Tatile ailecek Muğlaya gitmiştik annem, babam, ablam, abim ve ben tatil o kadar eğlenceli geçmişti ki çok eğlenmiştik ben Özdemir ailesinin en küçük çocuğu Ecem Özdemir... Ankara'da yaşıyorum ama İzmirliyim Ankara Okyanus Kolejinde okuyorum... Tatilden geri dönüşte her zamanki gibi arabayı babam kullanıyordu arabanın içi çok sıcak olduğu için camı açtım ablam omzumda uyuyordu...
Ben:
Abla omzumu çökelttin lan kalk!!
Ablam:
Uf Ecem ne konuştun ya tamam kalktım yemedim omzunu al.
Dedi ve kafasını kaldırıp etrafa baktı bende kafamı cama çevirdim düşünmeye başladım... Bir anda yüzüme çarpan ışıkla önüme döndüm babam kornaya basmaya başladı ablam bana sarıldı kulağıma " korkma tatlım " dediği gibi tırla kafa kafaya çarpıştık herkesin çığlıkları birbirine girmişti sonrası karanlık...
Uyandığımda hastanedeydim yanımda hemşire vardı bir anda doktorların yanına koşarak " uyandı hasta uyandı!! " Diye bağırmaya başladı ben neden burdayım diye düşündüm en son ne olduğu aklıma geldi ağlamaya başladım yanıma hemşire gelip
" sakin ol ne oldu sakin ol" kollarımdan tuttu sakinleştirici vurdu... Yanıma doktor geldi hemşireyle birlikte beni kontrol etti sol kolumu kımıldatamıyordum alçıya alınmıştı zaten annem neredeydi babam, abim, ablam hepsi neredeydi ???
Doktor hemşireye dönüp:
Normal odaya alabiliriz hayati tehlikesi atlattı babasına haber verin!.
Ben:
Annem nerede abim, Ablam nerede babam nerede ??
Diye bağırmaya başladım herşey istemsiz oluyordu normel odaya geçtiğimde yanıma babam geldi kaşına dikiş atılmıştı bir ayağıda alçıya almışlardı.
Babam:
Canım kızım nasılsın cadı.?
Ben:
Baba annem nerede abim, ablam ?? Onları istiyorum ben!.
Babam ağlamaya başladı ne olduğunu biri bana anlatabilir mi artık!!
Babam:
Kızım onlar... Dedi ve sustu
Ben:
Evet onlar ??
Babam:
Kızım sakin ol tamam mı ?? Onlar seni hep görecek hep yanında olacaklar.
Başımdan kaynar sular döküldü anneee !! Diye bağırmaya başladım odaya hemşireler girdi babamı çıkarttılar hayır onlar ölemez hemşirelerden biri " sakinleştirici versek iyi olur " dedi.
Diğer hemşire " hayır sakinleştirici vermeyeceğiz " diğer hemşire odadan çıktı.
Hemşire:
Bak tatlım onlar hep senin yanında eğer sen üzülürsen onlarda çok üzülür onları üzmek istemezsin değilmi tatlım.
Ben:
Hayır istemem ama onlarsız yapamam ablamı istiyorum keşke burda olsa da her zaman yaptığımız gibi kavga etsek...
Abim burda olsa da Prensesim benim diye saçımı öpse sonra bana karışsa bende ona kızsam...
Annem burda olsa da hey küçük hanım diye konuşsak gülsek
Şimdi hiç biri olmayacak mı yani ??!.😭😭
Hemşire:
Baban var onu üzüyorsun.
Ona döndüğümde o da ağlıyordu o bile ağlıyorsa ben nasıl ağlamayayım içim yanıyordu göz yaşlarım akmak için zorluyordu ama buna izin vermiyecektim ben güçlü kız olacaktım hayatın bana darbelerinden kurtulacaktım... Hemşire " hadi ama yapma böyle fıstık çabuk iyileş onların istediği gibi bir kız ol " dedi ve odadan çıktı...
