My Mind: Where You Love Me

Zone 1: THE FALL

I prefer IU and Kookie to define my character. Writing this won't make me stop loving these two. Specially, Kookie. (Been a fan since Yesterday, and I'm loving it.)

It's taglish don't worry. Hope you enjoy reading as I enjoy writing it.

-

They say, you deserve to be loved.
They say, one-sided love was really hard to overcome.
That, it will just make you cry every morning until you lay in bed.
That, you always wake up with that hope in your mind and heart that he'll gonna love you, somehow.

But they don't know the feeling when he say something unexpected. When everything he does still suprise you. When the happiness is beyond what you just wanted.

It's amazing how he can bring out the happiness in your life in just a single word.

Because you love him. It's the love that you can't demand to love you back, because you just don't want to.

You don't want to ruin the happiness with the truth. It's just a big NO.

Avery's POV

Contest namin ngayon ng Journalism. For a High School student, dream ko 'to. Kase masasali nako. Di nako saling ketket lang.

Kasama ko si Gela, pareho kaming sasali eh. Kaibigan ko siya. Bestfriend ganon.

"Av, ano na? Sakay na tayo sa bus."

"Teka, bibili lang ako ng ballpen. Baka kulangin ako eh."

"Ay nako! Mauubusan ka pa ng upuan niyan e."

"Hindi yan. Negalord!"

Tumakbo nako papuntang canteen. Bumili na rin ako ng pagkain para di ako magutom sa byahe.

Bumalik nako sa bus. Pagkatingin ko, wala na akong maupuan.

"AVERY!" sigaw ni Gela.

Pagkapunta ko sa tapat niya, may katabi na siya.

"Oh, saan ako uupo niyan Gelay?"

"Sabi ko kase sayo, dalian mo." inirapan pa ako. "Alam ko na!" ngumuso siya, tiningnan ko yung lugar kung saan siya ngumuso.

"Seryoso ka ba? Papatayin mo ata ako eh."

"Bahala ka, dyan ka sa lapag kung ayaw mo. Napaka arte!"

No choice. Kung hindi, tumabi nalang sakanya. Hindi ko lang malaman kung paano. Kase katabi ng bintana yung vacant. Ang sikip ng daanan. Paano 'to?

"Ms. Bonifacio? Aandar na tayo, please take your seat." sabi ni Mrs. Katigbak.

Paano gagawin ko? Naka-earphone siya at nakapikit. Tulog naman ata eh.

Hahakbangan ko nalang. Sa ngalan ng pagiging komportable. Umaandar na rin naman e.

Dahan dahan akong humahakbang sa mga binti niya hanggang sa... pumreno kami.

Shit ang awkward. Hindi pala siya tulog, nakapikit lang siya dahil sa kanta.

Pucha. Ano na? Nanlaki mata ko kase nakakahiya. Buti si Gelay lang nakakita. Na tawang tawa.

Pareho pa ring nanlalaki yung mata naming dalawa. Anong kagagahan na naman 'to, Avery?

Inangat niya ko, sabay lapag saken sa upuan. "You should've ask." nakangiti niyang sabi. He's pakin kind.

"Sorry, akala ko kase natutulog ka. Sorry, Franz."

"It's okay. Sorry for being insensitive na tatabi ka pala."

He's so nice you know. That's why, I like him.

As in napaka-perfect niya.
Ayan nga, mabait siya. Approachable sa school. Maaasahan sa mga school activities. President din kasi siya ng School namin eh. Top 2 pa siya sa klase nila, which is sa Star Section. Second section lang ako kaya, hindi ko pa siya kayang maabot. Siya rin yung President namin sa English Club, at ako yung Vice President don. Pero, di kami madalas nagkakausap. He's a very productive guy student sa school.