It's Complicated. Larry Stylinson❤

#54 It is what it is

Harry Pov.

'Ik ben Hans. Van de kinderrechter.'

Ik draai me verschrikt om en zie Louis achter me staan. Hij legt een hand om mijn heupen.

'Wat doet u hier precies?' Vraag Louis.

'Ik kom Harry Styles ophalen.' Zegt Hans. Ik voel Louis zijn grip om mijn heup versterken.

'H-Hoe bedoelt u ophalen?' Vraagt Louis bang.

'Hij krijgt een veilig plekje bij het weeshuis. Hij mag hier niet langer wonen.'

'M-Maar da-dat kan niet! Het is nog maar een week geleden!' Schreeuwt Louis in angst. Hij nestelt zich steeds meer tegen mij aan.

'Sorry, meneer, maar we kunnen hem hier niet zomaar laten wonen. Daar moet betaalt voor worden en dat is niet gedaan. Dat is tegen de regels.'

'Dat is onzin! Geef ons de tijd en we regelen wel wat.' Zegt Louis.

'We hebben u al de tijd gegeven.'

'Geef ons langer! Harry kan niet weg.'

'Meneer, tegenstribbelen is niet te manier om dit op te lossen. We laten hem in een weeshuis wonen, totdat hij een huis heeft gevonden.'

'Dit is zo-'

'Baby, het komt wel goed. Het is maar voor een tijdje en je kan me bezoeken. We zoeken gewoon zo snel mogelijk een plekje waar ik kan verblijven.'

'Is er een kans dat hij geadopteerd wordt?' Vraagt Louis.

'Hij staat nu in onze lijsten als een dakloos kind. Het is een kleine kans dat hij nieuwe ouders krijgt, omdat hij nog wel een ouder heeft. Zijn vader zit maar voor tijdelijk in de gevangenis, dus Harry blijft die tijd in het weeshuis, todat zijn vader terug is.'

'Wanneer moet hij weg?'

'Ik wacht een uur buiten, zodat u afscheid kan nemen en kan inpakken. Neem de hoognodige dingen mee. Je krijgt al heel veel spullen van het weeshuis.' Eindigt Hans als hij terug naar zijn auto loopt. Ik draai me om en zie Louis met tranen in zijn ogen naar mij kijken. Ik loop naar hem toe en sluit hem in mijn armen.

'Het komt goed, schatje..' Mompel ik in zijn oor. Hij verstevigt zijn greep om mij heen.

'Ik wil niet dat je gaat.' Huilt hij in mijn nek. Ik trek terug en geef hem een kus op zijn lippen.

'Ik kom terug. Het duurt maar een tijdje. We regelen wel een plekje waar ik kan blijven.'

'Je vader moet jaren in de gevangenis zitten! Dan pas ben jij ook vrij uit het weeshuis!' Schreeuwt Louis in paniek.
'Nee, baby. Shh.. Ik moet gewoon een plekje vinden waar ik legaal kan verblijven en dat is jammer genoeg niet hier.'

Louis slaat een zware zucht.
'Misschien moet je gaan inpakken. We moeten die Hansworst niet te lang laten wachten.'

'Wil je helpen?' Vraag ik als ik zijn handen vast pak. Louis glimlacht lichtjes en knikt. We lopen naar boven en pakken mijn tas in. Als ik de rits van mijn koffer dicht doe, kijk ik Louis aan. Hij speelt verdrietig met zijn vingers. Ik loop naar hem toe en leg mijn hand onder zijn kin.

'Lou, kijk me aan.'
Hij kijkt langzaam in mijn ogen. Ik zie de pijn in zijn ogen.

'Ik hou van je, Harry.' Zegt hij met een snik. De tranen glijden over zijn wangen.

'Hey, shhh.. Niet huilen.' Ik sluit hem weer in mijn armen.

'I-Ik wil gewoon niet da-dat je weg gaat..' Snikt Louis.

'Snap ik, schatje. Ik blijf daar echt niet lang.' Ik trek terug uit de knuffel en geef Louis een zoen. Een lange. Een kleffe. Een perfecte. Dat is wat we nodig hebben. Elkaar. Nu het nog kan.

'Laten we naar beneden gaan. Hans staat te wachten.' Zeg ik. Louis zucht diep en knikt dan langzaam.

Louis en ik lopen naar buiten en zien Hans voor zijn auto staan. Als hij ons ziet geeft hij ons een kleine glimlach.

'Ben je klaar, meneer Styles?'
Ik haat het nogsteeds als mensen mij bij mijn achternaam noemen. Het voelt dan net alsof ik als mijn vader wordt genoemt en dat wil je echt niet..

'Kan ik nog snel afscheid nemen?'
Vraag ik. Hans knikt en stapt alvast zijn auto in. Ik draai me om en zie Louis met tranen over zijn wangen naar me kijken.

'Ik wil echt niet dat je gaat, Harry.' Huilt hij. Ik loop snel naar hem toe en pak zijn handen vast.

'Je kan heel vaak op bezoek komen.
Ik zie je toch super vaak. Het is geen gevangenis, schat. Ik heb zoveel mogelijk bij jou, okay?' Louis knikt snikkent. Hij doet zijn shirt omhoog en laat zijn tattoo zien.

'It is what it is..' Huilt hij.

Ik geef hem een kleine glimlach en leg mijn handen op zijn wangen.

'Mag ik je zoenen als Hans kijkt?'
Vraag ik. Ik weet het antwoord al, maar ik weet niet zeker of hij het okay vind. Hans is van de kinderrechter en misschien kan het wat met de rechtzaak te maken hebben als ze erachter komen dat we een relatie hebben.

'Now kiss me, you fool.' Glimlacht Louis. Ik twijfel geen seconde en druk mijn lippen op die van hem.
Het is weer precies hetzelfde als op de slaapkamer: Een lange. Een kleffe. Een perfecte. Dat is wat we nodig hebben. Elkaar. Nu het nog kan..

😭 Jup.. This happend.
Slecht, slecht, slecht hoofdstuk. I knowww..
I STILL LOVE YOU GUYS

Vergeet niet te stemmen!
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx