ေအာ္ဟစ္ငိုယိုရင္းနဲ႔
ေယာင္းငယ္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မွာ
အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္မသိ။
အခန္းအျပင္ဘက္မွေခၚသံႏွင့္
တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္
ေယာင္းငယ္လန္႔ႏိုးလာသည္။
"ေယာင္းငယ္ေလး..."
"ေဒါက္.....ေဒါက္......ေဒါက္..."
"ေယာင္းငယ္ေလး...."
အိမ္ေဖာ္အေဒၚႀကီး၏ေခၚသံႏွင့္
တံခါးေခါက္သံကမ၀ံ့မရဲ။
ေယာင္းငယ္ေဒါသတႀကီးေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲကာ
ငိုယိုေနသမွ်ကိုၾကားပီး
လန္႔ေနပံုရသည္။
ေယာင္းငယ္စိတ္မပါလက္မပါျဖင့္
အခန္းတံခါးကိုထဖြင့္ေပးလိုက္ရင္း.....
"ေျပာ....ဘာလဲ"
"ေအာက္ထပ္မွာဖုန္းလာေနပါတယ္ "
"ဘယ္သူလဲ"
စိတ္႐ႈပ္ေနရတဲ့အထဲ
ဖုန္းလာေနသည္ဆိုေတာ့
ေဒါသျဖင့္ျပန္ေမးလိုက္သည္။
"ေယာင္းငယ္သူငယ္ခ်င္း
ပတ္ဂ်ီမင္းလို႔ေျပာပါတယ္......"
"ပတ္ဂ်ီမင္း...."
ဘူဆန္ကေယာင္းငယ္ရဲ႕
အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းပတ္ဂ်ီမင္း။
ရယ္လိုက္တိုင္း
မ်က္လံုးေသးေသးေလးေတြ
ပိတ္ပိတ္သြားကာခ်စ္စရာေကာင္းလွသည့္
ဂ်ီမင္းႏွင့္ဘယ္ဘ၀ကေရစက္ေၾကာင့္မွန္းမသိ
ေက်ာင္းမွာႏွစ္ေယာက္အတူတြဲမိၾကပီး
ငယ္ေပါင္းေတြလိုရင္းႏွီးခင္မင္ခဲ့ၾကသည္။
ဂ်ီမင္းမိဘေတြက
ပိုက္ဆံအေတာ္အသင့္႐ွိသည္မို႔
ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုးေတြလို႔ေျပာၾကသည္။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္တိုင္း
ေယာင္းငယ္ကိုဘူဆန္သို႔အလည္လိုက္ဖို႔
ခဏခဏေခၚေသာ္လည္း
ေယာင္းငယ္ကိုစိတ္မခ်သျဖင့္
ပါးကတေယာက္ထဲေပးမလႊတ္သျဖင့္
တခါမွမေရာက္ဖူးပါ။
ေယာင္းငယ္ေအာက္ထပ္သို႔
အေျပးဆင္းသြားပီး
ဖုန္းကိုအေျပးအလႊားေကာက္ကိုင္လိုက္၏။
