UMUDUM FISILDA "Canım Daha Yanmasın Fısılda"

taşınma

Multimedya: Hakan

Sabah gözlerimi dışardan gelen seslerle actım.pencerenin önüne gecip gelen seslerin yeni bir komsumuz olacagının kanıtıydı. Acaba neden bu mahalleye taşınıyordu. Mahallemiz öyle sakin bir yer degildi. Resmen umuda küsmüşlerin bir araya toplandıkları kendileri için birşey yapmaktan vazgeçmişlerin mahallesiydi.
   Pencerenin önünden ayrılıp banyoya gittim. Elimi yüzümü yıkadım.  Üzerimi degiştirip aşagıya indim. Bugun Ezgi ve Hakanla buluşacaktım. Onlar benim en yakınımdı. Sadece onlara rahat nefes aldıgımı yapmak isterdiklerimi rahaça onların yanında yaptıgım için rahattım o yüzden onlar benim herşeyimdi. Aşşağıya indigimde annemle karşılaştım. Nereye diye bir bakıs attıktan sonra ona Ezgi ve Hakanla buluşacagımı söyledim. Ve hazır olan masadan agızıma birkac lokma birşey atıp evden çıkarken yeni komşularımızın ev taşımalarının devam ettiğini gördüm. Ayakkabılarımı ayagıma gecirdikten sonra kafamı kaldırdıgımda bir çift siyah gözlerle karşılaştım kısa bir süre siyah irislerine baktıktan sonra koşar adımlarla bulasacagımız yere dogru ilerlerken ne kadar siyah irisleri oldugunu ve ne kadar derin baktıgını düşününürken buldum kendimi. Sanki bir insanın gözlerinde kayıp olmasıyla cıkartacak derin anlamlar tasıyordu gözleri korkuyu hissedecek degildi belki gözleri ama baktıgı anlamlarda vardı korku belirtileride siyah irislerinde belli oluyordu derin gözlerinde derin anlamlar yatan adam.  Bulaşacagımız yere yaklastıgımda düşüncelerimden sıyrılıp Hakana dogru ilerledim ensesine vurup
   -ne haber len künefe dedeme karsılık bana gözlerini devirdi. Vurdugum yer acıdımı diye soracakken vazgeçip boynuna sarıldım.
Ezgi biraz gecikecegini haber vermisti onu oturarak beklemeye başladık.
Konuşmaya başlayan tabiki ben olmustum konusmayı nedense Hakanın yanında çok seviyordum herhalde onun çok konuşmadığından. Ezgi bana birkac kez Hakanı sevdipinden ama Hakanın bana ilgi duyduğundan bahsetmissti bir kac kez bu konusma aramızda gecmisti ama bu konuşmanın sacma oldugunu ve benim icin suan hicbir anlam ifade etmediğini Ezgiye biraz kaba anlamda söylemiştim.
Düşüncelerimden Ezginin gelmesiyle ayrıldım. Ayaga kalkıp sarıldım. Oturup konuşmaya başladık o kadar çok olaylara dalmışızki zamanın nasıl geçtiğini anlamamışız. Saatin kaç olduğundan haberimiz yoktuki hava kararınca  ayrılmamız gerektiğini öyle anladık.
   Hakan her ne kadar bizi bırakmak icin ısrar etsede tartışmadan galip gelen Ezgiyle ben olmuştum. Ezgi nin evi bizim evden önceydi. O yüzden onuda bırakacaktım ve kalan yolu tek başıma devam edecektim. Ezgiyi eve bıraktıktan sonra iyice hava karardı.
   Mahallemizde tekin olmadığı için hızlı yürümem gerekiyordu ama ayaklarım bana ihanet edermişcesine  yavaştı. Mahalleye gerçekten güvenmiyordum ve hızlanmam gerektiğinide biliyordum. Sakin olmaya çalışarak yürüyordum arkamdan bir ses duymamla geriye baktım birşey göremedim ama korkudan olsa gerek ayaklarım hızlanmaya başlamıştı.
   Ağzımın kapatılmasıyla duvarla beni arasında sıkıştıran bi adamla karşılaştım. Refleks olarak bagırmaya başladım çabaladım ama nafile işe yaramamıştı.
   Üzerime doğru gelmeye başladıgında sanki mümkünmüş gibi duvara dahada yapıştım. Elini azda olsa bıraktığında
  azımdan ufak bir çaplı hıçkırık çıkmasıyla tekrar sıkıca azımı tuttu bir an kendimi sona hazırlanışın içinde olduğumu düşündüm düşüncelerimden agzımdaki elin cekilmesiyle ve biraz önceki adamın yerde uzandığını görünce sıyrılmıştım. Kafamı yerde yatan adamdan kaldırıp bana bakan sabahki bir çift siyah irislerledr karşılaşmam çok uzun sürmedi.
  Olayların şokundan sesini duymamla çıktım.
  -hala orda durmaya devam edecekmisin??
Nedense sesi biraz da olsa rahatlatmıştı ama sakinleştirmemişti. Bana bir adım yaklaşmasıyla hıçkırarak ağlamaya başladım. Olduğum yere çöktüm yorgun düşmüştüm bu olayı yaşayacak cearetim yokmus yeni farkına vardım. Ağlarken ona dikkat verememiştim ama onun bana dikkat ettigi kesindi. Uzun sürmedi Hıçkırıklarımın arasında yine sesini  duydum.
-Şşş sakin ol sana zarar vermiyecegim. Amacım yardım etmek. Evine kadar sana eşlik edebilirmiyim??
Ona güvenmelimiydim evet yeni taşınan karşı komsumuz aramızda cok yaş farkı olmadıgından emındım benden sorusunun cevabını beklerken başka seçenegim olmadığını düşünerek kafamı olumlu anlamda  salladım. İyi dedi yaklaştı kolumdan tutup kaldırdıgında engel olmadım.
  -Gece gece neden sokaga çıktın ne isin vardı?
Soruuyla karsılaştım kafamı dagıtmak icin konustu sanırsam.
  -Sabah cıkmıstım. Arkadaşlarla saatin nasıl geçtigini anlamamışım. Sen yeni taşındın galiba ne işin var bu semtte pek bu semtten degilmissn gibi duruyor. Suan saçma diyaloglar kursakta tek amacımız kafamı başka birşeyle meşgul etmekti.
-Evet yeni taşındım. Benden önce yeni o evde başkaları oturuyormuydu?
- Hayır yani ben uzun süredir bu evde oturuyorum.Kimseyi görmedim eve uğrayan gelen giden kimseyi gördüğümü hatırlamıyorum.
   Konuşmamız burada sona ermişti. Eve gelene kadar sustuk. 
  -Teşekkür ederim yani beni o adamdan kurtardıgın icin eve kadar bıraktıgın için yani arkanı dönüp gidebilirdinde.
- Birdaha bu saate kadar dışarda olmadan önce birdaha düşünmelisin herzaman ben olmayabilirim. Dedi ve cevabını beklemeden arkasını döndü bende çok beklemeden arkamı döndüm ve eve girdim.
Babam gelmemişti. Annem de çoktan uyumuştu. Uzatmadan direk odama çıktım ve üzerimi degiştirip yataga uzandım. Yorgunda olsam uyuyamadım.