Dünden beridir Necip ile konuşmuyorduk. Dün biraz fazla çıkışmış olabilirdim ona karşı.
Yani o bana yazmışken ve aylardır bu anı beklerken böyle bir tepki vermem yanlış olmuştu diye düşünüyordum sürekli...
Onu bu kadar çok severken bunu yapmak bana yakışmamıştı... Her gün hayatımı süsleyen,şiirlerimi armağan ettiğim adam bana yazmışken onu terslemiştim.
Hemen telefonumu elime aldım ve yazmaya başladım.
herasiyahh: Nasılsın?
herasiyahh: Biraz çıkışmış gibi oldu dün kusuruma bakma.
necippuysall: Yok asıl sen bakma.
necippuysall: Bazen bazı şeyleri fark edemiyorum.
herasiyahh: Ne gibi?
necippuysall: Bilmem öyle.
herasiyahh: Anladım.
necippuysall: Dün dediğin şeyi biraz açar mısın?
necippuysall: Yani kabalık için.
herasiyahh: Hangi birinden başlayayım?
necippuysall: O kadar kaba değilim bence?
herasiyahh: Fanların umrunda bile değil Necip.
necippuysall: Derken?
herasiyahh: Geçen sefer yağmura rağmen tesislerde seni bekledim fakat durmadın bile.
herasiyahh: Arabanın arkasından koştum,bağırdım,ıslandım senin umrunda bile olmadı.
herasiyahh: Sen sadece gittin...
necippuysall: Özür dilerim.
herasiyahh: Zorunda değilsin.
necippuysall: Öyle hissediyorum.
herasiyahh: Neden?
necippuysall: Şiirlerini okudum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
instagram//necip uysal
Fanfic-"Kimin formasını alacaktın?" dediğinde onunkini istediğimi nasıl söyleyeceğimi düşünüyordum ve bir anda ağzımdan çıkıverdi. -"S-seninkini."
