GEÇMİŞ

Rasgele bulmuştu....

    Sabah olmuştu.Yatağımdan zor kalktım.Kırık penceremden dışarıyı görebiliyordum.Geçen günki krizlerim yüzünden kırılmıştı bu cam.Daha fazla oyalanırsam bir kriz daha geçirecektim,vakit kaybetmeden ayağa kalktım.Her sabah yaptığım gibi komidinin üzerinde duran yoğurt kasesini elime aldım.1978 yılında doğan bir kadındım ve şuan 35 yaşındayım.Ve yüzüm gitgide kırışıyordu.Bu yüzden Yoğurdu yarısı yedim. Benim sabah kahvaltımdı anlayacağınız..

Geri kalan yoğurdu yüzüme sürmeye başladım.Cilde iyi geliyordu.Bebek gibi yumuşacık o-

luyordu yüz.Mutfağa girdim ve dolaptan salatalık çıkardım.İnce 2 dilim kestim.Gözlerimin üzerine koydum.Banyoya girdim.Aynaya baktığım hafifçe sırıttım ve fısıldadım:

-Neden hala kırılmıyorsun (?)

5 dakika bekledikten sonra maskem kurumuştu.Güzlece yıka-

dım maskemi.Yüzüm parlıyordu.

Odama gidip dolabımı açtım.Kapri kotumu giydim.Üzerinede pembe bir gömlek giydim.Siyah sırt çantam zaten hazır bekliyordu.Fortmantonun askısından anahtarımı alıp dışarı çıktım.Bir yandan da sekerek bisikletimin bulunduğu ağacın yanına gidiyordum.Sonunda pembe spor ayakkabılarımın bağcıklarınıda bağlayabilmiştim.Bisikletime bindim.Ev ihtiyaçlarımı almak için markete uğradım.Bayaa kalabalıktı.

İçeceklerin bulunduğu dolaba gittim.Kapağı açmaya çalıştım..

Her kahrolası gün bunu yaşadım.

Ve hala yaşıyordum.Açamıyordum.En sonunda dolabın kurpunu hızla çektim.Dolap açılmıştı.Ve bidaha kapanırsa açılması mümkün değildi.Nedeni kurpun elimde olmasıydı,yani kurpu koparmıştım.Doğruyu söylemek gerekirse biraz sakardım.İçecek aldım.Taki birden ürküp yere düşürene kadar..Arkamdan kalın bir ses geldi "afedersiniz,bayan ama artık daha fazla bekleyemeyeceğim

kusura bakmassanız içeceğimi seçebilir miyim ? "Sessizce :"tabi buyrun"diyip dolabın önünden çekildim.Adam 2 kutu kola aldı eline ve gülümsedi " seçmek dolabı açmaktan daha kolay ve sanırım kurpunu geri takmamız gerekiyor:) " Adamın söylediğine karşılık bende tebessüm ettim ve elimdeki kurpu adama uzattım.İnsanlarla fazla konuşan bir tip değildim hemen arkadaşta olamazdım.Ama biriyle karşılıklı gülmek bana ölen arkadaşım Marshall 'dan başkasını hatırlatmıyordu.Marshall 2005 yılında ölmüştü.O benim canlı kalan tek arkadaşımdı.Ve onunlayken atmıştım son kahkahalarımı....

Adam kurpu taktı.Ben kasaya doğru ilerledim.Sonra birden geri döndüm.Marshall aklıma geldiği için neredeyse diğer alacağım malzemeleri unutmuştum , onlarıda

alıp çıktım marketten.Bisikletime binip eve döndüm.Sessiz ve tek başıma yaşadığım evim 7 senelikti.

Hiç kimsem kalmayınca taşınmıştım.Şuan 2013 teyiz..

Marshall öleli tam 8 sene oldu.

Düşüncelice yatağıma oturdum.

Sonra yatağımın altından gizli kutumu çıkardım.İçinde Lauren, Marhall,Jhonny ve Daniel ' la beraber çekildiğim fotoğraflar vardı.Aynı zamanda elimden bırakmadığım günlüğümde anılarım yazıyordu.

Gözlerim dolmuştu..Kimsesiz olmadığım zamanki anılarımı okumaya başladım sene 1994 daha 16 yaşındaydık, Marhall'la tanışışım...