The Leading Scorer

Chapter 1- How I met the player

Buti na lang at wala pa kaming pasok kaya naman ay nakakanood pa ko ng mga games. Pero may mga araw ding wala akong magawa sa bahay dahil nga walang mapaglibangan. Nagbabasa lang ako ng mga libro. Ang mga magulang ko naman nasa abroad, OFWs. Wala rin naman akong pera para mag-gala kasama ang mga kaibigan kong si Bianca, Ian at Joshua.

Since I don't have anything to do, nag-isip ako ng mga bagay na pwede kong gawin so nag-search search ako sa net. I am an Eduk major. So, I like working with kids. Gusto kong maghanap ng way para maging sure na gusto ko talagang maka-trabaho ang mga bata. "Volunteering" came up. At naisip ko, why not? I like helping others and so this would be great. I clicked on the site "letsvolunteer.org" and looked around their site. May mga pictures ng volunteers whom seemed to be dancing with the kids. Parang ang saya. Na-excite ako so I signed up. Their next activity ay sa isang orphanage sa Marikina sa Sunday, 1 to 4 pm. This is great. I'm excited! 2 days to go. First time akong magvo-volunteer. I hope this works out.

Friday, 3 pm

"Volunteer nga. Sunday. Sa may Marikina. Pero hindi ako masyadong familiar sa lugar pero keri lang, B."

Kausap ko si Bianca sa cellphone. Kaibigan ko na dati ko ring kaklase.

"So mag-isa ka lang pupunta dun? Oy, ingat ah. Ikaw pa naman naku."

"Excited na nga ako eh. Kasi makaka-trabaho ko na naman mga bata. Sana nga mapasaya ko talaga sila"

"Ikaw pa. Magaling ka naman dun. Osha, ingat ka dun ah. Basta text mo ko kung asan ka na o kung ano."

"Okay okay. Salamat, B!"

After calling Bianca, nag-search muna ako ng mga do's and don'ts sa pag-volunteer. Ang dami kong natutunan and mas nae-excite ako. Sana maging maayos na volunteer ako. Nag-prepare na rin ako para sa volunteering activity ko bukas. Naglagay ako ng water, bimpo, tissue, pen, and paper. Usual things na nasa bag ko. Sinama ko na rin I.D. ko dahil requirement ito ng orphanage. After an hour of preparing and surfing the net, I decided to go to bed. Kailangan well-rested ako for tomorrow. I don't know what to expect pero for sure, life changer ang experience bukas.

Sunday, 11:45 pm

Nakapag-lunch na ako at nakapag-bihis na and ready to go to Marikina. Nag-decide akong umalis ng maaga dahil hindi pa naman ako familiar sa lugar. Ginamit ko lang ang google maps at directions sa site ng orphanage. Ayoko naman ma-late sa first volunteering experience ko. At tsaka, parang binibigay ko yung oras ko sa mga batang ito tapos babawasan ko pa dahil tinamad akong umalis ng maaga?

So I followed the directions and after an hour dumating na ko sa site. Napaka-homey ng itsura ng orphanage. Tamang tama para sa mga bata. A man named Mr. Dan Pascual welcomed me at the foyer. Mayroon na ring ibang mga volunteers sa foyer. Pinakilala ako ni Mr. Pascual.

"So, how do you want us to call you?"

"Uh, Cassandra na lang po."

"Guys, this is Cassandra. She's a new volunteer here. Cassandra, these are our old and new volunteers."

"Hi, Cassandra" Bati ng mga volunteers sakin. And I said "Hi" back. Mixed ages ang mga volunteers. May parang mga mas bata sa akin and mayroon din naman mga ka-age ko or mga 20 years old at mga mas matanda sa akin.

"You see, Cassandra, they're in pairs. We paired the new and old volunteers. Why don't you talk to your co-volunteers first?"

Uh oh. Medyo awkward kasi ako sa mga mingling or social circles... but the different pairs came up to me and started small conversations. They seemed really nice. After awhile, Mr. Pascual came back and said,