พี่ครับ ผมจีบพี่นะ

กินข้าวคณะวิศวะ

"จีนเพื่อนรัก มึงอยากจะเลื่อนขั้นจากหมา กระเป๋าเป็นชิฮัวฮั่วเหรอวะ" เพื่อนรักทั้งสองของจีนเดินเข้ามานั่งในห้องเรียน แขนหนาๆของทั้งสองคนวางพาดอยู่บนไหล่ของจีน

"บ้าเหรอเต้ ไม่ให้กำลังใจกันเลย"

"ไอ้เต้มันก็พูดถูกนะจีน วิทว่าจีนควรไปขอจีบพี่เขานะ"

เด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักไซด์ขนาดพกพาไปไหนมาไหนได้สะดวกไม่ต้องกลัวหลงเพราะหลงแน่ กับนิสัยที่ดูจะเป็นมิตรแต่กลับมีเพื่อนรอบข้างที่คนภายนอกมองว่าไม่เป็นมิตร แต่เจ้าตัวเหมือนจะไม่เคยรู้เรื่องนี้มากก่อน

"ด็จีนไม่กล้าอะ พี่เขาหน้าดูโหดขนาดนั้น แค่อยู่ใกล้จีนจะเป็นลมแล้ว"

"กูบอกแล้วไงว่าพวกพี่กันต์อะ กูสนิทดี"เต้พูดพร้อมกับยักคิ้ว ชวนเชื่อ

"ถ้าไม่ลองจะรู้เหรอจีน"วิทช่วยเสริม

"ตะ แต่จีน ไม่กล้านี่"จีนพูดน้ำเสียงอ่อยๆ ที่ดูจะหมดขวัญกำลังใจอยู่มากโข

"นี่ชิฮัวฮั่ว กูจะบอกไรให้นะ ว่าที่มึงกลัวไม่ใข่มึงไม่กล้าจีบหรอก มึงกลัวพี่เขาไม่ชอบมึงใช่ป่าว" เต้ที่ดูเพื่อนรักอย่างจีนอึกอักๆอยู่นาน เลยจะพูดเรียกขวัญกำลังใจให้จีนเพื่อนที่พวกเขาแสนจะเอ็นดู

"ก็ใช่"จีนตอบหน้าจ๋อยลงๆทุกที วิทที่ดูจะทำอะไรไม่ได้ปล่อยให้เต้พูดไปก่อนแล้วค่อยเสริม

"มันง่ายมากเว้ย ที่มึงจะรู้ได้ คือมึงต้องอ่อย พี่เขา"

"!!! ระ เราว่าจีบก็พอมั้งเต้ " จีนที่ดูตกใจกลับคำว่า ‹อ่อย›

"จะเรียกไรก็แล้วแต่มึงเถอะ ชิฮัวฮั่ว"

"วิทว่าก็ดีนะ ทางที่จะรู้ได้คือจีนต้องจีบพี่เขา"วิทช่วยเสริมคำพูดของเต้

"จะดีหรอวิท จีนว่า จีนแอบชอบแบบนี้ก็ดีแล้วนะ"

"โธ่.....จีน มันช่วยเวลาป๊อดมั้ยเนี่ย"วิทที่ดูจะลุ้นเกินไป เลยทำให้ผิดหวังกับคำตอบ