabi ki ! O zamanlar saf , gerçek , masum ve iyi olan Demir...İki yıl içinde neler değişmişti. Bu düşüncelerimi daha sonra belki düşünecektim . Şu an gerçekten ne izlediğimi merak ediyordum.

Benim yaşlarımda bir kız da çocuğun arkasından , nereye giderse gitsin izliyordu. Daha doğrusu takip ediyordu. Sonra çocuk bir yere oturdu ve kız da birden ağlamaya başladı ama fazla yapmacıktı. Sonra çocuk geldi yardım etti.

-İyi misin ? Ne oldu ?

-Ayağımı burktum sanırım çok acıyor..

-Evine götürmemi ister misin ?

-Lütfen..

Yürümeye başladılar . Kız elini oğlanın omzuna atmıştı. Oğlanın ona bakmadığı anlar ne kadar da profesyonel bir şekilde gülüyordu öyle !!! Sonra o çocuğu buraya getirdi. Şimdi anladım , buranın dikkat çekmemesi için yıkık dökük bir yer değilde , gayet hoş bir ev olmasını... Nasılda plan yapıyorlar ama. Birden görüntü durdu.

-Devamını sen de yaşadın işte. Ama tek fark o eğitilmeyi kabul etti. Daha doğrusu buraya gelen her çocuk bunu kabul eder sen ilk ve  teksin.

-Anlamıyorum insanlar nasıl böyle düşünebilirler. Ben bilerek hiçbir çocuğa bunu yapmam. Asla !

-Fazla iyisin canım , belkide bu yüzden hep canın yanıyor...

Haklıydı... Bir yandan öyle ama Demir'in söyledikleri aklıma gelmişti. Bana resmen bencil demişti. Sadece kendimi düşündüğümü , daha doğrusu herkesin sadece beni düşündüğünü  söylemişti..O da haklıydi aslında. Yani söylenene kadar fark etmemiştim ama öyleydi işte. Onu bu kadar ezdiğimi , ezdiğimizi , bilseydim .. Bilseydim ne ? Ne yapardım ? Ne yapabilirdik ki ? Düşüncelerimden yine kaçtım ve Demir'e baktım. Gözlerinden hiçbir şey okunmuyordu , benimkilerin aksine..

-Neden , neden bunu yapıyorsunuz?

-Sorgulamak için çok geç , tabi ki eğitilmek istemiyorsan.

Bir an aklımdan geçirdim. Eğitilmeyi. Sadece amacı öğrenmek ve zayıf noktalarını bulup bu her neyse artık buna bir son verebilirdim.Yapmak istiyordum. Ama bir planım bile yoktu ki. Belki düşünmek için süre verirler diye düşünürken , daha fazla düşünmemem gerektiğine karar verdim.

-Peki bana bir kaç gün müsaade edin bende oturup düşüneyim . Bu bir kaç günde o şey hakkında beni biraz bilgilendirirsiniz sizde.

Birbirlerine baktılar . Sonra siyah adam konuştu.

-Bize bir çok ilk yaşattın küçük kız.

-Bunu evet olarak kabul ediyorum.

-Peki , olabilir . Ama sadece iki gün.

-Tamam .Şimdi tek başıma kalabileceğim bir yer var mı acaba ? Düşünmek gerek.

-Tek başına mı ? ımmm sanırım hayır. Başaracağından değilde kaçmaya falan çalışırsın , hiç uğraşamayız.

-Pardon nereye kaçacağım ? Kimim kaldı ki ? Eğitilmeyi kabul etmezsem ölümü kabullendim ben. Ne kaçışından bahsediyorsunuz ? !!!

Sert çıkmıştım biraz etkili olmak için. Kimsesiz olabilirim ama en azından Sude abla  var yurda müdür yüzünden dönemesemde , Sude ablanın bunlardan olduğunu düşünemezdim. Olmadı polise giderdim.Artık kendimi düşünmüyordum . Sadece , daha fazla çocuk üzülsün istemiyordum.

-Tamam sinirlenme canım hemen . Haklısın aslında , gel seni götürelim.

Tamam anlamında kafa salladım. Bir oda vardı , hiç görmemiştim ama düzgün bir tek oda oydu sanırım.Bir yatak , iki dolap ve çekmeceler ,aynalar falan işte... Rahatlamıştım. Uykuya , yatağa ve normal bir yere ihtiyacım vardı.Adam odadan çıkmadan önce durdurdum.Genç , yakışıklı,esmer , uzun boylu ve sürekli siyah giyinen bir adamdı. Siyah adam demekten bıkmıştım. Adını öğrenmenin vakti gelmişti.

-Pardon , siz beni tanıyorsunuz ben de en azından sizin adınızı öğrenebilir miyim ?

Güldü ve çıkmadan bana döndü.

-Emre . Adım Emre , şimdi uyu ve iyi düşün.Bu arada burada kimseye siz deme kimse o kadar değerli değildir. Bana ne demek istersen sen bilirsin rahat ol.

-Peki.

Hayatım boyunca tanıdığım en kötü , gıcık , gizli saklı , siyah insanların adı Emre olmuştu. İlk okul arkadaşımın birinin adıda Emre idi ve hiç anlaşmazdik . O kimseyle anlaşamazdı gerçi.Her neyse işte uyumak istiyordum şu an.Sadece uyumak. Bugün o çağırmadan ben ona gitmek istedim. Hatta ben onu çağırdım.

Uyandığımda bir kaç saniye gerilme hareketleri yaptım. Günlerce oradan oraya sürüklenmiştim. Rahatladıktan sonra etrafa baktım. Baş ucumdaki çekmecenin üstünde bir not vardı.

'Uyandıktan yarım saat sonra görüntü izlediğin yere gel.'

Bunlara kaçmayacağıma dair yaptığım konuşma işe yaramıştı.Beni yalnız bırakıyorlardi. Ama ben olsam bana güvenmezdim. Çünkü dün gece bir plan bulmuştum bile. Umarım işe yarardı. Planımın tek kötü yanı o eğitilme işini kabul edecek olmamdı.Ama ne olabilirdi ki ? En fazla bir çocuğu takip ettirip , aklını çalmamı isteyeceklerdi.

Çocuğu bir şekilde onalrdan önce benim bulmam gerekti. Sonrası kolay. Kısaca planım şu :

Çocuğa zor durumda olduğumu ve bana yardım etmesini söyleyecektim. Çocuk ilgilenince bunlarda başardığımı düşünecekti. Ben çocuğa bu olanlardan bahsedecektim ve birlikte bunlara son verebileceğimizi anlatacaktım. İkna olunca ise artık içlerinde iki kişi olacaktık. Her şey daha da kolay olacaktı. (devamını okurken anlarsınız).

Tek sorun çocuğu bulmaktı.Büyük olmalıydı. En az benimle yaşıt. On altı yaşında iki çocuk ne yapabilir demeyin !   İzledikleri mi görseydiniz...Her neyse şimdi gidip kararını bildirmeliydim. Sadece buna son vermek için kabul edecektim bu işi. Olacaktı ve bitecekti.

Bitecekti...