My Angel'Rose ❤️

20. Schuldgevoel

Het was 1 week geleden, toen dit gebeurd was. Ik mocht haar naast mijn moeder begraven. Maar hoe ga ik nu verder? Dit is niet zomaar iets dat ik vergeten kan. Jaydee praat er ook niet echt over, dus met wie moet ik dit bespreken? Dit valt niet eens te bespreken. Het doet zoveel pijn. Niemand kan die pijn overnemen of zeggen dat het goed kom, HET KOMT NIET GOED. Ik heb al een week niks kunnen eten, alleen maar kunnen huilen. Mijn gezondheid gaat ook achteruit, het liefst zou ik nu de wereld verlaten en bij mijn dochter zijn, maar wat als ik dan niet naar haar toe ga? Ik snap dat ik andere mensen daarmee pijn ga doen, maar ik weet niet meer of ik deze pijn langer kan volhouden. Mijn vader snapt het ook niet helemaal enigste wat hij kan doen is mij troosten maar dat helpt niet, ik ga kapot. Wat moet ik doen. Zoveel vragen maar de enigste vraag die ik wil dat beantwoord wordt is '' waarom ik '' dat is gewoon mijn enigste vraag. Enigste optie wat ik nu is de dood. Misschien kom ik dan wel bij Angel'Rose of misschien niet? Wat moet ik anders? Mijn vader alleen achterlaten met pijn? Dat wil ik ook niet, maar ik denk niet dat ik mezelf meer word. Een hele andere Rosemary Jane. Waarom heeft de hemel gewoon geen bezoekuren. Ik zou jullie zovaak bezoeken, al zou t uren duren om naar te komen, enigste die me nu blij zou maken is Angel'Rose, Ik hou zoveel van jou, nogmaals het spijt me dat ik je niet voldragen heb, hoop dat je me het vergeeft, ik heb echt me best gedaan om je te laten leven, ik weet dat het mijn schuld is, sorry echt sorry. Het liefst zou ik je nu hier hebben en je mama's kusjes geven, je eerste lach, slapeloze nachten. Voor jou heb ik alles over! Love you princess.

Ik was thuis aan t denken, Jaydee kwam alsof er niks gebeurd was, ik zei tegen hem Angel'Rose is een mooi meisje he. Hij keek me aan en zei ja hij vroeg gelijk of ik gegeten had, ik zei geen behoefte, Onze dochter is nu een mooie engel he. Jaydee keek me aan en vroeg me op te stoppen, ik vroeg hem met wat? Praten over onze dochter's verlies? Jaydee zei Rosemary het is gebeurd. Wat kunnen we doen, ik barste in tranen uit en vroeg hem wat we kunnen doen is precies niks, Jaydee werd boos en hij pakte me bij me arm en zei stop er ook dan over dat jij die baby niet kon voldragen is echt jou schuld kom niet hier zielig samen met mij doen heb er niks mee te maken. Ik keek hem aan en zei mijn schuld? Hij zei ja. Mijn hart brak in 1000 stukjes. Jaydee had me nogsteeds vast en pakte me bij me keel en duwde me zo omver, hij zei dat hij me nooit meer wou zien. Ik lag huilend op de grond, ik dacht even dat ik dood ging, ik kan dit niet meer echt waar dit wordt teveel, het is mijn schuld ja. Misschien is het gewoon beter als ik hier niet blijf, het gaat me leven kapot maken. Eerst mijn moeder daarna mijn eerste kind wat nog eens mijn schuld is. Ik probeerde op te staan maar ik voelde iets me heel de tijd beneden te halen dus ik kon niet opstaan. Ik riep mijn vader 4x achter elkaar, ik voelde dat ik niet eens meer kon ademen en geen kracht had om papa te roepen.. totdat