In verkeerde handen.

Deel 10.

Zes uur, etenstijd. Mijn ouders zitten te eten terwijl ik zwijgend naar mijn bord kijk. 'Je moet wel wat eten' zegt mijn moeder als ze me aankijkt, maar ik kijk niet terug. Enkele seconden later sta ik op en loop ik op mijn hardloopschoenen in mijn sweater de deur uit. Ik begin te rennen en even later kom ik aan in het park. Ik ga op een bankje zitten bij de speeltuin en ik kijk naar de spelende kinderen. Een man komt naast me zitten, ik kijk hem aan en een golf van angst overspoeld me. 'Heb je al een afspraak gemaakt?' vraagt hij.
'Nee, en dat ben ik niet van plan ook' antwoord ik.
'Onverstandig'
'Ik neem graag risico's'
'Dat blijkt'
'Wat ga je nu met me doen? Neem je me meteen mee of doe je het onverwacht?'
'Ik wacht nog even, misschien bedenk je je nog'
'Ga daar maar niet van uit hoor'
'Ik geef je nog een laatste kans'
'Prima, doe wat je wilt' zeg ik en ik sta op.
'Waar ga je heen?'
'Daar kom je vanzelf wel achter neem ik aan,' ik begin te rennen, 'succes ermee.' Ik ren het park uit richting het meertje. Eenmaal bij het meertje aangekomen hoor ik hoe mijn telefoon afgaat. 'Lieverd, met mama. Waar zit je? We maken ons een beetje zorgen' wordt er aan de andere kant van de lijn gezegd.
'Ik leef nog' zeg ik en ik hang op. Ik trek mijn schoenen uit en loop het water in. Eerst mijn voeten, dan mijn knieën en inmiddels tot aan mijn heupen. Ineens wordt ik van achteren vastgehouden. 'Ik rust pas als jij uit angst niets meer durft' fluistert hij in mijn oor waarna hij me onder water duwt. Ik krijg geen lucht, ik heb het idee dat ik stik en even verlies ik mijn bewustzijn. Ik merk hoe hij me loslaat en het water uitgaat. Even later kom ik weer boven water en loop ik het water uit. Ik ga op het gras zitten en langzaamaan droog ik op door de zonnestralen. Opnieuw gaat mijn telefoon, maar ik druk mijn moeder weg. Zodra ik enigszins opgedroogd ben, sta ik op en begin ik richting mijn huis te rennen. Ik draai de deur open en loop naar binnen. 'Jezus Suus! Waar heb je gezeten?! Het is tien uur!' roept mijn moeder boos, 'en waarom druk je me weg?! Susanne, ik maakte me zorgen. Wil je alsjeblieft opnemen als ik je bel?'
'Ja, mam' zeg ik en ik loop de trap op naar boven waar ik mijn natte kleding ophang en mijn pyjama aantrek. Ik ga op bed liggen waar ik al snel in slaap val.