Disney schrijfwedstrijd

Opdracht 1: Assepoester

Pov. Anastasia

Ik ben druk bezig met mijn haar als er opeens op de deur wordt geklopt. Ik loop naar de deur en trek hem geïrriteerd open. 'Ja?' Zeg ik zonder eerst te kijken wie er staat. Als ik in zijn gezicht kijk zie ik de prachtige ogen van... de prins! 'Ik eh.. ik zoek mijn prinses. Kan ik u dit prachtige glazen muiltje passen?' Vraagt hij verlegen. Oh nee, het is het glazen muiltje dat Assepoester verloor, zie ik meteen. Zoekt hij naar háár? 'Oh! U bent het!' Zeg ik en ik knipper een paar keer met mijn ogen om indruk te maken. 'Kom toch binnen, prins!' Grijns ik. Hij loopt met me mee en stiefmoeder zet een pot thee. Hij komt aan tafel zitten.  Ik moet snel wat bedenken, want mijn voet zal nooit in dat muiltje passen... Ik schenk thee in om wat tijd te rekken, en dan bedenk ik een perfect idee. Wat ben ik toch ook goed. 'Ik.. Ik voel me niet zo..' Ik hou mijn jurk omhoog ren weg op mijn hakken. Het lijkt nog best wel alsof ik ziek ben. Niets wetende Stiefmoeder rent achter me aan. Ik verdwijn in het toilet. Ik bespreek mijn plan daar met stiefmoeder, die natuurlijk meteen trots op me is, omdat ik dit heb bedacht. met een grijns loopt Stiefmoeder terug naar de keuken, waar we aan tafel hadden gezeten. Ik hou mijn hoofd om de hoek en kijk mee. 'Anastasia is ziek, ze vindt het echt verschrikkelijk, op dit speciale moment. Zou u morgen terug kunnen komen? Onze excuses.' Ik zie dat de prins antwoordt met een ongemakkelijk gezicht. 'Nou.. er zijn nog veel vrouwen die het glazen muiltje nog moeten passen dus ik weet niet of ik morgen tijd heb maar..' 'Afgesproken, tot morgen!' Zegt stiefmoeder terwijl ze de prins snel meeneemt richting de deur. Ze opent de deur en de prins loopt weg, zonder iets te zeggen.

Pov. Assepoester

Pff, eindelijk ben ik klaar met het afstoffen van de boekenkast. Wat een werk! Ik plof op de grote stoel en ik voel dat mijn ogen zwaar zijn, dus ik sluit mijn ogen even. Voor ik het weet val ik in slaap.

'ASSEPOESTER!' Ik schrik wakker. 'Ik dacht dat jij de boel hier aan het afstoffen was!' Het is mijn gemene stiefmoeder die de woonkamer is binnengestormd. 'Ik ben al klaar, stiefmoeder. Ik heb de hele boekenkast schoon gemaakt!' Stiefmoeder loopt langzaam richting de boekenkast terwijl ze mij gemeen aankijkt. Ze haalt haar vinger over een plankje in de boekenkast en zet de bril die met een touwtje om haar nek hangt op het puntje van haar neus. Ze kijkt door de brillenglazen naar haar vinger. 'Niet goed!' Zegt ze. Ik kijk naar haar vinger maar er zit niet eens een beetje stof aan. 'Er zit niet eens stof aan uw vinger, stiefmoeder! Waarom is het dan niet goed?' Ik zie dat ze niks terug te zeggen heeft en ze draait zich om en loopt langzaam van me vandaan. 'Ik zei niet goed, dus dan is het niet goed! Begin maar opnieuw!' zegt ze streng. Ik pak mijn stoffer maar weer en begin opnieuw, want als ik iets terug zeg, wordt het toch alleen maar erger.

Pov. Anastasia

Stiefmoeder komt de keuken weer binnen. 'Die is nog wel even bezig.' grinnikt ze. 'Goed, dan kunnen we nu gaan.' zeg ik. Ik pak één van mijn vele tasjes. Ik kies een roze van een zacht stofje, een soort bont, want die staat goed bij mijn roze jurk. 

Als we er zijn open ik de deur. Met een kraak gaat deze open en er rinkelt een belletje dat boven de deur hangt. De man van de winkel kijkt op. Ik kijk rond en zie overal waar ik kijk prachtige, glimmende, glazen beeldjes. Ook zie ik theeglazen, asbakjes, zelfs hele kastjes met lades en allerlei andere dingen van glas. Ik en stiefmoeder lopen naar de man die bij deze prachtige winkel hoort. 'Dag, mijnheer' begint stiefmoeder. 'Zou u voor mijn prachtige prinses een glazen muiltje op maat kunnen maken?' 'Dat zou zeker kunnen.' zegt de man. 'Maar het is niet makkelijk. Het kost wel wat tijd. Welke maat hebt u?' Vraagt hij me. 'Maat 41' De man noteert mijn schoenmaat. Dan stelt hij zijn volgende vraag. 'Hebt u ze toevallig nodig voor een bal?' 'Nee.. uhh.. ja!' zeg ik. 'Wanneer is dat bal? Wanneer moeten de glazen muiltjes af zijn?' 'Morgen.' zeg ik. De man kijkt verschrikt op. 'Morgen?' 'Ja, morgen, dat kan toch wel?' zegt stiefmoeder. 'Ik weet niet of dat..' stiefmoeder pakt haar tas tevoorschijn en laat een hele boel gouden munten zien. 'Ik kan het op zijn minst proberen!' zegt de man naar het geld starend, en met een ongemakkelijke lach. 'Oke, tot morgen om 8 uur!' roept stiefmoeder hem na, en we lopen de deur uit.  Als we thuis zijn begint stiefmoeder meteen met koken. Als we even later onze maaltijd op hebben, schept stiefmoeder wat overgebleven aardappelpuree, de laatste gehaktbal en de rest van de sperziebonen op een bordje. 'Breng dit naar Assepoester.'