Στα Ίχνη του Φοίνικα: Πορφυρό Κόκκινο [1 Βιβλίο]

°° 24 °°

~  Παγιδευμένοι ~

 
 

  Τρεις άντρες με τρία κακόγουστα χαμόγελα με παρατηρούσαν απ' την κορφή ως τα νύχια. Τους αγνοούσα κοιτώντας προς το μέρος του ιππότη μου. Ήταν δεμένος σε ένα δέντρο όχι και πολύ μακριά.
-Καλά ξυπνιτούρια. Μου αποκρίθηκε ένας από τους τρεις με το κακόγουστο χιούμορ του.
+Δεν ξέρω ποιον μισώ παραπάνω αυτήν την στιγμή αλλά αρχίζουν νκερδίζουν έδαφος...
      Χάρη σε εκείνον βρεθήκαμε σε αυτήν την κατάσταση.
+Αν μπορούσε μία φορά να κρατήσει το στόμα του κλειστό ο κόσμος θα ήταν δέκα φορές καλύτερος!
      Τα άλογα μας ήταν εξίσου δεμένα σε ένα κοντινό δέντρο
εκτός... τον Ανώνυμο. Τούτο το άλογο ήταν χειρότερος μπελάς και από τον ιδιοκτήτη του. Ήρεμο χωρίς να αντιδρά απολάμβανε τα καρυκεύματα που του δίνανε οι απαγωγείς μας.
+Αυτό το πλάσμα είναι ικανό να πουλήσει την ίδια του τη μάνα για ένα κόμματα καρότο...
     Στο βάθος υπήρχε και άλλη αιχμάλωτη η οποία αντιλαμβανόταν λίγο διαφορετικά την απαγωγή της.
-Α σας παρακαλώ λίγο σεβασμός. Είμαι ελεύθερη επαγγελματίας, έχω δικαιώματα! Διαμαρτυρήθηκε και απαγωγής μας θα ήταν παράλογο να μην γελάσουν.
-Μην σκας, της απάντησε ένας εύσωμος, αύριο θα πάρεις μετάθεση για τον δουλικό τομέα. Το φαγοπότι και το γέλιο ήταν ανεπιφύλακτα Η νεαρή κράτησε ψηλά το κεφάλι προσπαθώντας να αναδειχθεί 'υπεράνο'. Το γέλιο διπλασιάστηκε. Ήταν μία ψιλή, λιγνή, νεαρή με καστανόξανθα μαλλιά που το μόνο που της έλειπε είναι να κατανοήσει την κατάσταση στην οποία βρισκόταν. Οι άνδρες τη μετέφεραν δένοντάς την σε ένα δέντρο κοντά μας.
-θα μας πουλήσουν αύριο! Μου ψιθύρισε Ηλιάνα νευρικά.
-Σώπα... Ανέφερε με μία δόση ειρωνείας αν και ήταν δικό μου το λάθος και θα το πληρώνουμε όλοι τώρα.
+Αν δεν είχα παραβρεθεί τότε... Ααα! Αμάν Πέτρο, τα κατάφερες πάλι!
Κατηγορούσα τον εαυτό μου.
-Πρίγκιπα Πέτρο ήρθε η ώρα να αποδείξεις ξανά το ταλέντο σου, κάνε κάτι! Με ενθαρρύνει Ηλιάνα με όχι και τόσο γλυκό τρόπο.
-Προσπαθώ! Διαμαρτυρήθηκα ψιθυριστά. Δεν είναι και τόσο εύκολο όσο νομίζεις.
      Συγκέντρωσα από τις πληροφορίες που είχα: Τα όπλα μας τα είχαν στοιβάξει τρία μέτρα μακριά δίπλα στη φωτιά, τα χέρια μας ήταν δεμένα με σχοινί εύκολα θα κοβώντουσαν εύκολα. Ο Παίντερ ήταν σε απόσταση αλλά θα μπορούσε να τους αποσπάσει την προσοχή ενώ ο Ανώνυμος θα...
+Το μαχαίρι στην μπότα μου! Πώς και δεν το σκέφτηκα νωρίτερα;
-Έχω σχέδιο, ενημέρωσα την πριγκίπισσα που ήταν δεμένη μαζί μου.
-Ωραία ιδιοφυία, οδήγησε με.
-Θα κόψω τα σχοινιά. Είπα κοφτά ρίχνοντας κλεφτές ματιές στους άνδρες που μπεκροπίναν γελώντας.
-Πρέπει κάποιος να τους αποσπάσει την προσοχή. Ενημέρωσα.
-Πως; Ρώτησε ο Παίντερ δίχως να σκεφτεί.
-Μμμ... Αφήστε το πάνω μου. Η κοπέλα μας άκουσε και ήθελε να συμμετάσχει και εκείνη στο σχέδιο. Κι δεν έχασε ούτε λεπτό:
-Έι εσείς! Τους φώναξε σαν να είχε ήδη το σχέδιο κατά νου. Βαρέθηκα εδώ πέρα, σας προτείνω μια συμφωνία. Οι άνδρες την κοίταξα περιμένοντας το τι θα ακούσουν.
-Δέσατε μία ανυπεράσπιστη κοπέλα δίχως να κρατά ένα οποιοδήποτε όπλο και τολμάτε να αποκαλείται τον εαυτό σας άντρες;
+Χτυπάει σε αδύναμα σημεία. Έξυπνο.
-Δεν κατάλαβα το υπονοούμενο κυρά. Ττης απάντησε ωμά πειραγμένος ο παχουλός της παρέας. Πρόσεχε τα λόγια σου.
-Τόλμα να ξαναθύξεις τον ανδρισμό μας κοπελίτσα και θα σου δείξω εγώ πως ο επιβήτορας καβαλικεύει μια φοράδα. Οι φίλοι του άνδρα με το μουστάκι έβαλαν τα γέλια. Η κοπέλα όμως δεν πτοήθηκε. Άσε που είχα καταφέρει ήδη να φτάσω το μαχαίρι στην μπότα μου τώρα έμενε μόνο να κόψω το σκοινί. Δύσκολο όμως με δεμένα τα χέρια και ειδικά όταν έχεις και άλλον από πίσω σου.
-Το μόνο που ζητώ είναι να δω μία μονομαχία. Με τα χαράς θα πρόσφερα τις υπηρεσίες μου στον νικητή.
-Αου! Αναφώνησε σιγανά η πριγκίπισσα Ηλιάνα κάπως είχα αλλού το νου μου και πιθανόν θα την έκοψα.
-Συγνώμη...
     Αμέσως οι άνδρες άρχισαν να μονομαχούν σαν τα σκυλιά. Η ανταμοιβή ήταν μεγάλη. Ο άνδρας με το μουστάκι  φαινόταν να νικά πολύ πιο σύντομα από ότι περιμέναμε. Ο πρώτος αντίπαλός του είχε βγει ήδη εκτός μάχης και ο δεύτερος ο χοντρόπετσος μεγαλόσωμος δουλεύοντας υποχωρούσε συνεχώς.
-Λίγο ακόμα, καθησύχασαν την ξανθομαλλούσα πριγκίπισσα που δεν συγκρατιόταν.
-Λίγο γρήγορα! Ηλιάνα δε σταματούσε.
-Κάνω ότι μπορώ! Επιταχύνεται η διαδικασία όταν ακούσαμε τη φωνή του άντρα με το μουστάκι.
-Παραδίνεσαι; Αυτή η ερώτηση δεν σήμαινε καλό. Ο χρόνος μου είχε τελειώσει.
-Ναι, με βογκητά χοντρός υποχώρησε.
      Νικητής προχώρησε προς το έπαθλο του.
-Βλέπεις φοραδίτσα μου, όλα είναι θέμα λεπτού χειρισμού και κινήτρου. Της αποκρίθηκε ο άντρας με το μουστάκι προσμένοντας δευτερόλεπτο με δευτερόλεπτο περισσότερο το δώρο του.
-Το βλέπω... Του αποκρίθηκε Η νεαρή με ένα καταπληκτικό χαμόγελο όλο ηθοποιία.
     Το σκοινί κόπηκε αλλά παρέμεινε στο έδαφος δήθεν δεμένους για να μην αποκαλυφθώ. Περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να αγοράσω το ίδιο έκανε και η Ηλιάνα.
-Πάμε μια βόλτα; Φωτεινή δεσποινίδα ο άντρας με το μουστάκι άλλο που δεν ήθελε. Κι όταν είχε γυρισμένη την πλάτη του του επιτέθηκαν όμως ένα άλλο μαχαίρι βρέθηκε προτού κάνω κάτι στο λαιμό μου.
-Ανόητοι! Φώναξε ο τύπος που με ακινητοποίησε.
+Να πάρει...
    Το σχέδιο είχε ναυαγήσει. Οι τρεις άνδρες στάθηκαν προσοχή αφού πρώτα έδεσαν ξανά την Ηλιάνα που δεν κατάφερε κάτι παραπάνω από ότι εγώ. Ένας άνδρας με την θωρακισμένη πανοπλία και φρέσκο ξυρισμένο πρόσωπο κοιτούσε με μπόλικα νεύρα του απαγωγείς μου.
-ΕΊΣΤΕ ΤΌΣΟ ΗΛΊΘΙΟΙ!; Παραλίγο να σας ξεφύγουν μέσα από τα χέρια σας!!! Αν δεν ήμουν εγώ... Οχ θεέ μου με τι καθυστερημένους έχω μπλέξει...
-Πάλι καλά δεν μας έλενξαν τα σημάδια, θα ήταν πολύ χειρότερα. Ανέφερε ο δικός μας ίδρυση όχι
-τόσο ψιθυριστά- που ένας από τους άντρες τον άκουσε.
-Α ναι τα σημάδια! Πως τα ξεχάσαμε είτε με έκπληκτη φωνή ο τρίτος της παρέας ένας κοκκινομάλλης όπερας νεαρός.
-Γιατί πολύ απλά δεν έχετε μυαλό στα κεφάλια σας! Δείτε τα, οι θαλασσινοί πληρώνουν πολλά για τους ομοίους τους. Το βλέμμα του άντρα συγκεντρώθηκε πάνω στον Ανώνυμο.
-Γιατί αυτό το άλογο είναι λιτό;! φώναξε έξαλλος.
    Οι άντρες έτρεξαν να δικαιολογηθούν.
-Κύριε μην ανησυχείτε, δεν πάει πουθενά σας το εγγυώμαι. Είναι ξεχωριστό κομμάτι. Το φυλάγαμε  για σας αυτοπροσώπως. Τον διαβεβαίωσε ο κοκκινομάλλης και ο άνδρας με την πανοπλία που χαστούκισε.
-Εγώ θα το κρίνω αυτό είπε αυστηρά και οι τρεις δουλέμποροι τον παρακολουθούσαν να κρίνει εκείνος το άλογο λεπτομερώς από την κορφή ως τις οπλές.
-Τι θα κάνουμε;! Άρπαξε την ευκαιρία Ηλιάνα για να με ρωτήσεικαι έχει απόλυτο δίκιο που ήταν η έντρομη με την όλη κατάσταση. Εκείνη ήταν πριγκίπισσα, εγώ υποτίθεται πρίγκιπας και ο Παίντερ όσο μυαλό δεν κι αν δεν είχε παραμένει Ιππότης. Είμασταν σωστό χρυσωρυχείο!
+Την βάψαμε θα ζητήσουν λύτρα ή ακόμα χειρότερα...
-Λυπάμαι που θα το πω αλλά δεν έχω ιδέα. Πλέον βασιζόμαστε στο Πάιντερ και το άλογο του.
+Τι είπα θεέ μου...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~