(Gerçek değildir)
Jh telefonun alarmı ile uyandı.Psikoloğa gitmesi gerekti.Bu aralar kendinde değildi.Saat 15:10'e psikologdan randevu aldı.
JH~"birazdan gel,psikoloğa gideceğiz"
Şöför~"Peki,birazdan oradayım"
Jh hazırlandı,telefonunu aldı ve kapıyı kilitleyip arabayı beklemeye başladı.
Aklına yaşadığı kötü olaylar geldi.Tam o anda arabası geldi ve bindi.
Şöför ile hiç konuşmadı.Yaklaşık 10dk süren yolculuktan sonra JH arabadan inip hastaneye girdi.
Fişini alırken görevli ona"ruh hastalıkları bölümünden giriş yapacaksınız."deyince JH bayağı üzülmüştü.Usulca ruh hastalıkları bölümünden girip psikoloğunun kapısına tıkladı.Içeri girdi.
Dr~Mehaba,beyfendi.Sıkıntınız nedir?
Jh anlatmamak ve daha fazla üzülmemek için herşeyi bir kağıda geçirmişti.
O kâğıtta şöyle yazıyor:
Jh~"Merhaba.Aslında anlatılması bana göre çok zor bir olay yaşadım.Yaklaşık 2 ay önce küçük bir kıza araba ile çarptım.Kıza hızlı bir şekilde çarpmamıştım fakat hemen alıp hastaneye götürdüm.Bütün masrafları ben karşıladım.Ailesisin durumu pek iyi değildi.
Yeterince yardım ettim.Onlara kiralık güzel bi ev buldum ve oraya yerleştirdim.Babasınıda şirkette bir işe soktum.Herşey düzelmişti.Mutluydum.
Derken babaannem vefat etti.Tek güvendiğim kişi oydu.Yaşlıda olsa beni teselli edip mutlu ediyordu.
Annem ben küçükken,babam ben doğmadan 1 hafta önce hayata gözlerini yummuştu.
Dedemin neden öldüğünü bilmiyorum.Babaannen üzülmemi istemediği için söylememişti.Çok seviyordum babaannemi.Annem,babam,kankam,eşim,sevgilim,ablam,abim olmuştu.Şu an yaşadığımı hissetmiyorum.
Bu olaylardan sonra okula yeni bir kız geldi.Çok sevmiştim onu.Çok sevinmiştim bir kader arkadaşım oldu diye.
Mutlu olacakken benden nefret ettiğini söyledi.Utandım,kırıldım,üzüldüm.Okulda da beni sevmiyorlar zaten.
Anlayacağınız yıkık bir hayatım var.Hep iyi olmaya,yardımsever olamaya çalıştıkça elime birşeyler geçecek sanıyordum.Aksi taktirde elimden birşeyler gidiyor.Neden böyle oluyor?
Ama şans yüzüme bile bakmazken bana gülümsedi.Bana bir dost gönderdi.Adı Kim Namjoon.
