Demons

1

"Εάν κάποιο άτομο που συναντά κανείς τυχαία πρόκειται να ασκήσει επιρροή καλή ή κακή στη ζωή του , εξαρτάται από τις προσωπικές δεξιότητες που θα επιτρέψουν να αλληλεπιδράσει αποτελεσματικά και να εμπλέξει το άτομο αυτό στη ζωή του . Πχ είναι δυνατό να συναντήσεις κάποιον τυχαία , που με την σειρά του θα σου γνωρίσει ένα άλλο άτομο που θα σε βοηθήσει να βρεις αυτό που έψαχνες. "

Chapter One.

Θα ήθελα πολύ να είμαι στο σπίτι μου τώρα.Να μην το είχα δει αυτό. Πιστεύω κανείς δεν θα ήθελε να το δω αυτό. Θα έπρεπε να είχα ακούσει τον θείο μου 'Δεν είναι καλή η μέρα για να βγεις έξω' είχε πει καθώς κοιτούσε το απέραντο γκρίζο έξω από το παράθυρο. Γιατί δεν τον άκουσα? Α, ναι ήθελα, ήθελα να πάω μια βόλτα. Τώρα δεν θα ήμουν εδώ. Δεν θα είχα δει τίποτα. Πρέπει να ακούω τον θείο μου. Να το σημειώσω κάπου αυτό.
• Niall, βαριέμαι τώρα..

Όχι, όχι μην λέτε και ονόματα.
• Έλα ρε μαλάκα. Αφού ξέρεις πόσο μου αρέσει.
• Καλά, καλά. Εντάξει.
• Ευχαριστώ ρε συ!

Τα μάτια του φωτίστηκαν και χαμογέλασε πλατιά. Μικρό παιδάκι θύμιζε, παιδάκι που του υποσχέθηκαν παγωτό μετά το φαγητό.Χαμογέλασα ασυναίσθητα στην εικόνα. Έβγαλε ένα μαχαίρι και γρήγορα με δύναμη το έβαλε στα μάτια του ήδη άψυχου σώματος που κυλιόταν στο πάτωμα.Έκλεισα δυνατά τα μάτια μου και δάκρυσαν. Τα δάκρυα ακολούθησε μια τσιρίδα. Αμέσως πήρα μια βαθιά ανάσα και έκλεισα με τα χέρια μου το στόμα μου. Τα πρόσωπα τους γύρισαν προς το μέρος μου. Για δευτερόλεπτα έμεινα έτσι ακίνητη να κοιτάω τον τρόμο στα μάτια τους.

• Όχι, ρε γαμώτο μου.
• Που είναι?

Τα μάτια τους με έψαχναν. Και εγώ δεν κουνιόμουν, δεν έφευγα, δεν έτρεχα, δεν φώναζα για βοήθεια απλά περίμενα να σκοτώσουν και εμένα. Ήμουν σίγουρη πως σήμερα θα πέθαινα. Δεν ήθελα να πεθάνω. Κανείς δεν θέλει.
• Εκεί!

Φώναξε ο φίλος του Niall. Το χέρι του με έδειχνε.
• Πήγαινε! Εγώ θα φροντίσω το πτώμα.
• Οκ!

Άρχισε να έρχεται προς εμένα. Και τότε ξύπνησα, πανικός με κατέλαβε και άρχισα να τρέχω. Ευτυχώς ξύπνησα. Ευτυχώς έπεσε αλλά σηκώθηκε αμέσως. Βγήκα στον δρόμο, άρχισα να τρέχω. Αν δεν με σκοτώσει αυτός ή θα πεθάνω από το τρέξιμο ή θα με πατήσει κάποιο αμάξι. Πάντως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα πεθάνω σήμερα. Ήμουν σίγουρη, απλά ήθελα να κερδίσω χρόνο ίσως κάποιος από πάνω να καταλάβαινε τι γίνεται και να με βοηθούσε. Έστω να τον χτυπούσε αυτόν αμάξι. Κόσμος, επιτέλους! Αλλά θα με πιστέψουν? Μπα, θα με πούνε τρελή. Δεν μπορώ να τρέξω άνετα με τόσο κόσμο να καθυστερεί κάθε μου βήμα και να βοηθάει εκείνον να με φτάσει. Γύρισα για να δω που βρίσκεται. Γαμώτο, είναι τόσος γρήγορος. Κοίταξα να δω που βρίσκομαι, όταν κατάλαβα μπήκα μέσα στο νοσοκομείο από την είσοδο των επιγόντων περιστατικών. Κάποιος μου κάνει πλάκα! Δεν μπορεί. Με ακολουθεί και εδώ? Έσπρωξα καταλάθος δύο τρεις νοσοκόμους ζήτησα συγνώμη και συνέχιζα να τρέχω. ανέβηκα τις σκάλες. Μα τι κάνω? Θα με πιάσει στο τέλος και το ξέρουμε αυτό. Αφού είχα ανέβει στο πρώτο όροφο και με έχασε για λίγο απο το οπτικό του πεδίο μπήκα στο πρώτο δωμάτιο που βρήκα. Έβγαλα το τζάκετ μου, το πέταξα κατω από το κρεβάτι και έκατσα στην καρέκλα την οποία και έφερα δίπλα στο κρεβάτι.Ήταν τόσο χαζό μα ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό. Έπιασα δυνατά το χέρι αυτουνού που ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι ζητώντας βοήθεια. Έβλεπα θολά από τα δάκρυα και προσπαθούσα να κοντρολάρω την αναπνοή μου. Η πόρτα άνοιξε και ξέσπασα σε λυγμούς. Θα με σκότωνε εδώ.
• Είσαστε συγγενείς του?

Μια ήρεμη φωνή γέμισε το δωμάτιο.
•Κλαίτε? Σας παρακαλώ ηρεμήστε! Δεν είναι τόσο άσχημα. Δεν είναι τόσο άσχημα.

Τα χέρια του προσπαθούσαν να με ηρεμήσουν.
• Τι? Τι.. ?
• Όλα είναι μια χαρά, είναι απλά άσχημα τραυματισμένος. Εγκεφαλική διάσειση, κάποια εγκαύματα, μώλωπες και έχει και κάταγμα χλωρού ξύλου της κερκίδας. Κάτι όχι τόσο ανυσηχιτικό απο την στιγμή που στάθηκε πολύ τυχερός και δεν έσπασε το κρανίο του ή κάτι ανάλογο, ξέρετε τα ατυχήματα μπορούν να σε σκοτώσουν ακαριαία.

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.
• Και είναι αρκετά τυχερός που τα εγκαύματα ήταν στο μπράτσο του και όχι στο πρόσωπο γιατί τα εγκαύματα δευτέρου βαθμού είναι αρκετά αντιαισθητικά. Είναι τυχερός που δεν κάηκε στα παΐδια του. Ίσως του προκαλούσαν αναπνευστικό πρόβλημα. Τέλος πάντων έχουμε κάνει κάποιες πρώτες επεμβάσεις αν και δεν έχει ξυπνήσει ακόμα.

Μιλούσε τόσο γρήγορα. Άρχισα να κλαίω πάλι με λυγμούς από ανακούφιση πια. Με πλησίασε και με αγκάλιασε στοργικά χαϊδεύοντας την πλάτη μου.
• Σύντομα θα ξυπνήσει. (συνέχισε.Η πόρτα άνοιξε απότομα, κράτησα την αναπνοή μου.)
• Εμ, εε συγνώμη! (τραύλισε)

Γύρισα και τον είδα. Με κυνηγούσε τόση ώρα και τώρα ήμουν μπροστά του. Μπορούσε να με πιάσει από λεπτό σε λεπτό.
•Μπερδεύτηκα, εμ.. συγνώμη και πάλι. Λυπάμαι που σας τάραξα και .. (ήταν αμήχανος) και που βρίσκεστε εδώ..Ελπίζω να γίνει καλά.

Πήγε να φύγει και ένα τεράστιο κύμα ανακούφισης με κατέκλυσε.
• Louis? Μα τι λες?

Είπε ο γιατρός και το τεράστιο αυτό κύμα φαινόταν μινιατούρα στο τσουνάμι φόβου που με έπνιξε.
• Dr Diveris? Εμ, α.. Μπερδεύτηκα! Νόμιζα πως έκανα λάθος.
• Όχι, όχι.
• Η κοπέλα?
• Είναι συγγενείς.

Ο Louis με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω εξεταστικά. Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου και στραβοκατάπια.
• Δεν είσαστε συγγενείς? (με ρώτησε ο γιατρός)
• Όχι δεν σας είπα κάτι τέτοιο.
• Τότε? (με ρώτησε ο Louis γεμάτος αμφιβολίες)
• Είμαι, εε (δεν ήξερα τι να πω, έπρεπε να σκεφτώ γρήγορα πριν καταλάβει ποιά είμαι ή έστω υποψιαστεί) η κοπέλα του.

Ήταν ότι πιο χαζό μπορούσα να πω. Κι αν έχει ήδη? Θα το ξέρουν. Θα με σκοτώσει.
• Ποτέ δεν σε ανέφερε!

Το αίμα μου σταμάτησε να κυλάει στις φλέβες μου. Θα μελανιάσω και ύστερα θα εκραγώ ολόκληρη.
• Αλλά ο Zayn πότε ανέφερε κάποιον στη ζωή του.(συνέχισε)

Χαμογέλασα ανακουφισμένη. Πολύ ανακουφισμένη, όμως τώρα τι κάνω? Που έμπλεξα τον εαυτό μου?