Kabanata 29. Pwede Ba

260 12 0
                                    


Natasha's POV

Nagising ako nang naka-ngiti. Inaalala yung mga nangyari kahapon. Despite what happened between Lino and I, may mga tao pa rin na laging nanjan to take you to a beautiful ride where no problems are involved.

Kinwento ni Mutya na gumala daw sila ni Lino, kinikilig pa sya.

Si Oyang, ginala ako para mawala sa isip ko yung mga problema ko..

Si Mutya na ginala rin si Lino para mawala yung sakit na nararamdaman nya.

These people.. I care for them now. I cherish them. And I still can't stop thinking that I'll hurt people that I care about.

They don't deserve a btch like me. Who's here to steal this fckn treassure just to save mom's clinic. I'm such a selfish btch. And I've decided. I've thought about this a lot last night.

I've decided that I'm staying here as Tasyang Macalintal. But I won't do my mission. I'll just live Tasyang's life until dad finds out that I've decided to drop out of my mission. I will just use my mission as an excuse for staying here. I'm definitely not going to take the treasure. I-we selfish btches and a**holes don't deserve it.

And once dad forces me to come back to Manila, I will. I'll leave everything behind, and only take memories.

I'll have a fresh start today. As Tasyang Macalintal. Without a mission.

...

"Miyerkules na ngayon. Excited na ako sa gala natin sa Sabado!" tuwang tuwang sabi ni Mutya.

Naglalakad lakad kaming tatlo nina Sarang after namin kumain ng lunch. Wala lang. Para maiba naman. Lagi na lang kami nauupo sa grass bago kumain, habang kumakain, pagkatapos kumain hanggang sa mag ring na ang bell.

Besides, kailangan din siguro namin ng little girls talk.

"Anong oras ba tayo magkikita at saan?" tanong ko habang sumisipsip ng lollipop. I swear tataba talaga ako sa puro sweets. But oh well. I'm Tasyang Macalintal right now. Not Natasha Seville.

"Siguro alas onse? Para alas dose nandun na tayo sa syudad tapos dun na tayo kumain." sagot naman ni Sarang.

Tumango tango naman kami ni Mutya.

"Ilibot nyo rin ako. First time ko kasi makapunta sa syudad eh" tugon ko. Tama naman eh. Syudad sa probinsya. Ano bang pinagkaiba nun sa high rise cities?

"Osige! May malaking SM dun. Shopping tayo. Kukupit na lang ako sa alkansya ko ng mga 200. Hahaha." di ko alam na mahilig din pala sa shopping si Mutya.

"Hahaha! Dinaya mo pa ang sarili mo Mutya ah." natatawang sabi ni Sarang.

"Eh at least sarili ko kinukupitan ko ah. Haha"

"Sabagay tama ka jan." natawa si Sarang.

"O diba. Yung iba nga, mga nanay nila ang kinukupitan. Matamaan sana mga nakakarinig sakin jan sa tabi tabi." nilakasan pa ni Mutya ang pagkakasabi na lumi-lingon lingon sa paligid. Baliw talaga.

I smiled at the scene. The thought of shopping with real friends excites me.

Sure, I've been going out with friends, shopping here and there. But...none of them were true to one another. They're just out with girl friends to show that they're rich and can buy anything they want.

For me...shopping isn't just shopping when you're with friends. The time and bond you make with your best friends is what makes shopping amazing. That's what matters.

"Sarang! Ano ka ba naman! Kanina ka pa namin hinahanap!" nasa harap namin si Mimay sumulpot ngayon.

Ay teka. Baka naman si Milanya? Yung kakambal nya?

Mission: Act Like a ProbinsyanaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon