~2 μέρες μετά~
Βράδυ Σαββάτου και όλοι είναι εδώ, μαζί με εμένα και τον πατέρα μου. Η Ελένη, ο Αλέξης, η Άννα, οι γονείς τους και ο Πάνος ήρθαν να φάνε μαζί μας ως ένδειξη αγάπης στον πατέρα μου και για να τον καλωσορισουν.
-Αλέξη δώσε μου την σαλάτα, είπε η Άννα καθώς γέμιζε το πιάτο της. Ο Αλέξης της έδωσε την σαλάτα και συνέχισε.
-Κύριε Μιχάλη δεν φέρνω καμία αντίρρηση, αλλά πιστεύω ότι τα ανέκδοτα του Πάνου, χωρίς παρεξήγηση δεν είναι τόσο κρύα.
Ο πατέρας μου και Αλέξης είχαν πιάσει μια συζήτηση για τα ανέκδοτα, αλλά όλα αυτά κατάληξε σε λογομαχία. Στον χώρο επικρατούσε μια χαλαρή αύρα γεμάτη γέλια και θετική διάθεση. Ίσως να άξιζε σε όλους μας αυτή η βραδυά, ίσως αυτή να ήταν η κάθαρση της δικιάς μας ιστορίας.
Ο πατέρας μου είναι υγιείς και ευτυχισμένος! Έχει εμένα, την κόρη του στο πλευρό του και μια έξυπνη και όμορφη γυναίκα, την Ελένη και τέλος τον έρωτα της ζωής του να τον περιμένει με μια ζέστη αγκαλιά όταν έρθει η κατάλληλη ώρα.
Μετά, η Άννα και ο Αλέξης οι οποίοι βρίσκονται πλέον σε μια αγαπημένη οικογένεια, το μίσος ανάμεσα στον Αλέξη και στον πατέρα του έχει καταλαγιάσει και έχει αντικατασταθεί με ηρεμία και κατανοήσει και η Άννα έχει τον Πάνο ο οποίος την αγαπάει και την στηρίζει κάθε μέρα όλο και περισσότερο.
Εγώ, τι παραπάνω θα μπορούσα να ζητήσω? Ήμουν με τα άτομα που αγαπάω και ήταν όλοι καλά, όλα είναι καλά...
+
-Άννα φέρνω τα ποτήρια και πλένουμε τα πιάτα, εντάξει?-Εντάξει! Πανό, Αλέξη θα μας βοηθήσετε με το μάζεμα? Ρώτησε η Άννα τα αγόρια τα οποία καθόντουσαν στον καναπέ, αλλά δεν πήρε απάντηση.
Ο πατέρας μου είχε φυγει με την Ελένη για ένα ακόμα ποτό, του είπα να κοιμηθεί στο σπίτι της σήμερα και ότι θα ειμαι καλά.
-Εντάξει Άννα το σπίτι είναι μια χαρά, αλλά εσύ κουτουλας, καλύτερα να πας για ύπνο.
-Έχεις δίκιο, καληνύχτα να προσεχεις, με αγκάλιασε και προχώρησε προς τον καναπέ. Άντε ρεμάλια πάμε να φύγουμε! Προσπάθησε να κάνει αυστηρή την φωνή της.
-Εγώ θα μείνω να προσέχω την Αναστασία, είπε ο Αλέξης κοιτώντας με.
-Ναι, αυτό θα κάνεις... Σαρκαστηκε ο Πάνος και έφυγε με την Άννα.
-Τι θες από την ζωή μου Αλέξη? Τον ρώτησα βάζοντας τα χέρια μου στις τσέπες του παντελονιού μου.
-Να με αγαπάς και να με εμπιστεύεται, ήρθε κοντά μου και άρχισε να με φιλάει στο στόμα.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Let's Play My Game
Ficção Adolescente-Εγώ μικρή μου δεν ερωτεύομαι, μόνο με ερωτεύονται.Kαι ξερω, οτι εισαι ερωτευμενη μαζι μου, είπε και ήρθε υπερβολικά κοντά μου, σε απόσταση αναπνοής. -Ξέρεις, ότι μπορώ να σε κάνω να με ερωτευτείς, απάντησα κοιτάζοντας τα γαλάζια μάτια του , χωρίς...