Arkadan gelen ses benim durmama neden oldu .
-Eğer bir adım daha atarsan Bahar ölür.
Neeee .... Hemen arkamı döndüm ve o da neee . Bahar'ın kafasına silah doğrultmuş bir adam . Olamaz . Hayır yani Bahar'ı sevdiğimden değil . Bir insan benim yüzümden ölemez .
-Çek şu silahı .
-Yusuf yardım ett.
Ne oluyordu . Bu tanımadığım çocuk da kimdi . Hemen hızlı adımlar ile adamın yanına gitmeye başladım . Adam benim geldiğimi gördüğü halde bir şey demiyordu. Sonra Bahar'ı kendime çektim . Ne yaniiii . Bu çocuk sadece bunun için miydi . Sonra çocuğun telefonunu açtığını gördüğüm sırada Bahar'da bana sarılmış sayıklıyordu.
-Yus- Yusuf çok korkuyorum .
Çocuk telefonu kapattığında suratında endişe vardı . Telefonu cebine koymasıyla koşmaya başladı . Kapıdan çıktı ve kapıyı sa sertçe çekti . İçeride sadece ben ve Bahar vardı . Ve saat gecenin 3ü idi . Çocuk nereye gitmişti . Neden böyle bi şey yapmıştı . Ben bunları düşünürken Bahar'ın söylediği cümle tüm bu düşünceleri bir kenara atmamı sağladı .
-Yusuf çok korkuyorum bu gece benim yanımda kalır mısın .
Aslında haklı idi . Benim de kafama silah dayasalar ben de korkardım .
-Tamam .
Bahar'ın yüz ifadesinde masum bir çocuk görüyordum ve inşallah içide öyledir diye düşünüyordum . Benim uykum geldiği için oradaki koltuklardan birisine uzandım . Bahar yanıma gelince arkamı döndüm . Ama Bahar ısrarla arkadan bana sarıldı . Ve sonrasını hatırlamıyorum .
BUSE'NİN AĞZINDAN
YUSUF; 20 DAKİKA İÇERİSİNDE ..... DEPOSUNDA OL .
Oturduğum koltukta Yusuf ne zaman gelecek diye tırnaklarımı yerken bu mesaj ile yerimden doğruldum . Yusuf eve gelmeyip beni oraya çağırıyordu . Aslında Yusuf'un belki de bir bildiği vardı ki beni oraya çağırıyordu . Her neyse hemen oturduğum yerden kalkıp üzerime kolları avuç içlerime kadar uzanan siyah bir kazak altıma ise siyah bir pantolon giydikten sonra siyah ayakkabılarımı da ayağıma geçirip evden çıktım .
-Mustafa abi beni ..... Deposuna götürür müsün ?
-Tamam kızım .
Arabanın hareket etmesi ile bi heyecana kapıldım . Çünkü ... ne biliyim Yusuf ne için çağırmıştı ki beni.
Depoya geldiğimizi Mustafa abinin burası demesi ile anladım . Arabadan indim ve kapıya doğru yöneldim. Aslında biraz korkmuştum . Çünkü içeride ne olduğu belli değildi . Yavaş yavaş büyük kapıyı araladığımda korktuğum için gerçekten haklıymışım .
