My Butterfly

Κεφάλαιο 6

Χτυπάει το κουδούνι και οι όλοι οι μαθητές βγαίνουν γρήγορα για διάλλειμα.

Βγαίνω και εγώ και καθώς περπατάω με αρπάζει ένα χέρι και με τραβάει στις τουαλέτες, οι οποίες ήταν δίπλα.

Αυτό το χέρι με πετάει με δύναμη στον τοίχο.

Αουτς.

Από τον πόνο έπεσα κάτω.

Σηκώνω δειλά το κεφάλι μου και βλέπω την Άννα και τα τσιρακια, η Έλλη και η Όλγα.

Τώρα θα αναρωτιέστε ποιές είναι αυτές.

Λοιπόν κυρίες και κύριοι αυτές είναι οι κοπέλες που μου κάνουν την ζωή ακόμα πιο δύσκολη, με βρίζουν με κοροϊδεύουν καο εννοείται με χτυπάνε.

"Τι έγινε Νεφελάκι;"

Με ρωτάει η Άννα, μ' αυτό το ειρωνικό της βλέμμα.

"Μιλά μωρή χοντρή!"

Είπε η Όλγα και με χαστουκισε.

Σίγουρα θα μου άφησε σημάδι.

"Ρε κορίτσια σαν να ασχημινε κι αλλο δεν νομίζετε;"

Είπε και με την σειρά της η Έλλη και γελάσανε, αλλά σοβαρεψανε γρήγορα.

Ν: λοιπόν τσουλακι θα το πω μια φορά και βαλ'το καλά στο μυαλό σου. Μακριά από τον Ιάσονα! το κατάλαβες;

"Ν-ναι."

"Έτσι μπράβο! Όμως πρέπει να πάρεις ένα μάθημα που τον μίλησες στο μάθημα."

Ωχ!

Αρχίσαμε...

"Δ-δεν τον μ-μίλησα εγώ"

"ΑΝΤΙΜΙΛΑΣ ΜΩΡΗ ΤΣΟΥΛΑ;"

Είπε και με χαστούκισε.

"Κορίτσια ξέρετε τι πρέπει να κάνετε."

Είπε και χαμογέλασε σατανικά.

Ωχ! Φοβάμαι τώρα.

Ξαφνικά πέφτουν και οι τρείς πάνω μου και αρχίσανε να με βαράνε παντού.

Πονάω.

Πονάω πολύ.

Θέλω να σταματήσει αυτό.

Μόλις χτύπησε το κουδούνι για μέσα με φτυσανε και φύγανε.

Και εγώ έμεινα έτσι, δεν μπορούσα να κουνηθώ, πονούσα πολύ.

Δεν θα μπω τώρα αυτή την ώρα στο μάθημα, γιατί είμαι γεμάτη μελανιές σε όλο μου το πρόσωπο, αλλά και στο σώμα.

Δεν θα μπω στο μάθημα. Δεν θέλω πάλι να με κοροϊδεύουν.

Μένω εδω.