OYUN DÜNYASI

        John yine bir dere kenarında uyuklamıştı. Hızlıca kalkınca biraz sarsıldı ve başı döndü. Bu gün şehre gitse mi diye durup bir düşündü. Ama bu zamanlar şehir fazla yoğundu ve şu aralar oyunu kazanan olma hırsı kızışmıştı. İnsanlar oyunu oynamamanın daha mantıklı olacağını bir türlü anlayamıyordu.

            Oyunu oynamazlarsa barış içinde yaşayabilirlerdi. Ama insanlar hırsla bu oyunu kazanan olmak için çabalıyordu ve hayatları saklanarak, gizlenerek, avlanarak ve kaybedeceğinden korkarak geçiriyordu. John hepsine bu fikri vermeyi maalesef başaramazdı. Bu yüzden o da oyunun bir parçası olmak zorunda kalıyordu.

           Kimi zaman insanları tuzaklara düşürüyor ve yaralıyordu. Buna mecburdu çünkü herkes kazanan olmak için önüne çıkana ateş ediyordu. John her ne kadar insanları öldürmekten kaçınsa da yapabileceği en iyi şey  onları yaralamak oluyordu.

         Ne yazık ki sistem karşıtı ve kendisi gibi pek fazla kişi yoktu bu da işleri daha da kötü yapıyordu. Oyundaki herkesin amacı kazanmaktı ama John'un tek amacı kurtulmaktı. Sadece kurtulmak...

Yarım saattir patika bir yolda yürüyordu. Önne bir ev çıktı. John'un bir evi yoktu. Sadece mağaralarda yatıyordu diğer zamanını da hayatta kalmak için harcıyordu. 

Önüne çıkan evde birisi olduğu için hemen pusuya yattı. Bu sefer gerçekten öldürecekti. Artık insanların kendisini asla anlamıyacakları ve asla onun yanında olmayacakları fikrine alışıyordu ve hayatta kalmak için insanları öldürmeliydi. Fakat evden tek bir ses gelmiyordu. Birkaç ses birlikteydi. Ne yani bir topluluk mu? Oyunu kazanmak için işbirliği mi yapıyorlardı. Kapıyı irice bir adam açtı. Bu adamın kendini görmediği için birden çok şanslı hissetti. Adam onu bir duvardan diğerine savurabilecek kadar güçlü ve yapılıydı. İşte şimdi vakti. Hedefe odaklan... Neredeyse vuruyordu ki hiç beklemediği bir manzarayla karşılaştı. Bir kadın ve kucağında bir çocuk...